Archiefhoekje (58)
EEN DOCUMENTATIECENTRUM
Nog onder de vorige archivaris Erik De Smet werd besloten het archief uit te bouwen tot een documentatiecentrum voor
de hele streek. Een eerste en belangrijke stap daarvoor was het onderbrengen van de collecties van het
Heemkundig Genootschap van het Meetjesland: een uitgebreide bibliotheek, en zowat alle heemkundige
tijdschriften binnen een straal van 30-40 kilometer.
Met de opname van het VVV-Eeklo-archief in 2006 werd duidelijk dat er keuzes moesten worden gemaakt.
Daar zat namelijk een uitgebreide collectie literaire werken in: Ledeganck natuurlijk, maar ook Guido Gezelle,
Stijn Streuvels en literaire tijdschriften als Dietse Warande en Belfort. Het is duidelijk dat voor dit soort werken
niemand bij ons archief zal komen aankloppen, hoe interessant ook. Zij moesten dus andere oorden opzoeken.
Met de jaren werden nog andere documenten afgegeven: parochie- en reclameblaadjes, schooltijdschriften,
weekbladen en zelfs kranten. Voor deze laatste was de beslissing eenvoudig: zij zijn zo omvangrijk en kwetsbaar,
dat alleen zeer grote archieven die op een verantwoorde manier kunnen bijhouden. Een uitzondering werd wel
gemaakt voor oorlogsjaargangen van 'De Landwacht', omdat die voor die periode een van de schaarse bronnen vormen.
Voor landelijke weekbladen lag de zaak moeilijker. Ingebonden jaargangen nemen namelijk onredelijk veel plaats in,
maar tussen de twee wereldoorlogen verschenen daarin vaak artikels over Eeklo en omgeving. Enkele uit die jaren
kregen dus een plekje, maar Franstalige bladen als 'Le Patriote Illustré' vielen volledig uit de bus.
Voor reclamebladen lijkt op het eerste gezicht geen archiefbestaan weggelegd. Het overgrote deel bevat inderdaad
nauwelijks relevante informatie, behalve op één gebied: de namen van kleinhandelszaken en van hun uitbaters.
Winkelnamen komen in de administratieve stukken zelden of nooit voor, en wanneer uitbaters buiten Eeklo wonen,
blijven ook zij hier spoorloos. Anderzijds geven advertenties natuurlijk niet altijd de realiteit weer.
O.a. door de publiciteit rond de W.O.I-tento van 2014 krijgt het archief geregeld beperkte privédocumentatie binnen.
Verslagen van oorlogservaringen bijvoorbeeld, maar ook familieverhalen en –foto's. Zoiets is niet altijd bruikbaar,
en weigeren ligt natuurlijk gevoelig, maar eerlijkheid is de beste tactiek gebleken: als geen enkele situatie te
bedenken valt waarin iemand daarnaar zou kunnen vragen, neemt de goedbedoelende schenker
ze beter weer mee naar huis.
Archivaris Freddy Pille
|
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
