Zoals vele straten is ook de Boelare in de loop der tijd op veel plaatsen helemaal anders geworden. Toen Joris Deturck op 14 oktober 1970 een aanvraag indiende om het verbouwen van de voorgevel zal toen wel niemand gedacht hebben dat dit statig herenhuis ooit nog zou afgebroken worden. Ook ziet men de ingang van de bekende Eeklose jeneverstokerij Van Hoorebeke. Een deel van de stokerij was waar nu het Jenevermuseum is in ondergebracht. Naast het herenhuis aan de linkse ziet men Ultra Montes, het eerste reisbureau in Eeklo. Toen al uitgebaat door de heer De Soete dacht ik.

Dezelfde plaats en dezelfde ingang 41 jaar later. Hier schiet van de bovenste foto niets meer over. Want ook het huis aan de rechtse kant naast de ingang is afgebroken en staat er nu een appartementsgebouw. Op het einde van de ingang kan men nog een klein stukje zien waar vroeger de stokerij was. Langs deze ingang kan men nu naar het Cultureel Centrum De Herbakker.

We nemen de geschiedenis van de naaimachines Gabriël verder door en waren gekomen dat na overlijden in 1917 van August Gabriël zijn zoon Urbain de zaak verder zet. In 1925 trouwt Urbain met Alice Van Brussel en zij doet de winkel in de Boelare en Urbain trekt de baan op voor herstellingen uit te voeren en de verkoop van naaimachines nog te verhogen.

De naaimachine heeft intussen in versneld tempo een echte metamorfose ondergaan en is gepromoveerd tot meubel en kan zo in de huiskamer geplaatst worden. Vanaf 1922 komt hij met zijn eigen merk naaimachines op de markt. Daarbij sluit hij een akkoord met de Duitse Vesta-fabrikant. Deze levert de toestellen, maar monteert er als merk 'Gabriël' op. Deze machines worden hier overal in de streek heel bekend en blijven een bestseller tot in de 21 ste eeuw.

De economische crisis die halfweg 1930 begint doen de verkoop in elkaar stuiken en 1933 wordt het zwartste jaar uit de Gabriël-geschiedenis met slecht 2 verkochte toestellen. Dan kwam de tweede wereldoorlog er nog bij. In de jaren vijftig liet Roger Ryckaert zijn oog vallen op de oudste dochter van Urbain. In 1953 nam Roger de zaak over en in versneld tempo leerde hij de geheimen van een naaimachine en ook de omgang met de klanten kennen.

(wordt vervolgd)

In de Kerkstraat, de vroegere wasserij, lijkt ook hier de ruwbouw gedaan te zijn. Gisterennamiddag heeft men de omheining verwijderd wat het verkeer zal ten goede komen.

Op deze foto (bedankt Julien) zien we een jonge Roger De Vlaeminck met zo te zien een regenboogtrui aan. Links met de geruite pet herkennen we oud wielrenner Fred Haemerlinck. De andere man in het midden met de geruite is de bekende wielerjournalist Fred Daman. Zijn er mensen die nog iemand herkennen? Waarschijnlijk staan er wel Eeklonaars tussen.

Op Blommekens gaat men verder met het leggen van rioolbuizen. Ook blijft men hopen dat het weer zo goed blijft. Vorig jaar was het in november niet zo goed weer als nu. Een eindje verder is men vandaag van start gegaan met het heraanleggen van de treinsporen.

Ook Eeklo doet mee aan de Pasar Boom actie waarbij Vlaanderen 15.000 bomen rijker wordt. In Eeklo zullen er een 500 tal geplant worden. Het eerste gedeelte staat hier op de hoek van de Ringlaan met Raverschoot. Ook komen er bomen bij op andere plaatsen in Eeklo.

Deze Duitse pantserjagers zien we hier in de K.Albertstraat. Ook de René Vermaststraat zien we aan de rechtse kant.

Ons wandeling van zondag bracht ons ook naar het Jenevermuseum waar we een bezoek brachten aan de tentoonstelling van Romain Coemelck, welke daar nog tot en met vrijdag 18 november te bezichtigen is. Daarna hadden we nog een babbeltje met de nu 82 jarige Romain. Hij was nog alle dagen twee uur aan het werk op zijn tekentafel tot een tweetal maanden geleden zijn vrouw kwam te overlijden. Sedertdien heeft Romain geen minuut meer achter zijn tekentafel gezeten. Zijn vrouw, waar hij 61 jaar van zijn leven mee gedeeld heeft, noemt hij zijn muze. Ik ben mijn steun en toeverlaat kwijt zegt hij.....

In de Kerkstraat, het vroegere electro Thijs, is de ruwbouw ten einde en staan de appartementen nu te koop.

Op 30-06-1970 kwam bij het Eeklose stadsbestuur de bouwaanvraag binnen van De Neve Paul om het bouwen van een appartementsgebouw in de Stationsstraat. Deze zou komen in de plaats van het huis waar de kader rond getrokken is. Weet nog iemand welke winkel daar was? Op de reclame naast de deur staat er Matex of zoiets, het is moeilijk te zien.

Het jaar daarop werden de werken uitgevoerd en is men hier ongeveer halfweg met de ruwbouw. Op deze foto ziet men links dat men ook bezig is aan de appartementen van Huysman. Rechts ziet men ook een winkel, heeft er iemand enig idee van wat men daar verkocht?

Nu ziet het er zo uit. Van de twee juwelierszaken schiet er één over. Dit zit geprangd tussen de appartementen maar is nog zeer goed te herkennen aan het dak. Van de Rodania is ook een appartementsgebouw gemaakt en is er daar nu een bakker. Ook is de oprit die te zien is op de vorige foto's volledig overbouwen met, nog maar een, appartementsgebouw.

In enkele korte afleveringen zullen we hier beknopt de lange geschiedenis van het huis Gabriël trachten weer te geven. Deze verder dan in Eeklo bekende naaimachine firma kreeg gestalte toen August Gabriël samen met zijn vrouw Maria Van Caeneghem en hun dochtertje Angelina op 14 september 1881 in de Boelare te Eeklo kwamen wonen. De zaken gingen goed en de meeste naaimachines gingen van de hand voor 200 frank, wat in die tijd veel geld was. De daaropvolgende jaren blijft de omzet stijgen en de verkoop gaat verder dan Eeklo alleen. Met paard en kar, later met de bakfiets trekt August de boer op en vindt klanten in de omliggende gemeenten.

Toen waren er nog heel wat kleermakers en naaisters maar ook zadelmakers en schoenmakers maakten zijn klantenlijst alsmaar langer. Het succes in zijn zaak werd overschaduwd door het overlijden van zijn vrouw op 33 jarige leeftijd. In deze moeilijke periode kan August de zaken goed draaiende houden maar dan komt enkele jaren verder de eerste wereldoorlog roet in het eten gooien. De oorlog is nog niet gedaan als August Gabriël op 26 januari 1917 komt te overlijden. Zijn zoon Urbain en dochter Esthère zetten de zaak verder.

(wordt vervolgd)

Toen er in Eeklo nog veel fabrieken waren vormden veel van de werknemers een voetbalploeg. Deze speelden dan mee in de corporatieve afdelingen. De bekensten waren de Peignage, die speelden waar nu de tennisclub is in de Moeie, en Van Damme's die speelden in de Raverschootstraat waar nu de nieuwe wijk Pijkensakker zal komen.

Op de foto staat de ploeg van Van Damme eind de jaren '60 begin de jaren '70.

Staand vlnr: De Craene Bertrand, Roegiers Arnold, Versluys Lucien, Heene Serafien, De Loove Adelin.

Zittend: De Baets Jacky, Loncke Hilaire, Hermie Georges, Geirnaert Ernest, Mercy Robert, Van Hulle Willy.

De foto's (er komen er nog) kreeg ik van Robert Mercy waarvoor mijn grote dank.

Zo zag het er vooraan in de Kerkstraat vroeger uit. Hier is er toch ook het een en ander gemoderniseerd. Zeker aan de rechtse kant waar al de huizen hier vooraan allemaal afgebroken zijn. Wat mij altijd opvalt aan oude foto's is hoe rustig het leven vroeger moet geweest zijn. Tegenwoordig moet men niet meer in het midden van de straat lopen.

Zo is het nu en de straat zelf lijkt niet zoveel veranderd en de 'uitsprong' aan de linkse kant is er ook nog altijd. De rooilijn is waarschijnlijk nog nooit niet aangepast. Zo te zien staan alle nieuwe huizen nog steeds op dezelfde plaats als de huizen vroeger.

Deze voormiddag werd dus het nieuwe gebouw aan de Zuidkaai officieel open gesteld. Dit nieuwe dienstgebouw ziet er mooi uit en er waren alleen lovende commentaren.

De medewerkers allemaal samen aan het gebouw. Het zijn deze mensen die alle werken die hier kunnen gedaan worden in goede banen leiden.

Een fiere voorzitter overhandigd de sleutel aan de verantwoordelijke, Bart, welke evengoed in zijn nopjes was.

Goed nieuws van de werken. Vandaag heeft men de baan gegoten op de Zandvleuge die rond 19 uur deze avond is open gesteld. Alleen Zandvleuge ↔ rond punt natuurlijk. Naar Blommekens kan men nog niet rijden. Maar het openstellen van de Zandvleuge zal door veel mensen toch wel met een zucht van opluchting ontvangen worden.

                                                    Duitse tanks rijden over de Markt richting Boelare.

Achteraan op Blommekens is deze put nog een probleem, maar de oplossing is nabij. Dit is de aansluiting naar de twee nieuwe collectoren. Men is bezig met het aandammen van de grond en tegen het einde van de week zal de put waarschijnlijk dicht zijn.

De heraanleg van de baan op de Zandvleuge gaat goed vooruit. Met de regendag van dinsdag is alles wel een dag opgeschoven en zal het kruispunt dit weekend waarschijnlijk niet open kunnen. De tarmac zal te weinig tijd hebben om te drogen. Het gieten is voorzien voor morgen als alles goed blijft verlopen. Zoals op de foto te zien is zal het kruispunt er enigszins anders uitzien.

We weten wel dat Eeklo een echte frituur geschiedenis heeft. In andere steden zal dat ook wel zo zijn, maar toch. Wie weet nog van café Tris? Dit was op de Brugsesteenweg waar vroeger de autoschouwing was en nu de car-wash. Aan dit café stond frituur Frank. Hoe het juist in mekaar zat weet ik niet maar het nieuws kwam dat café Tris moest stoppen. Hierbij mocht ook frituur Frank daar niet blijven. Alle protesten ten spijt, het mocht niet baten. De frituur moest daar weg.

Hoogtijd om onze uitstap naar luik af te ronden. Zoals al meermaals gezegd moet men in Luik niet ver zoeken om groen te vinden. In de grote straten maar ook in de kleinste steegjes loopt men dikwijls omringd door bomen en planten.

In Luik heeft men verschillende steegjes waarvan impasses Couronne en De L'Ange tot de bekende behoren. Heel speciaal om eens in te wandelen. Alle huisjes zijn bewoond en alles ligt er goed onderhouden bij.

Er zijn heel drukke straten in Luik maar ook rustige plaatsen waar men rustig kan wandelen en een terrasje doen. Toch wel opvallend dat Luik geen 'vuile' stad is waar er schijnbaar met meer discipline wordt omgegaan met vuilte. Ook opvallend was dat men daar zijn uiterste best deed om Vlaams te praten en wij ons frans 'met haar op'  niet hebben moeten bovenhalen.

Als we de hoek omslaan en het mooie station zien beseffen we dat onze dag in Luik er ver op zit. Van welke kant men dit stationgebouw ook bekijkt het blijft een fascinerende constructie waarbij men zich soms afvraagt hoe men alles in elkaar heeft gekregen en alles zo blijft staan. 

Nog een beetje wachten op de trein waarbij een vriendelijk Waalse madam zelf voorstelde om een foto van ons te maken. Zo eindigde onze dag in Luik en spoorden we terug naar Eeklo.

Nog steeds moet men omzichtig te werk gaan bij de werken want het grondwater blijft een taaie tegenstander. Maar moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden waarbij geduld een goede bondgenoot is.