We blijven nog even op de hoek van de Zuidmoerstraat maar dan een de kant van de Gentsesteenweg. Vroeger stond daar een Hotel - Sanatorium zoals op de voorgevel staat. Volgens hetgeen ik mij nog herinner was dat een soort revalidatie huis waar zieken terug op krachten konden komen. Later kon men daar ook terecht voor bepaalde medische onderzoeken dacht ik, maar ben dat niet helemaal zeker. Dit gebouw werd later dan afgebroken al ziet dat er nog een mooi gebouw uit. Het moet ongeveer eind de jaren '60 zijn geweest dat het afgebroken is.

Nu ziet deze straathoek er zo uit. Helemaal anders en van vroeger is er niets meer te herkennen. Ook bij de brandweer, waar men links nog een stukje van de oprit ziet, zouden er in de loop der jaren veel veranderingen komen.

We waren in het gedeelte gekomen waar de naaimachine, weliswaar in aangepaste vorm, ook de industrie bereikte. Zo was ook aardappelgroothandel Immesoete uit Eeklo een klant van Roger Ryckaert. Hij leverde machines die met een speciale kettingsteek de aardappelzakken terug dicht maakten. Ook konden de machines aangepast worden aan het soort werk dat moest gedaan worden.

Ook de eenvoudige modellen kregen steeds meer mogelijkheden: knoopsgaten maken, ritsen innaaien, borduren met talrijke siersteken enz. Met al de nieuwigheden moest ook Roger bijscholing volgen en moest hij meer tijd spenderen als hij een nieuwe machine ging leveren om alles aan de klant te kunnen uitleggen. Het goed floreren van de naaimachines werkte ook concurentie op en in Eeklo kwamen ook winkels van de merken Singer en Pfaff.

Maar Roger nam deel aan verschillende kermissen in het Meetjesland en de Gentse handelsbeurs was altijd een voltreffer voor de verkoop. In 1965 opende hij een bijhuis in Gent op de Vrijdagsmarkt. In het Tooghuus, dat dateerde uit 1535, bouwde Roger die zaak uit tot een echte galerij in de jaren '70. In die jaren veranderde het leven van vele vrouwen die nu ook gingen werken. Een job met het huishouden en de zorg om de kinderen combineren was voor velen al een hele klus, laat staan dat ze nog tijd hadden om kleren te naaien. De confectie veroverde met haar lage prijzen de markt en de tijd dat patronen op maat gemaakt werden, de naaister nauwgezet de breedte van de schouders controleerde, behoorde tot het verleden. De verkoop van naaimachines ging snel achteruit maar wij zagen het gevaar tijdig in zegt Roger.

(wordt vervolgd)

Bij de afbraak van het oude ACV gebouw in de Oostveldstraat gaat men heel voorzichtig te werk en zal het meer dan een week geduurd hebben voor de afbraak. De bovenste foto is van gisteren, de onderste van vandaag.

                            (foto Willy Roesbeke)

Dit is het brugje op het einde van de Zandstraat die over het Leiken loopt en de verbinding maakt met de Leikensweg. Tijdens de oorlog was de brug vernield geweest en dit was een noodbrug die men aangelegd had. Zoals het op de foto staat is het blijven liggen tot 1973.

De 'nieuwe' brug ziet er nu zo uit. Het noodbrugje zou het drukke huidige verkeer niet meer kunnen dragen. Er passeren hier per dag heel wat auto's.

Het achterste gedeelte van Blommekens wordt stilaan terug een straat. Hier lijken de grootste problemen opgelost en zal men trachten tegen het einde van het jaar de voetpaden volledig te leggen en de straat berijdbaar te maken voor de auto's zodat de bewoners tot aan hun huis kunnen.

Duitse soldaten trachten hun materiaal aan de overkant van het Schipdonkkanaal te krijgen. De kwaliteit van de foto is niet zo best maar men ziet aan de overkant dat daar toch redelijk veel volk stond naar te kijken of waren dat mensen die door de Duitsers waren aangehouden?

Archiefhoekje (2): FACILITEITEN

Op het stadhuis moesten  de medewerkers in bijna middeleeuwse omstandigheden aan de slag: een onverwarmde, niet-geïsoleerde archiefzolder,

stoffige en nooit onderhouden houten rekken, een werkruimte waar iedereen naar binnen kon lopen, en anderhalve computer zonder internet.

Wie met dit beeld in zijn hoofd het nieuwe archief in de Industrielaan 2 binnenloopt, weet gewoonweg niet wat hij of zij (meestal hij) ziet: vier leeszalen en twee depots, uitgerust met een heel arsenaal moderne techniek.

Hij wordt ontvangen in de grote leeszaal Erik De Smet, genoemd naar de betreurde tweede stadsarchivaris, die anderhalf jaar geleden plots overleed.

Daar staan drie computers, waarvan één met internetverbinding, een grote scanner en een dia- en negatievenkopieerder. Tegen de lange zijden twee reusachtige kasten met bijna alles wat een genealoog nodig kan hebben: de tienjaarlijkse registers natuurlijk, maar ook fotokopieën van de oude parochieregisters en klappers op alle bronnen van de burgerlijke stand.

Bijkomende service vormen de klappers van alle gemeenten in de omgeving waar genealogen de bevolking in kaart hebben gebracht. Wie moeite heeft met de oude handschriften, kan dus gewoon met de klappers werken of de gezochte namen in één van de computers opvragen. Of de hulp inroepen van iemand van het vijfkoppige vrijwilligersteam, waarvan altijd twee of drie leden aanwezig zijn.

Is het gezochte stuk gevonden, dan gaat een waaier van mogelijkheid open. De bezoek(st)er kan het in zijn laptop intypen, er een foto van maken, het laten fotokopiëren, het laten inscannen en op zijn USB-stick zetten of zelfs via e-mail naar zijn thuisadres doorsturen.

Niet-genealogen voelen zich dan weer meer thuis in de leeszaal August Van Acker, waarin de uitgebreidste collectie Eeklose weekbladen bewaard wordt die nog bestaat ( Het overgrote deel daarvan behoort tot het fonds VVV-Eeklo, dat sinds de verhuizing ook in het archief is ondergebracht ).  De lezer kan er niet alleen terecht voor meer dan honderd  jaargangen van ‘De Eecloonaar’, maar ook voor lang verdwenen uitgaven zoals de ‘Gazette van Eecloo en het District’ en ‘Recht voor allen’.

Kleinere collecties staan in de leeszaal Eduard Neelemans (letterkundige bibliotheek van het Meetjesland – eveneens fonds VVV) en in het genealogisch bureau Willy Hamerlynck (genealogische administratie van het kerkhof).

De depots Achiel De Vos (1050 meter rekken) en Luc Stockman (320 meter) zijn niet toegankelijk voor het publiek: wat daarin verkeerd zou worden teruggeplaatst, zou maandenlang onvindbaar kunnen zijn.

Het was hier dat de oude Broedersschool was. Dit is maar een stuk van de volledige ruimte die hier nu ontstaan is. Ook achteraan zal alles vol gebouwd worden.

Het was op 3 november 1970 dat Jozef Blondeel een aanvraag indiende om 'het verbouwen van begane grond van bestaande woning'. De formulering begrijp ik niet echt goed maar zo staat het op de bouwaanvraag. Dit pand is gelegen op de hoek van de Zuidmoerstraat en de Gentsesteenweg. Rechts ziet men nog een stukje van het gebouw van Sogeta, hier in Eeklo beter bekend als de 'vêllefabrieke', dat al een tijd geleden werd afgebroken en waar een nieuwe wijk moet komen.

Dit is een gebouw dat de trend des tijds goed doorstaan heeft. De grootste verandering is aan de garage waar de siergevel is verdwenen en alleen de tipgevel is overgebleven. De haag op de hoek is nu weg want daar is, ook al een hele tijd geleden, een nieuwe toonzaal gezet.

Woensdag kon ik samen met de verantwoordelijke van de werf, waarvoor mijn dank, het gebouw op de hoek van de Boelare/Molenstraat binnen gaan. In dit gebouw ziet men de omliggende straten op een andere manier. Het was iets dat al lang in mijn hoofd speelde en nu uitgekomen is. Geniet van de foto's.

De oude Broederschool is verdwenen. Op een klein stukske muur na, daar rechts op de achterkant, is alles weg.

De afbraak in de Oostveldstraat is ook vandaag verder gezet. Zoals de laatste jaren meestal gebeurd wordt hier afgebroken en zo veel mogelijk gerecycleerd.

Vanmiddag schoot er van de oude Broederschool niet veel meer over. Vaarwel jeugdherinneringen, maar het is gewoon zo, niets aan te doen. Er zijn weinig (geen) dingen die blijven bestaan.

Het afbreken van de oude Broederschool is mij niet alleen opgevallen. Kurt Van Laere stuurde mij deze foto die op de koer van deze school is genomen. Het was het 1ste studiejaar in 1982 - 1983.

De meester is Amedé Vertenten

Boven: Andy Lehoucq, Thomas Van Wassenhove, Bjorn Blomme, Dirk De Paepe, Jurgen Bruggeman, Kristof Engels, Glenn De Meyer, Bjorn Beirnaert.

Midden: Jasper Beyst, David Maegerman, Jurgen Simoen, Bart Van De Velde, Tom Laureyns, Jo Pauwels, Tim Van Hecke, Wouter De Brabander.

Onder: Angelo, Bart Van Langenhove, Peter Verhelst, Filip Couvreur, Kurt Van Laere, Jurgen De Meyer, Geert Pattijn.

Tijdens de oorlog kreeg Balgerhoeke het erg te verduren. Deze foto van op het Dorpsplein zien we het totaal vernielde café/gasthof en de zwaar beschadigde kerk op de achtergrond.

We zijn gekomen waar Roger Ryckaert in de zaak kwam. Maar op 11 januari 1957 stierf Urbain Gabriël en zo werd Roger vlugger dan voorzien volledig zelfstandig. In dit zwarte jaar werd in het gezin Ryckaert het derde kindje geboren maar er kwamen verwikkelingen bij de geboorte en overleed de vrouw van Roger.

De zaken gingen goed maar het was voor de jonge weduwnaar met drie kleine kinderen een moeilijke periode. Op een handelsbeurs in Zomergem kwam Edith De Mey in zijn leven en het klikte onmiddellijk tussen hen. Een korte tijd daarna trouwden ze en in 1959 werd hun eerste kindje geboren. Edith was niet alleen een goede moeder maar ook in de zaak was zij een grote hulp. Plannen en organiseren was haar job.

De naaimachine werd compacter en volledig elektrisch en werd zo een handig gebruiksvoorwerp. De verkoop ging goed en Roger was veel op de baan voor verkoop en herstellingen, zijn vrouw deed de winkel. In de jaren '60 en '70 werden er ook door verschillende scholen naailessen gegeven en moesten machines worden aangeschaft. Ook de Eeklose zetelfabrieken werkten met zwaardere types en was Roger de grootste leverancier.

(wordt vervolgd)

De afbraak van de oude Broederschool gaat meedogenloos verder. Maar ook in het afbreken wordt er reeds gerecycleerd. Hout, ijzer en stenen worden zo veel mogelijk van elkaar gescheiden.

Ook op het Kerkplein heeft men niet stil gezeten. Het dak is afgewerkt, de ramen en ruiten zitten er in.

Op een koude, mistige maandag de 21ste november 2011 is men begonnen met de afbraak van de oude Broederschool in de Zuidmoerstraat. Aan de ene kant jammer maar aan de andere kant stond het er maar allemaal vervallen en troosteloos bij. Tijd voor nieuwe dingen en woningen waar hier ook verschillende gezinnen hun nieuwe thuis zullen vinden.

Deze keer verplaatsen we ons naar de Molenstraat waar op 24/04 1968 door W. D'Aubioul een aanvraag werd ingediend om het verbouwen van voorgevel. Dit was waar het café nog is. Iets later zou het herenhuis daarnaast ook een verandering ondergaan en dat ziet men op de volgende foto.

Nu staat al vele jaren het veranderde huis van vroeger volledig te vervallen. Na een brand werd er niets meer aan gedaan en blijft dit in een erbarmelijkle toestand staan. Hier zou toch eens iets mogen aan gedaan worden. Bij het huis ernaast ziet men dat de poort van vroeger is weggedaan en er nu een raam in de plaats zit.