Het is al 17 jaar geleden dat het toenmalig EBES Eeklo verliet. Dit gebouw dat u hier ziet zijn de vroegere burelen in de Cocquytstraat. Vele Eeklonaars zijn daar nog geweest om inlichtingen en waarschijnlijk ook wel met klachten. Maar Ebes verdween uit Eeklo en moest alles per telefoon afgehandeld worden, het dichtste bureel was in Gent. Om het Meetsjesland beter te kunnen dienen is men vorig jaar teruggekomen en is er nu een bureel hier in de Molenstraat. Zoals men op de foto's kan zien is men nu bezig met het oude bureeltje af te breken.

Ook in de Kerkstraat (oud huis De Keyzer) is er momenteel een rustpauze. Maar daar is men al goed gevorderd en moet er waarschijnlijk ook een droogtijd worden ingelast.

Ook dit verdwijnt uit het Eeklose stadsbeeld. Menig Eeklonaar heeft daar voor de eerste keer in zijn leven Chinees gegeten. Ik weet niet juist meer welke het eerste Chinees restaurant was, dit hier aan het station of dit in de Stationsstraat. En in welk jaar deze Chinezen in Eeklo zijn neergestreken weet ik ook niet juist meer. Ik denk dat dit begin de jaren 70 moet geweest zijn. Hier komt een meergezinswoning.

In deze rubriek past toch wel Romain Coemelck. Deze veelzijdige artiest wordt volgend jaar 80. Hij is al meer dan 60 jaar "selfmademan". Naast de opdrachten van de bekende "calicots", zijnde cinema-affiches in de jaren 50 en 60, werd hij ook gevraagd voor reclame op voetbalvelden, seizoengebonden artistiek werk op vensters zoals met Kerstmis. Hij was ook erg "gedreven" in het slaan van metaalsculpturen, waar een voorbeeld hangt aan zijn eigen woning. Hij is in de streek ook gekend voor zijn cartoons die door Marc Van Hulle gebruikt worden op zijn blog van het Nieuwsblad onder de rubriek "glaasje Coemelck". Hij blijft nog steeds artistiek bezig maar geen grote werken meer omdat Romain na een verlamming aan zijn linkerheup niet lang meer kan rechtstaan. Hij heeft in 2000 de prijs van cultuurverdienste van de stad Eeklo ontvangen. In 2004 werd hij tot ridder gekroond in de "Orde van de Herbakker".

Een korte wandeling in het Leen, een koffietje op de Markt en zijn werk. Romain is een heel gelukkig man....

         "Enjoy the good moments and try to except the bad ones"   is zijn lijfspreuk.

(bron:Jan Coemelck)

Nu is het wel al lang geleden dat onze poes Manoe hier nog eens is verschenen. Manoe blijft een fiere poes en laat haar gewillig fotograferen.

Het was nochtans nog niet zo lang geleden dat ik door de Zuidmoerstraat ben gereden. Tot mijn grote verbazing zag ik vorige vrijdag dat het gebouw waar vroeger begrafenisondernemer Gussé was, afgebroken is. Wat er nu komt weet ik nog niet.

Vorige week is er op de Zandvleuge een woningbrand geweest. Zo te zien heeft het vuur verwoestend uitgehaald. Water, wind en vuur. Natuurelementen waar men nog steeds machteloos tegen staat.

Een paar weken geleden hoorde ik op de radio dat café De Reisduif gesloten was. Dit café werd ooit bezongen door Johan Verminnen en is toch wel iets speciaals. Maar nieuwsgierig als we zijn trokken we gisterennamiddag richting Hansbeke, niet zo ver van Eeklo, om zelf eens de toestand te gaan bekijken. Ik had een gesprek met Leon, de uitbater, en dat ging een beetje als volgt. (A) Is't waar hebt ge de café gesloten? (L) Gesloten, gesloten 'k ben ne 'k ik nie gesloten! Allé, 'k ben nie open en 'k ben nie gesloten. Doe 'k ik open alze 'k ik goestinge heb. Ge moe gij nie geloev'n wa da'n ze zeg'n...Ik ga hier nu niet het volledige gesprek neerpennen want Leon moet niet achter zijn woorden zoeken en is een sappige verteller. Maar op het laatste gebeurde dit. Ik vroeg aan Leon. Mag ik gene foto nemen van u, zo'n beetje van dichte woar dadde dan schone opstoat. (L) Dé dju ba nieg. Ge moe mij hier ne keer zien stoan. 'k Ben ne 'k ik aan 't werk'n zille. Mee mijn vuile kleer'n an, da zoe schoone zijn  zekers. Weette wadde. Kom zondag achternoene ne keer weere, 'k zal der dan wa properder uitzien. Allé nen plastron 'n ek nie moar 't zal beter zijn dan neu. (ik dan terug) 't Is goe Leon, misschien teeg'n zondag achternoene... Salu hé....Ik voelde mij Martin Heylen wel.....

Dit was dan de mooiste route die we deze zomer gedaan hebben. Men start in Merelbeke aan de kerk. De gebruikte kaarten zijn Leiestreek Oost en Scheldeland. De ongeveer 45 km lange rit  gaat via 79→78→77→80→93→95→97→83→84→82→98→97→41→31→29→28→32→40→3→1→99→79 

            In deze streek is het wel een beetje omhoog en omlaag wat dan wel mooie beelden brengt.

         Zoals men ook hier kan zien is het 'licht glooiend' zoals het in sommige folders wordt vermeld.

Het was rustig fietsen en men heeft niet veel last van auto's.          Nog een oude bunker.

                                               Ook hier waren de boeren bedrijvig.

                                    Het was bij momenten een beetje lastig maar wel mooi.

We reden een tijdje langs de Schelde.  Op deze met slechte kassei belegde nijdige helling moest het vrouwtje passen maar haar pijnlijke schouder was meer dan een verzachtende omstandigheid.

                         Als men omhoog moet, moet men ook wel eens naar beneden...

                                         Op deze mooie plaats waren er veel vissers

Zoals men op de foto's kan zien is het veel (zachtjes) klimmen. Het is echter goed te doen. Op deze rit zijn er genoeg stopplaatsen waar men iets kan drinken of eten. Men passeert o.a. Gontrode, Landskouter, Moortsele, Bottelare, Melsen enz. Veel dorpjes waar men bijna nooit komt en het is er zalig fietsen.

Zo zal het nooit meer zijn

Deze morgen is men (eindelijk) gestart met het heraanleggen van de Kerkstraat en blijft de Guldensporenstraat als slechtste straat van Eeklo achter.

                     Het eerste 'werk' dat moest gedaan worden is een auto wegslepen.......

                 Voor het uitbreken van dit kort stukje straat zal men niet lang werk hebben.

                                           Laatste foto van de 'oude' Kerkstraat

Het is nog maar een week geleden dat ik hier een artikeltje schreef over Tamboer. Met de laatste werken aan de kerk is ook zijn beeld volledig vrij en kan hij nu onder  het herfstkleurig boompje zijn liedjes zingen.....

De Eeklose Herbakkers houden een mooie traditie in stand en nu en dan worden er ridders geslagen. Dit zijn dan mensen die voor Eeklo en de bevolking iets betekenen. Deze maal waren het ere-voorzitter Cesar Verstraete en huidig voorzitter Alain Deschamps van de Eeklose wielerclub die tot nieuwe ridders werden geslagen. Dit alles wordt met de nodige ernst en bijpassende kostuums uitgevoerd. Het was mooi dat we dit ook eens konden meemaken.

Stilaan loopt de raadzaal van het Eeklose stadhuis vol en is men klaar om de ridders te slaan.

Alain lijkt er me niet gerust in als Cesar tot ridder wordt geslagen.    Hier weet Cesar al hoe het zit.

        De twee kersverse ridders.                                                 Samen met de Herbakkers       

Een 'tottende' en drinkende ridder....tijden zijn veranderd....of was dat vroeger ook zo?????

Ridder Alain omringd door zijn familie. Een mooi slot van een toch wel aparte belevenis.

Het is nu al meer dan een maand geleden dat Noël Roegis mij belde met de mededeling dat hij met zijn formule1 bolide zou rijden. Dit op het vliegveld van Ursel. Natuurlijk gingen we kijken en brachten deze foto's mee.

Terwijl de bolide voorzichtig van de trailer wordt gehaald ziet Noël (links van de drie) er een beetje zenuwachtig uit.

Net als in het echt komt mevr. Noël hem moed inspreken. Dan wringt Noël zich in de smalle cockpit.

Bijna is hij er helemaal ingezakt. Het stuur ligt nog op de auto.    Hier wordt het stuur vastgeklikt.

En hier is hij dan vertrokken. Het gezang van de 3 liter 10 cilinder Yamaha motor overheerste op het Urselse vliegveld. In geen tijd was Noël aan de horizon verdwenen. Het geluid van de motor werd langzaam stiller.

Maar na enkele seconden stilte verscheen er terug een stip aan het einde van de baan. Daar was hij terug en met een toch wel flinke vaart op een niet 100% droge baan kwam hij op ons afgescheurd. Prachtig gewoon. 

                                     Noël in zijn bolide met de mooie Senna helm

Niet de allermooiste route die we gedaan hebben dit jaar. Het was ook de stevige wind die we vele kilometers tegen hadden die de rit onaangenaam maakte en zo hebben we dan ook de route ingekort. De gebruikte kaart is Zeeland West-Zeeuws-Vlaanderen. De nummers:  32→39→50→21→22→23→24→34→11→18→35→33→39→32  en is ongeveer 35 km lang.

Men start in IJzendijke en we rijden richting Breskens waarna men een lange tijd naast de dijk rijd. Als men de zee wil zien moet men nu en dan stoppen en op de dijk gaan kijken. Het is hier bij de nummers 17-18 dat men de route gemakkelijk kan inkorten. Wij zijn dus verder gereden naar 18. We hadden de route uitgetekend via 17 en dan fietst men via Hoeke en Philippine terug naar IJzendijke. Men mag er dan een kleine 30 km bij tellen.

Met dank aan Antoine en Gery Huysman mocht ik deze 'primeur' als eerste op foto zetten. Ze hadden deze morgen zelf nog maar de ontdekking gedaan. Achteraan (niet toegankelijk voor bezoekers) de grote hangaar staat een oud schuurke dat binnenkort afgebroken wordt. In de muur heeft zich een boom ontwikkeld die al een redelijke stam heeft. Achteraan de muur zijn er dus geen wortels te zien. Ongelooflijk maar waar.

Mocht ik het zelf niet gezien hebben ik zou het nooit geloven. Recht uit de muur, aan de achterkant niets te zien. Deze berk zorgt voor een nooit gezien feit.

En de berk staat gezond hoor. Nu krijgt hij natuurlijk een paar bruine blaadjes maar ge kunt zelf zien dat hij het goed doet. Na het 'muurbloemke', de 'muurboom'. Daarvoor moet ge in Eeklo zijn.

Met het goede najaarsweer hebben we verleden week deze korte maar aangename route gedaan. Het is ongeveer 30 km ver maar we reden toch op plaatsen waar we nog nooit geweest waren. De gebruikte knooppuntenkaart is het Meetjesland. De nummers starten in Eeklo aan het nieuwe fietspad naar Waarschoot, rechtover Het Leen.

58→3→5→11→24→30→28→15→13→9→59→56→54→57→58

         Het mooie fietspad naar Waarschoot                           Rustig fietsen langs De Lieve

                         Hier nogmaals De Lieve waarlangs het aangenaam fietsen is

Wij vinden het allemaal normaal dat de brandweer uitrukt bij een ongeval, brand of wat dan ook. Maar hoe gaat alles te werk? Het is al een ganse tijd dat ik graag eens van naderbij het materiaal wou bekijken. Verleden week ben ik dan naar de brandweer geweest en werd daar door Kapitein-Bevelhebber Michaël Hoornaert vriendelijk ontvangen. Mijn dank is dan ook groot dat ik deze kleine rondleiding met hem mocht doen. Uit de vele foto's heb ik terug een moeilijke selectie moeten maken en ik hoop dat dit uw waardering voor deze mensen nog vergroot.

Het begint allemaal in dit kleine bureeltje waar bij deze dame, Martine, alle oproepen toekomen. Zij blijft steeds met de ploegen die op de baan zijn in contact. Alles wordt op fiches bijgehouden. Op de volgende foto de mannen die op deze dag van dienst waren.

Opvallend is de perfectie en netheid van alle materiaal die in de kazerne aanwezig is. Alles ligt klaar bij iedereen zijn persoonlijke kast. Op de andere foto een uitrusting van een Amerikaanse brandweerman die de Kapitein heeft meegebracht van een stage die hij ginds heeft mogen meemaken.

Alles, maar dan ook alles, heeft zijn plaats en staat mooi geklasseerd. Ook de paraatheid van alle machines is bewonderingwaardig. De Kapitein had graag een paar foto's met de wagens aan de poorten. Op twee minuten tijd stonden alle wagen buiten. Eén klik met de kontaktsleutel en de motor draait. Ja, ik weet het, we vinden het normaal maar ik denk toch dat het ooit anders is geweest.

Deze wagen staat permanent gevuld met 8000 liter water. De elevator zou in de loop van volgend jaar door een moderner type vervangen worden.

Nogmaals de mannen van dienst fier maar paraat bij hun wagens. Hier dan de Kapitein bij zijn 'oud slaafje' die binnenkort na vele jaren trouwe dienst aan vervanging toe is.

Tot slot nog een blik op de kastjes van de brandweermannen waar iedereen zijn materiaal klaar ligt zodat men op een zeer snelle manier ter hulp kan komen bij mensen in nood.

Hierbij zal ik dan maar afsluiten want ik ben op een zodanige positieve manier verrast van ons Eeklose brandweerkorps dat ik er haast niet kan over zwijgen. Nogmaals een bedankt aan de Kapitein voor de vriendelijke ontvangst en het feit dat ik dit allemaal op mijn blog mag zetten.

Misschien nog een kleine tip. Ga volgende zondag, met de opendeurdag, misschien eens op bezoek bij ons brandweerkorps en toon uw waardering voor het werk van deze jongens, in waarschijnlijk soms heel moeilijke omstandigheden.

De hier in Eeklo bekende 'kop van de vaart' ,waar ook de jachthaven ligt, is een rustige plek waar men kan langs wandelen of fietsen zonder veel drukte. Verleden week heb ik eens foto's genomen maar aan de kant van de Schoolhoeve. Al zeg ik het zelf, ze vallen mee.

                         Let hier vooral op de weerspiegeling van de wolken in het water

Nog een mooi gebouw in Eeklo  is  het oude vredegerecht waarin nu de toeristische info is ondergebracht. Let op het typische torentje. Voor goed te zijn zou ik informatie moeten opzoeken van die gebouwen. Misschien duik ik ooit wel eens in het Eeklose archief.

Bij de werken aan de hoek van de Boelare is alles opgekuist. Nu is het afwachten tot wanneer de opbouw zal beginnen. Waarschijnlijk zal dat niet heel lang duren. Toch vraag ik mij af hoe men de verkeerhinder zal aanpakken. Een kraan zal er sowieso moeten komen. En waar gaan ze die dan zetten? In de Molenstraat of in de Boelare? Gelijk waar men de kraan plaatst, ze zal altijd in iemand zijn weg staan. Maar we zien wel.