We gaan verder met het 6^de studiejaar 1965-1966.

Onderwijzer zesde leerjaar was Georges De Vogelaere , rechts op de foto. 

De namen op de foto: 

Bovenste rij vanaf links:

Franky Van Gyseghem, Marc Janssens, Eric Wille, Georges Claeys, Frank Dyselinck,
Johan Van Der Meulen, Hubert Oosterlinck, Ernest De Sweemer, Luc Pontieu 

Tussen bovenste en middelste rij aan de linker kant:

Rudolf Flamey

Middelste rij vanaf links:

Patrick De Mey, Franky Van Damme, Guy D’Haeseleer, Danny Dobbelaere, Philip Stal,
Mario De Wulf, Omeer Pauwels, Daniël De Backer, Dirk Steenbeke, Ronny Bruneel,
Jan Demaldré, Marnix Van De Putte, Charles Van Damme 

Eerste rij zittend vanaf links:

Marnix Degrande, Rudiger Van Den Bossche, Raoul Overmeire, Guy Fosselle,
Rudi Aers, Dirk Verstraete, Eddy Mols

Staan ook nog op de leerlingenlijst maar staan niet op de foto:

Valentin Mariman

FOS De Leeuwerik hun

indoorspeelparadijs een succes

DOOD GEWICHT

Bij het leeghalen van de Vredegerechtzolder werd het Stadsarchief "verrast" met ca. 20 meter dozen en mappen.
Daarin zaten bijzonder welgekomen registers van in- en uittredingen, kerkhofadministratie  en documenten
over W.O. II, maar ook meters dozen waarbij vragen steld kunnen worden. 

Ruim zeven meter dozen bevatten zo'n 2500 vreemdelingendossiers. Rijbewijzenadministratie is goed voor 2,5 meter,
en kleinere dossiers zoals de winkelfiches i.v.m. de wekelijkse sluitingsdag brachten de teller op tien meter:
allemaal documenten uit de privacysfeer, en dus niet raadpleegbaar voor de bezoekers. 

Op zichzelf vormt dit geen probleem, maar verontrustend is wel dat dit soort stukken in een hoog tempo aangroeit.
Samen met die van de personeelsdienst (140 meter), de Zuidkaai-kinderopvang (10 m), het PWA (7 m) en
de OCMW-documenten van de voorbije eeuw (10 m) staan nu bijna 180 meter depotstukken in de rekken
die in de dagelijkse archiefwerking nooit ter hand genomen kunnen/mogen worden. En omdat die uiteraard
in de juiste afdeling worden geplaatst, maken zij die afdeling onoverzichtelijk. 

Normalerwijze mag zo'n vijftien procent "dood gewicht" geen hinder zijn, als er tenminste genoeg ruimte voorhanden is.
En daar begint in Eeklo het schoentje te knellen. Door de stortvloed aan overmakingen is de nog beschikbare ruimte
gekrompen tot zo'n 25 meter. Anders gezegd: als de dienst Financiën zich genoodzaakt ziet een paar jaar over te
maken - en dat gaat jaarlijks om zo'n 15 meter! - hebben wij een probleem. En dat moment komt eraan:
in hun kleine depotkamer staan inmiddels 17 jaar opgestapeld ...

Op korte termijn is er hoe dan ook maar één oplossing: alle ballast en alle dubbels eruithalen. Tot de eerste categorie
behoorden een reeks literaire boeken en tijdschriften die zelfs met het hele Meetjesland niets te maken hebben:
niemand zou ooit op het idee zijn gekomen, die in het SAE te komen zoeken. In de tweede werden een half dozijn
historische/heemkundige tijdschriften uitgedund tot één exemplaar per nummer.

Op deze manier kwamen tien meter planken weer vrij, maar meer dan tijd winnen betekent dit niet:
archieven groeien nu eenmaal. Alvast een agendapunt voor de komende legislatuur ...

(Freddy Pille)

Run & Bike Eeklo 2020

Op zondag 19 januari 2020 was er de jaarlijkse recreatieve run & bike wedstrijd bij machinebouwer
SMO uit Eeklo. Een Run & Bike is een wedstrijd waar men per twee (duo) zo snel mogelijk een parcours aflegt.
Een duo beschikt maar over 1 fiets (mountainbike). Er mag zoveel gewisseld worden tussen lopen
en fietsen als men wil. De maximale afstand tussen loper en fietser bedraagt 15 meter.
Het parcours bestaat uit een lus (80% onverhard) van 5 km.
Meer info via www.smo-specialized.be

ESQUISSES D'ARPENTAGE

In de 16de en 17de eeuw had Eeklo maar zo'n vierduizend inwoners. Door de ononderbroken aangroei werden later
steeds meer kavels gesplitst om woonruimte voor de nieuwe Eeklonaars te creëren. Vanzelfsprekend moeten de
nieuwe kavels niet alleen notarieel maar ook qua ligging nauwkeurig vastgelegd worden.

Tegenwoordig worden de veranderende perceelsgrenzen onmiddellijk bijgewerkt op de digitale kadasterkaarten,
maar vóór het computertijdperk werd gewerkt met gedrukte kaarten, waarvan in het beste geval om de tien jaar een
nieuwe versie kwam. Vervelende bijkomstigheid: in Eeklo belandde de vorige dan in veel gevallen bij het oud papier ...

Kort na de Belgische onafhankelijkheid werden bij wet kadasterboeken opgelegd, waarin oppervlakte, uitzicht en
fiscale waarde genoteerd moesten worden. De splitsingen zijn daar ook in te volgen, maar alleen in cijfervorm.
Een perceel van 1500 m² wordt dan bijvoorbeeld opgedeeld in stukken van 600, 700 en 200,
maar blijft het raden naar waar die precies liggen.

Als zo'n splitsing in één keer is gebeurd, zijn de problemen meestal te overzien. Moeilijker wordt het wanneer er in
de loop van de jaren voortdurend verdere wijzigingen zijn aangebracht: de vorige afbakening verdwijnt dan immers,
en het wordt onmogelijk de geschiedenis van een huidig perceel te reconstrueren.

Onze 19de-eeuwse voorouders zagen dit al snel in, en bedachten de 'Esquisses d'arpentage', landmeetkundige schetsen:
met de hand gemaakte, meestal ingekleurde tekeningetjes van de nieuwe situatie. Bij een eenvoudige opsplitsing
waren die niet veel groter dan een postzegel. Soms werden er vijf, zes op een blad papier bijeengezet,
soms stonden ze afzonderlijk op een los velletje. De gevolgen laten zich raden: die velletjes vielen al
eens uit de verzamelmap, en verouderde versies werden "opgeruimd" ...

Het resultaat is teleurstellend. Aan zowat een halve eeuw esquisses houdt ons Stadsarchief een hooguit twee centimeter
dikke map over, en enig systeem of klassering is daar niet in te vinden. Wie er toch in slaagt de 19de-eeuwse
geschiedenis van zijn huis te reconstrueren, heeft dus doodgewoon geluk gehad.
(Freddy Pille)