TIENDUIZENDEN FOTO'S

Enkele maanden geleden kreeg het Eeklose Stadsarchief een niet-alledaags cadeau: een set dvd's met in
totaal ruim 27.000 foto's van Eeklo uit de voorbije twintig jaar. Samen met de bestaande collectie
beschikken wij nu over meer dan zestigduizend stuks!

Het spreekt vanzelf dat zo'n uitgebreide verzameling niet zomaar in een kast gezet kan worden.
Inventariseren met andere woorden, en daarna in de mate van het mogelijke samenvoegen op
thematische cd's. Geen eenvoudige opgave:  de gekozen thema's moeten elkaar zo weinig
mogelijk overlappen, en natuurlijk duiken ook altijd weer opnamen op als een cd net afgewerkt is.

Het klinkt misschien paradoxaal, maar ons archief krijgt liever digitale scans dan originele foto's.
Deze laatste vragen namelijk extra veel zorg en tijd: er moeten zuurvrije mappen in verschillende formaten
aangeschaft worden, de bewaar-omstandigheden zijn strikt en veeleisend. Ook organisatorisch vragen zij
heel wat werk: wat omvangrijkere schenkingen worden liefst bij elkaar gehouden, zodat op de duur een
aparte thematische klapper noodzakelijk wordt.

Oude foto's vragen vanzelf al meer zorg. Vooroorlogse vertonen vaak een hinderlijke metaalglans, die zich
mettertijd uitbreidt en waartegen geen remedie is. Beelden uit de jaren '60 en '70 zijn dikwijls aan het
verkleuren en vragen dan Photoshop-bewerking. 

De meeste foto's komen gelukkig digitaal binnen, of worden door onze medewerkers ingescand en onmiddellijk
terugbezorgd aan de eigenaar. Voor de kleinere formaten gebeurt dit met een extra hoge resolutie
(600 of 1200 dpi), zodat ze in behoorlijke kwaliteit groot afgedrukt kunnen worden.

Het Stadsarchief heeft ook de nodige apparatuur om dia's te digitaliseren, zelfs de prehistorische halfkleinbeeldjes
(18 x 24 mm). De ideale oplossing, want dia's gaan mettertijd onvermijdelijk verbleken of verkleuren.
Degene die aan het archief gesshonken zijn worden uiteraard bewaard, maar altijd samen met een digitale kopie.

Onze stilaan reusachtige collectie wordt wel bedreigd door de voordurende technische evolutie. In heel wat winkels
zijn al geen cd's meer verkrijgbaar, de aanbevolen USB-sticks blijken bij veelvuldig gebruik te slijten, en externe
harde schijven kunnen nog altijd crashen. Eén troost:
voor de grote nationale archieven is het probleem veel nijpender  dan voor ons..

(Freddy Pille)

GEZOND VERSTAND

Eindelijk ... Na de beruchte uitschuiver van 2014 - waarbij de privacy-grens op 120 jaar werd
gebracht - heeft het Vlaamse  parlement beslist de Nederlandse regeling over te nemen:
100 jaar voor geboorten, 75 voor huwelijken en 50 voor overlijdens.

Een belangrijke verschuiving voor genealogen én archieven: de vijftigjaargrens maakt o.a. de
overlijdensdata van W.O. II vrij, al is het wel niet de bedoeling dat de soms erg persoonlijke details vrij
worden gegeven.  Voor de archieven betekent dit dat ze zich wellicht mogen voorbereiden op de overmaking
van een  lading registers (huwelijken tot 1945, overlijdens tot 1970), want Burgerzaken heeft chronisch te
kampen met plaatsgebrek. De toekomstige verwerking van al dit materiaal is voor ons Stadsarchief
geen probleem, integendeel: de handige klappers per twintig jaar zijn al grotendeels afgewerkt.

Door de verschillende privacy-termijnen  zullen de begrenzingen wel moeilijk strikt te handhaven zijn.
Ook al trouwde iemand vóór zijn vijfentwintigste, zijn/haar geboortegegevens staan natuurlijk in de
huwelijksakte. Bij een vroegtijdig overlijden komen zelfs een naoorlogse geboortedatum te voorschijn. 

Het is nog niet duidelijk hoe de lokale overheden het nieuwe decreet gaan toepassen. Om de hierboven
gesignaleerde "overschrijdingen" te neutraliseren is het denkbaar dat zij het principe "geen documenten,
wel data" consequent zullen toepassen. Consequentie daarvan is wel  dat Burgerzaken zich dan extra werk
op de hals haalt, want onvermijdelijk zal een ambtenaar dan ter beschikking moeten staan om de nodige
opzoekingen moeten verrichten voor de talrijke  aanvragers/genealogen ... 

En bovendien mogen wij niet uit het oog verliezen dat het om een Vlaams decreet gaat. Het Rijksarchief  met
zijn website is in het Brusselse gewest gevestigd, en volgde tot nog toe de daar toegepaste honderdjaarregel,
waardoor de Vlamingen bij hen konden vinden wat in Vlaanderen achter slot en grendel werd gehouden.  
Als dit niet verandert, zal het van nu af aan de Vlaamse stamboomzoekers niet meer verwennen, maar benadelen.

(Freddy Pille)