Deze voormiddag werd dus het nieuwe gebouw aan de Zuidkaai officieel open gesteld. Dit nieuwe dienstgebouw ziet er mooi uit en er waren alleen lovende commentaren.

De medewerkers allemaal samen aan het gebouw. Het zijn deze mensen die alle werken die hier kunnen gedaan worden in goede banen leiden.

Een fiere voorzitter overhandigd de sleutel aan de verantwoordelijke, Bart, welke evengoed in zijn nopjes was.

We weten wel dat Eeklo een echte frituur geschiedenis heeft. In andere steden zal dat ook wel zo zijn, maar toch. Wie weet nog van café Tris? Dit was op de Brugsesteenweg waar vroeger de autoschouwing was en nu de car-wash. Aan dit café stond frituur Frank. Hoe het juist in mekaar zat weet ik niet maar het nieuws kwam dat café Tris moest stoppen. Hierbij mocht ook frituur Frank daar niet blijven. Alle protesten ten spijt, het mocht niet baten. De frituur moest daar weg.

Deze foto kreeg ik doorgestuurd door Guido De Coeyer. Dit is ook bij Te Voet door 't Meetjesland, ditmaal uit 1968. We herkennen Elie Van Kerkhove, Marijn Campe (op de rug), Kamiel Staelens, André De Meyer, Achiel De Baets. Wie nog andere mensen herkent mag het altijd laten weten aub.

Onder een toch wel ruime belangstelling ging gisterenavond in De Herbakker de praatavond over het wielrennen door met als thema, het wereldkampioenschap. Met namen als Jean-Pierre Dubois (beloftencoach), Dirk Nachtergaele (bekend verzorger), Walter Godefroot (hier rechts op de foto), José De Cauwer (bekende tv wielersportcommentator) en niemand minder dan Johan Musseeuw, had Mark Van Hamme een schoon panel samengebracht om de wielersport eens van een andere kant te bekijken.

De onvolprezen Mark Van Hamme ontpopte zich als een volleerd moderator. Dat hij dat kon wisten we wel maar gisterenavond was hij toch wel super. Met zijn gevatte vragen kon hij toch wel enkele geheimpjes losweken bij zijn genodigden.

Ook José De Cauwer kon er niet onderuit maar, een vlotte prater zoals hij is, had hij geen schrik van enkele 'lastige' vragen welke Mark hem stelde. Hij sprak ook over enkele anektodes die men op de radio of televisie nooit zal horen.

Met Johan Musseeuw en Dirk Nachtergaele, die samen heel wat meegemaakt hebben in de wielersport,  kreeg men twee echte 'babbelaars' die niet achter hun woorden moesten zoeken. Ook hier kwamen enkele 'weetjes' boven die normaal de 'buitenlucht' niet halen.

Na een heel aangename avond kwamen de 'oude' wielergoden samen om deze groepsfoto te maken. Om in de oudjes sfeer te blijven (sorry mr. de burgemeester) staken we de foto in het zwart-wit.

Op de achterste rij: Johan Musseeuw, Dirk Nachtergaele, Mark Van Hamme. Vooraan: schepen Van De Velde, J.P.Dubois, Walter Godefroot, José De Cauwer en burgemeester Koen Loete.

Een opmerking van mijnentwege. Laat Mark Van Hamme en zijn medewerkers meer van deze avonden inrichten. Het was gewoon bere goed!

Hier kunnen we kort zijn. Dit is de Visstraat heel lang geleden, waarschijnlijk in de jaren '20. Die grote palen in de achtergrond stonden vroeger langs de spoorweg, men ziet dit dikwijls op oude foto's. Waarvoor dit eigenlijk diende weet ik niet echt.

Zo ziet de Visstraat er nu uit. Aan het huis links op de hoek, de vroegere fruithandel Herman Van Kerkhove, ziet men nog dezelfde structuur. Het venstertje op de hoek van het huis, wel een beetje in een andere vorm, is er nog steeds. Van al de andere huizen lijkt er mij niet veel meer over te schieten.

Met dank aan Jean Van Hoegaerden die mij de oplossing doostuurde van de palen die vroeger langs de spoorwegen stonden. Dit zijn telefoonpalen. Nu gaat het er iets moderner aan toe....

Terug zal ik een beroep op u moeten doen beste lezer(es). Deze foto uit 1985 toont ons het Eeklose orkest Purple Haze. Een paar van deze jonge binken meen ik te herkennen maar een naam opplakken kan ik niet. Dus terug mijn vraag: wie kent de namen van deze (toen) jonge gasten?

Op de Dag van de Klant organiseert Unizo elk jaar een modeshow hier op de Markt in Eeklo. Schone madammen, schone kleren en schoon weer maakten de show geslaagd. Het grote aantal kijkers kon dit alleen maar beamen. Hierbij enkele sfeerbeelden.

De firma De Baets Jules en zonen diende op 21 oktober 1970 een aanvraag in om 'het bouwen van een nieuwe luifel na afbraak van de bestaande'. Dit was in die tijd een populaire 'naftepompe' in Eeklo. Men kan op de foto zien dat het regelmatig 'rotje schuiv'n' was.

Nu staat het gebouw er wat triestig bij. Waarschijnlijk niet lang meer want het zal worden afgebroken. Het is verkocht aan de naastgelegen garagehouden De Wolf en wat de plannen zijn is nog niet echt geweten. Hier zal een uitbreiding van de toonzaal geen verrassing zijn.

Nog een algemeen zicht op het kruispunt waar we de verandering van straatverlichting zien. Er staan al palen langs de weg maar er hangt er ook nog eentje dwars over de baan. Ook de kasseien waren in 1970 de beste wegbedekking die er was. Maar toen waren er waarschijnlijk nog niet veel andere opties.

Nu heeft dit kruispunt met de nieuw aangelegde ovonde een heel ander uitzicht gekregen. In het begin kreeg de ovonde heel wat kritiek maar nu moet iedereen wel toegeven dat dit een hele verbetering is. De vroegere naftepompe staat daar nu eenzaam en alleen te wachten tot.....

Deze foto werd mij doorgestuurd door Georges Mussche. Hier zal ik terug de hulp moeten inroepen van u beste lezer. Alle namen konden hier niet ingevuld worden. Kan hier iemand nog meer namen bijvoegen aan de klasfoto uit 1951-1952 in de Broederschool?

Bov.rij vlnr. 5e De Clercq, 7e Verbiest, 8e Crul en meester Lampaert.

Mid.rij: 5e Cocquyt, 6e De Vet.

Ond.rij: Leo Staelens, De Smet, Van Ooste, Focquaert, Omer Mussche, Gery Huysman, Pattijn, Georges Mussche, Daniël Mollet. 

Dit staat langs het pad aan de spoorweg. Is er iemand die weet waarom dit vroeger zou gediend hebben? Volgens mij heeft het met treinen te maken maar ik vraag mij af wat men daar zou mee gedaan hebben.

Op mijn oproep van gisteren kreeg ik deze reactie en dit zou wel eens kunnen kloppen. Dit is een soort éénmans bunker/schuilplaats die tijdens de oorlog gebruikt werd. De foto's zijn niet uit Eeklo maar toch vergelijkbaar. Kan dit iemand bevestigen? Met dank aan Peter Pauwels.

Reactie Willy Roesbeke: De door u getoonde foto langs de spoorweg was een schuilkelder voor het NMBS personeel die dienst had op het seinhuis blok 5 van het station Eeklo tijdens WO2. Het seinhuis was gelegen op 10 meter van de schuilplaats, het seinhuis is gesloopt in 1990. Na de vernieuwing van de seininrichting van het station Eeklo. Momenteel worden alle seinen bestuurt vanuit het station zelf.

Roger De Vlaeminck

Op 24 augustus 2011 is Roger De Vlaeminck 64 jaar geworden. Naar aanleiding van deze verjaardag leek het een gepast moment om nog een keer terug te blikken op zijn schitterende wielercarrière.

Net als zijn broer Erik mag Roger gerust beschouwd worden als één der grootste renners uit de rijke Belgische wielergeschiedenis. Nochtans leek hij aanvankelijk voorbestemd om een succesvolle voetballoopbaan uit te bouwen. Zijn gave techniek en zijn loopsnelheid zorgden ervoor dat hij reeds op jonge leeftijd zijn opwachting maakte in het eerste elftal van KFC Eeklo. Maar door toedoen van zijn eerder genoemde broer Erik kreeg hij toch snel de wielermicrobe te pakken. Het feit dat er met koersen meer geld te verdienen viel speelde zeker en vast ook een rol.

Van bij de onderbeginnelingen behoorde Roger tot de absolute smaakmakers van het peloton. Samen met een zekere Jean-Pierre Monseré domineerde hij alle jeugdcategorieën. Zowel in binnen- als buitenland werden beide pallieters als grote beloften bestempeld. Zij zouden later als prof de in hen gestelde verwachtingen ruimschoots inlossen.

Niet alleen op de weg maar ook in het veld maakte Roger furore. Als amateur werd hij in 1968 in Luxemburg zelfs wereldkampioen. Op dezelfde dag won Erik de titelstrijd bij de profs. Nog nooit eerder waren twee broers op dezelfde dag wereldkampioen geworden. Het zou ook nooit meer voorvallen… Ook bij de profs zou Roger de felbeheerde regenboogtrui in het veld behalen. Dit in 1975 in het Zwitserse Melchnau.

In 1969 werd Roger De Vlaeminck profrenner. Zijn eerste wedstrijd was de Omloop Het Volk. Met veel ambitie trok hij erheen en wat niemand voor mogelijk hield gebeurde toch : Roger kwam met de imposante bloemtuil naar huis. Zijn eerste wedstrijd en al meteen een eerste klassieke zege. Het zou het begin zijn van een fantastische loopbaan. De lijst van al zijn klassieke overwinningen is veel te lang om hier op te sommen. Vooral zijn vier overwinningen in Parijs-Roubaix, drie in Milaan-San Remo en twee in de Ronde van Lombardije behoren tot de absolute uitschieters. Net als zijn zege in de Ronde van Zwitserland, waarin hij Eddy Merckx van de eerste tot de laatste dag domineerde. Dit was voor weinigen weggelegd.

Roger was een echte all-rounder : hij kon sprinten, tijdrijden, klimmen, veldrijden en ook op de piste kon hij zijn voet naast de allerbeste specialisten zetten. Zijn spectaculaire manier van rijden leverde hem een ongekende populariteit op. Niettegenstaande die allesoverheersende figuur van een Eddy Merckx. Ook het feit dat hij altijd en overal ongezouten zijn mening zei maakte van Roger De Vlaeminck een speciaal figuur. Ook de dag van vandaag nog…

(Mark Van Hamme)

Van Petra kreeg ik deze foto toegestuurd waarvoor mijn dank. Dit is een foto uit de Verloren Hoek, waarschijnlijk in 'de seventies'. Daar werden ieder jaar verschillende volksspelen ingericht. Hier werd de kampioen van de taarteneters gezocht. Bij de inrichters ziet men: Michel Baute, cafébaas Theo Vervaet, George Cailloux, bakker Marc Van Massenhove, postbode Maurice Termont, cafébazin Jeanine en Albert Tack.

Het was Herman Maurice, baas van het nu nog bestaand bandenbedrijf Herman,  die op 6 februari 1963 een bouwaanvraag indiende om het bouwen van een appartementsgebouw in de Stationsstraat. Dit was tussen de Krüger en de hoek met de Visstraat. Zoals men kan zien was dit hier een bandencentrale (zoals we dat vroeger noemden) en later is dat dan naar de Brugsesteenweg verhuisd. Links ziet men de bakkerswinkel Standaert, later Matthijs als ik me niet vergis. Rechts ziet men nog een stuk van de burelen van brouwerij De Krüger. Zoals het hier nog staat is dit later allemaal afgebroken.

Dezelfde buurt maar de foto is van de andere kant genomen. Links op de achtergrond is het station. Iets moeilijker te zien is het rode licht waar de linkse auto voor staat. Mochten de verkeerslichten heden ten dage maar zo groot zijn...

De foto van deze week is niet helemaal uit dezelfde hoek genomen maar ik denk dat het duidelijk is dat het hier op dit korte stuk helemaal anders is geworden.

Voor de laatste dag van het Herbakkersfestival begon ons wandeling door Eeklo onder een bewolkte hemel. Eerst brachten we een bezoek aan het station waar met het 150 jaar bestaan van de spoorlijn Eeklo-Gent festiviteiten waren georganiseerd. Men kon kennismaken met verschillende treinstellen, locomotieven enz. Op de rechtse foto ziet men de 'cockpit' van een stoomtrein.

Dit is de stuurcabine van een modernere locomotief. Onderaan ziet men nog juist de twee pedalen waarvan er één altijd voor de helft moet ingedrukt zijn anders valt de trein stil. Om te starten moet men de pedaal volledig induwen. Eens de trein op gang is moet men de pedaal lossen tot de helft waar men een lichte weerstand voelt en de pedaal moet zo de hele rit blijven. De wijzerplaat toont de snelheid. Het 'stuurwiel' in het midden is natuurlijk geen stuur maar stelt men daar de snelheid mee in. Links in de hoek ziet men een telefoon en de hendel links is de rem.

We zakten af naar de Markt waar men verschillende streekproducten kon proeven en er op het podium gezongen werd. Een eindje verder kwamen we dan op het Canadaplein waar in de kleine gezellige tent een band aan het spelen was.

Na een vlucht voor de regen kwamen in de late avond terug naar het Herbakkersplein voor de finale mee te maken van het festival.

Want wie wou nu het optreden missen van Gorki? Het met een massa volk volledig volgelopen plein danste, sprong en zong mee op de tonen van deze bekende groep. Voor de foto's bezorgde Gertjan mij een mooie plaats waarvoor mijn dank.

En het Herbakkersfestival 2011 kon niet mooier afsluiten dan met  Luc De Vos zijn grootste hit  Mia waarbij hij het niet moeilijk had om het talrijke publiek luidkeels te laten meezingen. Zoals het festival vrijdag mooi begon was dit een schitterende afsluiter. We kijken al uit naar het festival van 2012.

We komen nog eens op het Eeklose station terug. Een toch wel mooi gebouw dat om verschillende redenen moest verdwijnen. Het steeds toenemende autoverkeer behoorde daar ook bij. Het gebouw achteraan op de foto was de vrachtdepot. Daar kwam het vrachtvervoer toe, werd daar gesorteerd en dan met vrachtwagens aan de firma's geleverd. Die camions hadden zo een specifieke groene kleur met die speciale "B" op. Hier waren deze wagens beter bekend als 'nen camion van de stoase'.

Het station ging onherroepelijk tegen de vlakte. Dit moet ongeveer eind de jaren '60 geweest zijn denk ik. De wagen waarvan men hier rechts nog een stuk ziet is waarschijnlijk de frituur van 'Neilken'.

Een droomstart gisterenavond voor het Herbakkersfestival. In het park gaven Guido Belcanto en Yevgueni die, en dat is het minste dat men er kan van zeggen, zeer geliefd zijn bij het Eeklose publiek een klinkend startschot. Ze hadden er beiden duidelijk zin in en de talrijk opgekomen muziekliefhebbers genoten met volle teugen. Tijdens het laatste liedje van Klaas Delrue begon het echter te regenen en werd het voor een gezellig napraatje echt te nat. Toch wel een jammer einde van een mooie avond.

Hier staat Willy Roesbeke bij de maquette die hij maakte van het Eeklose station zoals het vroeger was. Tot in de kleinste details is alles mooi nagemaakt. Het was een nonkel van kleine Willy, welke aan het station werkte, die hem soms meenam naar zijn werk en zo werd onbewust de interesse voor het Eeklose station en treinen bij Willy opgewekt. Het idee om een maquette te maken ontsproot in 1976 en hij begon met het verzamelen van zoveel mogelijk materiaal over het Eeklose station. In 1990 kreeg de maquette vorm en voor Eeklonaars loont het echt de moeite om dit eens te gaan bekijken in het Eeklose station. Prachtig werk.

Voor de terugblik in de tijd blijven we bij het Eeklose station als kleine steun voor de tentoonstelling welke daar nu loopt. Vroeger was er aan de hoek met de Oostveldstraat een 'voetgangersbrugsken' zodat men niet moest wachten als er treinverkeer was. Als men boven was en er kwam juist een trein voorbij kon men wel eens naar de rook stinken. Het gebouw dat men ziet staan is de garage waar het onderhoud van het rijdend materiaal gedaan werd (denk ik toch). Rechts ziet men nog een klein stuk van het eigenlijke station.

Hier is wel het een en ander veranderd. Van alles wat op de bovenste foto staat schiet er niets meer over. Alleen ligt er nu nog een enkel spoor richting Maldegem. Op de tentoonstelling staat er trouwens een mooie maquette waarop men goed kan zien hoe het vroeger was aan het station. Morgen meer daarover.

Dit is een foto van 'den entree' van supermarkt Unic in Eeklo. Weet iemand nog in welke jaren dit was en zijn er mensen die nog herkend worden? Volgens hetgeen ik mij nog herinner is dit waar dan later de Nopri gekomen is en nu de AD is. Weet iemand hier meer over?

Correctie: na wat speurwerk zit het zo in elkaar. De Unic is in de plaats gekomen van 't Kouske. Dit was de eerste 'supermarkt' van Eeklo gelegen ongeveer waar nu Paris XL is. Nadat het een korte tijd Unic geworden was is men naar de overkant verhuist waar nu Dream is. De foto is van de laatste locatie.

Het is nu toch ook een tijd geleden dat ik nog iets schreef in deze rubriek. We staan nog even stil bij de figuur van George E.Spittael die deze week op 21 juli zijn collectie met historisch materiaal over Wereldoorlog II aan het Eeklose stadbestuur schonk. Nu is alles veilig opgeborgen in het Eeklose archief.

Het waren vooral de Canadese bevrijders die zijn aandacht trokken. Oorlogsgraven maar ook oorloggebeurtenissen van hier in het Meetjesland behoren tot zijn verzameling. Ook in het buitenland kreeg zijn opzoekwerk bekendheid en werd al een stuk van zijn collectie van Canadese regimenten al aan Canada geschonken. Dit is te zien in een afdeling van het National Airforce Museum in Trenton. Maar er blijft nog heel veel over en de mensen van het archief zullen met veel voldoening dit allemaal bekijken.