Tussen Pot en Pinte (13)

De geheime briefkes van Pow Walloart

- Ja Achiel, ge stoat er were zo snew op! Goa were goan tert’n toch?
- Bènêek Lowie, ‘t is vôor noar ‘t scholle te goan!
- Oe noar ’t scholle? Ge zij miljaar ewventachentig joar en ge wiw nog noar ’t scholle goan. Leg mij da ne keer uit!
- Ewew, ik hè een invietoasje g’had van Annieksken vôor noar die êerstestêenlegginge van de nieuwe scholle van ’t colleejze te goan.
- Annieksken, wukken Annieksken?
- Ewew, Lowie, da jongsken da nog burgemêestre van Sente geweest is, moar nui moederowverste geword’n is van ’t colleejze en ten dôorne!
- Ah, Anniekske Willems! En van dedie meugde gij noar da feestjen goan?
- Joak jongne en ’t schijnt datter doar nen mieniestere goa zijn, ôok!
- Toch Schèwvliege nie hé? Want dedie zien ze niet te geirne gelôovek?
- Nieje Lowie, ’t is Hieldeken Kreeviets die een woordjen komt zegg’n. ’t Zaw vrêed spannend zijn, pejzek.
- Spannend, Achiel, waddister nui spannend an een êerstestêenlegginge, en tan nog in een èwe nonnekensscholle?
- Joamoar Lowie, ze goan een geheim verklapp’n op die êerstestêenlegginge!
- Een geheim? Wukken geheim? Dander vroeger in Ten Dôorne allêene moar meskes, en in ’t colleejze allêene moar jongens zatt’n?
- Nieje Lowie, ze goan verklapp’n wat datter in die twie flaskes gezeet’n heet!
- Wukken flaskes? Ister nog een flasse djenuivre van de superior gevond’n toch?
- Z’hen in de kapelle van ’t colleejze nen èwen stêen uit de muur ghoawd en achter die stêen…
- …zatter nog nen gôown hoop èwe stêen’n zekers?
- Nieje Lowie, achter dien stêen woaster een nisken mee doarin twie èwe flaskes. En in die flaskes zatt’n er briefkes!
- Ja miljaar, briefkes! Mee afloat’n? Of een bestellingsken vôor bij den Beir?
Of nen liefdesbrief van nen paster van ’t colleejze noar een nonneken van Ten Dôorne?...
- Ze goan ’t moar zegg’n bij die êerstestêenlegginge, moar khè aw ne kêer op ’t gemak en in ’t geniep geluisterd bij Pow Walloart.
- Pow Walloart? Is da dendien’n van de Klappere mee aw diene goeien wijn op zijn ipperste?
Wa weet dendien’n van geheime briefkes in een kapelle?
Da zawt hij toch nie bij Piet De Boats gelêerd hen ost hij bij de Klappere weirktege?
- Ewew, Pow Walloart is nui de woordvoerdere van ’t colleejze en ten Dôorne.
En hij heef mij, achter drij gloajz’n Sjattoo Migreine, vertewd wat datter op die briefkes stoat!
- Vertellet Achiel, ke keune mij hoast ne mêer hèwen van kurjeuzeteit!
- Ewew, Lowie, ozzek Walloart goe verstoan hen, want hij weunt aw een pôoze in Sente en doar klapp’n ze nie awtijd eejven goed,
dan stond er op dat êerste briefken het adres woar da Serafien zijn pierballekes kocht!
- Serafien, wien is da nui weere?
- Weete gij da nie Lowie? Serafien woart den portier van ’t colleejze bij wien dadde pierballekes moest goan kôop’n.
- En wa stonter op dad ander briefken?
- Doarop stonter wat dadde an Serafien zijn deure moest hang’n os de ballekes op woarn.
- En daddis?
- Ewew: de portier hee gêen baw’n nemêer…

Marc Van Hulle

Emiel Lambrecht

Velen vinden het jammer dat door toedoen van voormalig UCI-voorzitter Hein Verbruggen het regionale kermiscircuit een stille dood is gestorven.
Ook in onze contreien stonden dergelijke wedstrijden vaak op de kalender.
Onder meer Boekhoutenaar Emiel Lambrecht was in de jaren zestig en zeventig één van de smaakmakers van die teloorgegane traditie.
Emiel Lambrecht maakte reeds op jonge leeftijd kennis met het wielercircus.
Vooral als liefhebber bracht hij de zegebloemen vaak mee naar zijn thuisbasis Boekhoute.
Een succesvolle lijn die hij ook probleemloos doortrok bij de onafhankelijken.
Zijn overwinning in 1961 in het hoog aangeschreven Kampioenschap van Vlaanderen te Gits
zorgde er mede voor dat hij een jaartje later kon debuteren in de hoogste categorie.

Als neoprof verdedigde hij in 1962 de kleuren van Wiel’s-Groene Leeuw.
Zijn zeges in Handzame en Sint-Niklaas lieten het beste vermoeden.
En toen hij in 1963 de Kustpijl in Knokke op zijn palmares kon bijschrijven vermoedden de ‘kenners’ dat
er meer dan een kermiscoureur in Emiel Lambrecht stak.
Ook sportdirecteur Frans Cools van de roemrijke Mann-ploeg geloofde sterk in de capaciteiten van de Meetjeslander.
Toch zou Emiel er nooit in slagen om tot de echte top door te stoten.
En dit niettegenstaande enkele opmerkelijke prestaties zoals in de Omloop Het Volk 1969,
waar hij pas in de slotkilometer werd teruggepakt, en Kuurne-Brussel-Kuurne 1969 (3e plaats).
De latere profjaren van de sterke beer uit Boekhoute stonden meer en meer in het teken van het regionale kermiscircuit.
Graag noteren wij hier nog zijn zeges in 1968 in Eeklo en in de Grote Prijs Raf Jonckheere in Westrozebeke.
Wanneer Emiel Lambrecht in 1975 het profpeloton vaarwel zegt staan er welgeteld tien overwinningen op zijn palmares.
De populaire Boekhoutenaar overlijdt in 2008 op 72-jarige leeftijd.
Mark Van Hamme