Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
“Met enige trots nemen we onze nieuwe Mercedes-bus in gebruik. We namen afscheid van onze blauwe bus, die 10 jaar in Eeklo en omgeving mede het stadsbeeld heeft bepaald. De belettering van de nieuwe bus komt er eerstdaags aan.”
Het vervoer kanin alle comfort gebeuren.
Bij St. Elisabeth kan men een rolstoellift niet missen.
Toen ons Stadsarchief eind 2006 naar de Industrielaan verhuisde, dienden 800 meter documenten te worden overgebracht. Twaalf jaar later nemen de collecties al 1300 meter in beslag. Terzelfdertijd heeft de groeiende bekendheid ertoe geleid dat steeds meer mensen komen aankloppen met documenten, foto's en boeken.
De foto's worden onmiddellijk ingescand, maar de problemen komen daarna: hoe bewaar je en hoe rangschik je die duizenden beelden over de meest uiteenlopende onderwerpen op een overzichtelijke manier?
Het SAE heeft gekozen voor thematische cd's met telkens 60 à 100 foto's. Dankzij speciale schijfjes met een extra lange levensduur (en in verschillende exemplaren) is snel terugvinden voor vele jaren verzekerd. Steeds vaker echter is het geleverde materiaal te gering in omvang voor een aparte cd. "In afwachting" wordt het dan opgeslagen op een externe harde schijf (1 of 2 terabyte). Daar staan intussen enkele honderden mapjes op, wat het zoekwerk er niet eenvoudiger op maakt. Nieuwe cd's samenstellen dus - het zijn er inmiddels al zo'n 350 - maar ook hier speelt de wet van Murphy, in de vorm van bijkomende nieuwe foto's als de cd net afgewerkt is ...
Voor de bibliotheek van het archief werden in 2006 48 meter planken voorzien, ruim voldoende voor de toenmalige 25 meter boeken. Die zijn er inmiddels 40 geworden, zodat de reserve krap begint te worden. De snelle aangroei is wel voor een flink stuk het gevolg van de verruimde opzet, nl. een documentatiecentrum voor het hele Meetjesland worden. Maar het aantal publicaties in dit verband stijgt met de dag, zodat dikwijls met de dood in het hart streng geselecteerd moet worden. Gent en Brugge bijvoorbeeld zijn best interessant maar niet-Meetjeslands, zodat zelfs fraaie uitgaven over hun schatten tegenwoordig op een "njet" stuiten. Toch is twee keer nadenken soms beter. Dat bijna twee meter nu ingenomen wordt door algemene werken over de wereldoorlogen is niet consequent, maar die bevatten wel dikwijls details die voor Eeklo's geschiedenis verhelderend kunnen zijn.
De complete digitalisering, die ons al enkele jaren wordt voorgespiegeld als de definitieve oplossing, lost voor archieven niets op. De dienstverlening wordt weliswaar sneller en vlotter, maar de originelen moeten vanzelfsprekend bewaard blijven. Er komt dus alleen maar opslagmateriaal bij ...
De werken aan het nieuwe bouwproject Dans, dat loopt van de Boelare tot het J.F. Willemsplein, zijn nu al goed bezig. De vroegere dansschool van Ann-Sophie Deweer is ondertussen volledig afgebroken. Bij de keuze van de naam van het project, Dans, was de dansschool de ingeving.
Persoonlijk vind ik dit en de vleugel van de oude H. Hartkliniek de schandalen van Eeklo.
In januari vorig jaar kwam de melding dat de Gentse gymclub Spartacus de oude gebouwen van Covina op het Van De Woestijneplein in Eeklo gekocht had en naar hier zou verhuizen. Dit is een goed jaar geleden en er is hier nog geen spade in de grond gestoken.
Stukken en brokken is alles wat er overblijft.
Nu heb ik zelf eens wat speurwerk gedaan en ontdekt dat gymclub Spartacus niet
meer zou bestaan. Dat zal hier dus een soort doofpot situatie worden en zal die
SCM heeft de overweg vernieuwd aan de oude staatsbaan in Adegem op de lijn naar Eeklo, met de modernste technieken die ook gebruikt zijn in de Boelare in Eeklo.
Elke oudere Eeklonaar zal het beamen: onze stad is de laatste halve eeuw zowat volledig omgeploegd, en zelfs maar een paar decennia "oude" constructies hebben al plaats moeten ruimen voor nog nieuwer glas en beton. Dat alles bijhouden en in kaart brengen is zonder meer een sisyfusarbeid, in die mate zelfs dat een gedetailleerde kadasterkaart hooguit tien jaar meegaat.
Het spreekt vanzelf dat deze kaarten van onschatbaar belang zijn voor de geschiedenis van de stad. Niettemin is dit besef pas goed doorgedrongen toen het SAE en de dienst Ruimtelijke Ordening in 2006 in het stadskantoor buren werden en dus gemakkelijk info konden uitwisselen.
De gevolgen van die vele jaren nonchalance zijn zonder meer dramatisch: tussen de Popp-kaarten van omstreeks 1860 en de moderne versie van ca. 1990 is zo goed als niets bewaard gebleven. In de 19de eeuw werd elke wijziging van een perceelgrens nog vastgelegd in een kleine tekening. Deze collectie "Esquisses” of “Croquis d'arpentage" zouden de verdwenen kaarten min of meer kunnen vervangen, ware het niet dat zeker drievierde ervan mettertijd ook is weggegooid ... Op die manier verdwenen ook heel wat vroegere perceelgrenzen definitief uit beeld.
En het kan nog erger: de eigenaarsregisters (leggers) van de periode 1800-1860 zijn op een paar flarden na ook in de papiermolen terecht gekomen, zodat de geschiedenis van heel wat percelen in de stad bijna een halve eeuw lang één grote vlek is. Sinds in de jaren zeventig van de vorige eeuw ook de kostbare collectie bouwaanvragen grotendeels in rook opging, staan de lokale historici wat de kavelgeschiedenis betreft in veel gevallen voor een muur.
Ons Stadsarchief beschikt gelukkig over de “Belgische” kadasterboeken, die grosso modo de periode 1845-1914 beslaan: kadaster was toen namelijk een bevoegdheid van de gemeenten. Nadien kwam de administratie ervan in handen van een overheidsdienst, die gelukkig ook in Eeklo een kantoor had, waar gegevens opgevraagd konden worden.
Dat de kadasteradministratie nu per provincie op één plaats gecentraliseerd is (in ons geval in Deinze), maakt de vooruitzichten er niet rooskleuriger op. Door de stortvloed van wijzigingen heeft het personeel helemaal geen tijd om de oudere structuren op een toegankelijke manier te ordenen en bij te houden.
Om het met een boutade te zeggen: als in een Eekloos pand het skelet van een vermoorde persoon opgegraven wordt, zal de administratie in heel wat gevallen niet kunnen uitmaken wie er destijds op dat adres woonde!
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
