Ik ben Alexandra
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is niet langer van belang door verplicht vervroegd pensioen.
Ik ben geboren op 03/06/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen.
Na een trombose in 2007 reis ik eenhandig met reisgezel Gus-staaf de wereld rond.
Om een foto groter te bekijken: klik onderaan het bericht op een bijlage.
Een reisverslag in foto's Deze reis werd gemaakt in oktober-november 2017
09-10-2017
Dag 1: maandag, 9 oktober 2017
- Korte nachtrust door de zenuwen.
- Transport naar Zaventem. De chauffeur helpt mij tot aan de incheckbalie, wat het zoekwerk vergemakkelijkt.
- Bij het inchecken vraag ik ook voor "special assistance" in Londen, Singapore en Sydney.. Ik vermoed dat het grote en uitgestrekte luchthavens zijn.
- Het toestel is een "Tintin"vliegtuig van Brussels Airlines, die door het samenwerkingsverband van United Airlines deze vlucht voor Singapore Airlines uitvoert.
- In Londen heel goede assistance gekregen met comfortabele rolstoel en alle informatie voor het vervolg van mijn reis.
Luchtfoto van Londen (het grote rad, the Eye, staat aan de oever van de Thames:
In de vertrekhal van Londen Heathrow:
Aan de vertrekgate in de nieuwe vertrekhal B.. inderdaad 15 min. nodig met de elektrische wagen voor mindervaliden.
- vlucht van Londen naar Singapore duurt 15,5 uren
- vliegen naar het oosten = vooruit in de tijd
- Daardoor landen we in de vroege avond in Singapore, klok staat 7 uren vooruit.
- De vlucht naar Sydney moet om kwart voor middernacht vertrekken.
- Er is een rolstoel bij aankomst en zonder mij iets te vragen word ik naar de lounge voor special assistance gebracht. Daar wordt er een sticker op mijn mouw geplakt en verder is er geen informatie. wc aub? Verderop in de hal, voor mij 30 min stappen.
- Veel luxe winkels, maar géén waar je drinkwater of een biskwietje kunt kopen.
- Uren later... Het toestel voor Sydney heeft een technisch probleem, niemand weet wanneer het zal vertrekken... blijf maar met de sticker op uw arm in de lounge zitten.
In het vliegtuig kan op sommige plaatsen een wieg tegen de wand worden gemonteerd na het opstijgen. Zo reist ook een baby comfortabel mee!
De stewardessen van Air Singapore hebben een heel mooi uniform:
- De vlucht naar Sydney vertrekt uiteindelijk om 4u 's morgens. Het voorziene diner wordt alsnog opgediend... en opgegeten. Deze keer zit ik tussen 2 mensen in; lekker warm na de 15 uren rillen in een automatische koude luchtstroom op mijn hoofd, nek en rug.
- Tijdsprong van 3 uren vooruit, maar met wind mee landen we toch kort na de middag in Sydney.
- Een rolstoel en maar liefst 2 begeleidsters brengen mij naar het wisselkantoor, de bagageband, de douane en de taxistand.
- Taxi naar het geboekte hotel. Een hartverwarmend welkom daar, dankzij receptioniste Sarah.
Koffer in de eenvoudige, maar heel propere kamer:
En nee, bedankt ik hoef niets meer... enkel slapen in een superzalig bed na 48 uren onderweg, mede door de wachttijden op de diverse luchthavens.
- op het terras voor het hotel tot het besef komen, ja, nu ben ik in Australië
Aan de overkant zie ik een klas schoolkinderen in uniform mét hoed klaar staan om over te steken naar het zwembad op de hoek:
Op zoek naar koffie en ontbijt vind ik het Powerhouse Museum in Harris Street. Het cafetaria is open en heeft beide:
Met een taxi kom ik aan in de cruise haven White Bay voor de 1ste cruise met P&O Australia naar Tonga en Fiji. Het inschepen via special assistance extreem goed georganiseerd!
-zoeken naar een "vaste" comfortabele plaats, van waar ik vooral veel kan observeren én die niet te ver van mijn kamer afligt. Ik reis zoals gewoonlijk met de verhoogde wc-bril mee en het is dan zo gemakkelijk vanop de hogere zit op te staan en door de krapheid van de badkamer, zittend mijn handen te wassen en af te drogen met iedere dag weer die zalig propere handdoeken.
Vanop dek 6 heb ik een ruime kijk op dekken 5, 6 en 7. Met een extra kussentje in de fauteuil, zit ik net dat tikje hoger en zachter.
Oo, reeds nu worden er koopjes aangeboden. Vandaag zijn dat schoenen en slippers. De kopers passeren mij na hun aankoop en ik ben de geïnteresseerde, beschikbare, neutrale toeschouwer om te bewonderen.
Na de middag "ontdek" ik dek 7, het promenadedek, waarop je het hele schip rond kunt lopen...
... en daar komt zowaar de zon te voorschijn!
En dit is gewoon onweerstaanbaar: het zog: het "spoor" dat het schip in het water achterlaat.
- lezingen over de muiterij op de Bounty in het Black Theater op dek 7
Op dek 12 en 13 liggen het zwembad en kinderzwembad.Dek 13 is slechts een gedeelte van een dek, enkel via de trap te bereiken. De lift gaat van 12 naar 14.
Ook dek 15 en 16 zijn enkel via trappen te bereiken. Het belet mij niet toch zo hoog foto's te kunnen nemen.
Uiteindelijk evenwel, mede door de lezingen op dek 7 kom je daar geregeld voorbij de Blue Bar, met de uit hout uitgesneden hond in de vensterbank.
De grotere Ocean Bar op dek 7 serveert heerlijke jasmijnthee, een zegen voor de pijnlijke keel en luchtwegen.
Vanop het promenadedek nog eens de oceaan en de hemel fotograferen... maar zie ik nu scheel of is dat een spookschip in de nevel?
- 's morgens de was gedaan in de wasserette van het schip, zelfbediening.
- in de namiddag opnieuw een lezing over de muiterij op de Bounty.
- Vandaag niet 1 foto genomen
17-10-2017
Dag 9, dinsdag, 17 oktober 2017
- Vandaag legt het schip aan in de haven van Nuku'Alofa, hoofdstad van het koninkrijk Tonga.
- Hele dag staat in het teken van dit bezoek.
Vanaf de aanlegkade loopt een stenen pier tot in de stad. Op die pier het ene kraampje na het andere. Gezellig en heel erg warm. Ik doe er toch een dik uur over.
Vanop het schip heb ik een goed uitzicht op het koninklijk paleis en de erachter liggende St. Mary's Cathedral.
Aan de zeezijde van het schip is er de blauwe, blauwe oceaan...
Ik ben Alexandra
