INVENTARISEREN

Sinds het archief in het najaar van 2006 zijn intrek nam in de Industrielaan, is er ontzettend veel gebeurd.
Het "welkomstcadeau" bestond uit zowat 400 meter dozen van het tussenarchief (1970-2000),
die jarenlang op de zolder en in de kruipruimten van het oude stadhuisgedeelte hadden staan verstoffen.
Aan het sorteren en klasseren daarvan moest ons archiefteam bijna anderhalf jaar besteden.

 Toen de aanpassingsproblemen na het plotse overlijden van archivaris Erik De Smet achter de rug waren,
begon het tweede reuzenwerk.
Door het plaatsgebrek op het stadhuis hebben de stadsdiensten namelijk bijna dertig jaar lang niets in het archief kunnen deponeren.
Nu kan dat wel, maar in die tijd blijkt iedere dienst zo'n beetje zijn eigen vormen van klassering te hebben opgebouwd.
Aan het archiefteam dus de opdracht om de af en toe chaotische binnenkomende papierbergen te verwerken en daaruit heldere systemen en principes te distilleren.

 Dit eindeloos lijkende werk is inmiddels toch al flink opgeschoten.
Na het Secretariaat, de Financiële Dienst en (een deel van) Ruimtelijke Ordening
zijn in het laatste halfjaar ook de Academie voor Schone Kunsten, het OCMW en de Jeugddienst toegankelijk gemaakt.
Bovenaan op de wachtlijst staan nu het Cultureel Centrum en de afdeling Militie van Burgerzaken.
Daarmee is weliswaar nog maar zo'n derde van de stadsdiensten aan de beurt gekomen,
maar gelukkig zijn de meeste daarvan van vrij recente datum, zodat hun overdracht zeer beperkt zal zijn.

 Verheugend is dat ook verenigingen beginnen beseffen dat hun archief bij ons de beste vooruitzichten heeft om bewaard te blijven.
Na het Heemkundig Genootschap en de VVV maakte de Gezinsbond zijn oud archief over, en de lokale afdeling van het Davidsfonds is op komst.

 Het tijdverslindende klasseringswerk is dus al grotendeels achter de rug.
Gelukkkig maar, want het archiefteam beschouwt de dienstverlening aan de bezoekers als zijn eerste taak,
en werkt daarom voortdurend aan nieuwe klappers, ingangen en infrastructuur.
Daarover meer in de volgende bijdrage.
(Freddy Pille)

Iedere week komt er hier dus een archiefhoekje geschreven
door archivaris Freddy Pille.
We beginnen met nummer 1 en dit is al een tijd geleden geschreven
maar zo zal men de geschiedenis van het
Eeklose archief een beetje kunnen volgen.

Ook zal ik er iedere week een oude affiche uit de oorlog bij plaatsen.
Affiches welke door het archief allemaal zijn gedigitaliseerd.

Dit is een variant (ander kanon) van de  GRILLE artillerie-panzer uit het begin van de oorlog ,
met het 75mm PaK kanon (Panzerabwehrkanone) die ook op de panzerjager MARDER I gebruikt werd.  Verder nog een MG 43 machinegeweer cal.7,92.

De geschutskoepel is bovenaan en achteraan open ,draait niet en geeft slects lichte beschutting..

Het is in pricipe geen tank maar een zelfaangedreven artillerie-rupsvoertuig van 12 ton dat max 35km/h haalt ,met een 4-koppige bemanning.

Met dank aan Pierre Van Glabeke voor de technische info.

KABOUTERTJES …

Bijna een jaar geleden blikten we in deze rubriek vooruit op het Vlaamse digitaliseringsproject voor de affiches uit Wereldoorlog I.

Dat leek veelbelovend, maar in de zéér kleine lettertjes bleek een instaprecht van vijfduizend euro te staan,
 waarop het archiefteam besliste het inscannen zelf aan te pakken.

Toen de affichedozen in april te voorschijn werden gehaald, wachtte de teamleden een aangename maar intrigerende verrassing.

Tijdens de inventarisering eind 2012 was vastgesteld dat in de VVV-collectie 170 van de 851 genummerde exemplaren ontbraken, gespreid over de vijf oorlogsjaren.

Liefst 139 daarvan bleken in de tussentijd te zijn teruggekeerd, enkele zelfs in twee exemplaren,
en ze zaten bovendien stuk voor stuk keurig op hun plaats gerangschikt.

Navraag leverde bij het VVV-bestuur alleen verbaasde gezichten op.

Nee, de affiches waren niet opgedoken bij het leegmaken van de lokalen in het Leen,
en geen enkel lid was ze sinds de overmaking aan het Stadsarchief komen inkijken.

Mysterie. Het bureau Hamerlynck, waarin de affiches bewaard worden, is alleen tijdens de archiefnamiddagen geopend,
en alleen de stadsarchivaris en de poetsvrouw hebben de sleutel.
Bovendien staan de omvangrijke en zware dozen ruim twee meter boven de grond op een kast,
je kan ze eigenlijk alleen met twee personen risicoloos naar beneden halen.
En ten slotte: zo'n stapel van 150 stuks is een gigantisch pak, door één persoon moeilijk te dragen.
Het is dus onvoor-stelbaar dat iemand ongezien en ongeweten voor kabouter heeft gespeeld …

De aangename kant van de zaak is, dat de collectie nu geen kleine duizend stuks telt, maar 1085,
en daarmee tot de grootste in Vlaanderen behoort.
Met behulp van de oude VVV-index kon vastgesteld worden dat zeventien van de nog ontbrekende affiches in de verzameling van de stad zitten,
zodat het hiaat beperkt blijft tot veertien.
Het volledigheidspercentage moet dus ver in de negentig procent liggen, ook al geen alledaags gegeven.
Alleen voor 1914 moet heel wat niet bijgehouden zijn: het lage cijfer, dertig,
steekt schril af tegen de overige oorlogsjaren, waarvoor er telkens ten minste 250 bekend zijn.

Alle affiches zijn inmiddels gedigitaliseerd. Ze zullen op cd-rom's beschikbaar zijn voor de belangstellenden.
De originelen hoeven dus niet meer ter hand worden genomen,
wat gezien de krakkemikkige staat van sommige een goede zaak is.