Onze laatste uren op Australische bodem vandaag. We vertrekken om 11 uur vanuit Cairns om via Brisbane (tussenstop) naar Auckland in Nieuw Zeeland te vliegen. Klinkt allemaal mooi maar is een heel avontuur geworden voor sommigen van de groep.
De controle was uiterst streng in Cairns. Ik heb al een stukske van de wereld gezien en talloze strenge controles meegemaakt op luchthavens maar dit hier is nooit gezien. Dames met lippenstift worden vriendelijk verzocht deze te verwijderen. Niks maar dan ook niks van planten of zaden mag mee. Schoenen moeten uitgeklopt om eventuele sporen van zand te verwijderen. Gelukkig hebben we naar de reisleider geluisterd en al onze vondsten achtergelaten.
Vragenlijsten invullen zijn we gewoon en we helpen daarbij graag personen die de Engelse taal niet machtig zijn. Eerlijk moet je zijn als je die vragenlijsten invult, yes is yes en no is no. Maar als je overal gewoon no invult en het is yes gaan de poppen (in dit geval 1 stuk kiwifruit) aan het dansen.
Met pijn in het hart (ikke toch) stijgen we op in Cairns, bye bye Australia, ik hoop ooit nog terug te komen. Schitterende vlucht over de Koraalzee richting Brisbane. De aanblik vanuit de lucht op het Great Barrier Reef is onvergetelijk. Waren we gisteren toch nog maar eens met de catamaran de zee opgevaren om te gaan snorkelen en zwemmen in plaats van het gewone programma mee te volgen. De krokodillenboerderij waar krokodillen met stokken getergd werden en waar dingos aan de leiband gehouden werden was niet veel soeps. Ben dan ook dadelijk teruggekeerd naar de ingang en ik was niet alleen. Het zwemmen in de billabongs was niet ongevaarlijk maar goed afgelopen, gelukkig maar. Zelf voelde ik er niet veel voor om me in dat koude water te begeven, alhoewel we de heledag gezweet hadden. Alleen de canopy walking was de moeite, wandelen op een staketsel van 25m hoog recent aangelegd in het regenwoud. Het beste van de hele dag was het Italiaans restaurant waar we s'middags aten, maar ja we komen niet naar Australië om Italiaans te eten he. Tja gedane zaken nemen geen keer. Ik wil niet zeuren maar t'is iets waar ik fameus spijt van heb.
Tijdens de vlucht mogen we ons uurwerk nog maar eens 3 uur ineens verzetten, dit wil zeggen dat we nu op 12 uur verschil zitten met het thuisfront!
T'is al donker als we in Auckland landen en we kijken uit naar ons beddeke in weer een nieuw hotel ditmaal in Nieuw Zeeland.
De douane controle is niet min, zelden gezien, maar we geraken erdoor. In vergelijking ook met Australië zijn de Nieuw Zeelanders veel minder vriendelijk.
We verzamelen en onze reisleider uit Australië is meegevlogen omdat de persoon die de reis in Nieuw Zeeland zou begeleiden niet beschikbaar was. Als we denken dat iedereen er is ontbreken 3 personen. Ondertussen kennen we elkaar na 2 weken Australië en we wachten en wachten en wachten. We kunnen niet vertrekken zolang we niet voltallig zijn.
Na heel lang wachten, we zijn allemaal doodop, zijn ze er eindelijk.
What happened? Was er toch wel iemand uit de groep die een kiwivrucht meenam in de valies. De formulieren waren overal met een no ingevuld, ook op de vraag of er geen fruit in de bagage aanwezig was. Ze kunnen alles zien met de moderne technieken wat er in de koffers zit. De dame in kwestie werd daarover ondervraagd maar ze sprak geen woord Engels en bleef halsstarrig no antwoorden op elke vraag. Het ging van kwaad naar erger, tja. Een ander koppel uit onze groep werd ook aan een monster controle onderworpen en werden geconfronteerd met hun mede reisgenote. Ze hebben haar goed geholpen in moeilijke situatie. Het kwaad was ondertussen al geschied en ze kon kiezen, ofwel serieuze geldboete of gevangenis. Uiteindelijk werd het de geldboete en na betaling mocht ze beschikken.
Om dit verhaal af te maken, het was 2 uur s'nachts plaatselijke tijd toen we in ons bed kropen van ons mooie hotel in Auckland.
Gisteren naar knappe film gaan zien van de Australische cineastWarwick Thornton die zelf van Aboriginal afkomst is. De prent haakte in op de huidige leefsituatie van de aboriginals. Echt knap gefilmd op lokaties die ons bekend voorkwamen zoals de Olgas en Alice Springs. Zelfs de hinderlijke vliegen waar we ook zoveel last van hadden, zag je duidelijk op het grote doek. Echt een aanrader om te gaan zien.
Onze laatste uren op Australische bodem vandaag.
