Verkoop bouwproject Dans swingt naar 40% in 4 maanden

Huizenjagers laten zich niet afschrikken door het coronavirus. Dat concluderen Peter en Hans Vereycken van
vastgoedontwikkelaars Stigt en Hoome. “De interesse in onze projecten is de voorbije weken enorm toegenomen.
En dat vertaalt zich ook naar de verkoop: van bouwproject Dans in Eeklo zijn op vier maanden tijd bijna de
helft van de 52 appartementen verkocht. En dat nog vóór de eerste steen gelegd is.”

“Lockdown hoeft kandidaat-kopers niet tegen te houden”

De coronamaatregelen houden de Vlaming niet tegen in de zoektocht naar diens droomwoning. “We hebben de
voorbije weken opvallend méér aanvragen gekregen voor onze projecten”, legt Peter Vereycken uit. “Op zich
hoeft die stijging niet te verwonderen. Mensen zitten thuis en hebben meer tijd om een nieuwe woning te zoeken.
Dit is dus het ideale moment om te vergelijken en knopen door te hakken. We kunnen kandidaat-kopers trouwens
perfect informeren, dankzij virtuele tours, Skype, e-mail en telefoon. Zelfs verkoopovereenkomsten vormen
geen probleem. We bezorgen de nodige documenten via e-mail en de koper tekent digitaal.” 

“Verkoop bouwprojecten boomt”

De verkoop gaat trouwens ook hard. “Ons bouwproject Dans in Eeklo, zo genoemd naar de balletschool die er
vroeger gevestigd was, is een schot in de roos. De verkoop swingt niet alleen de pan uit, ook het bouwtraject zelf
is aan een verschroeiend tempo gestart. De afbraakwerken zijn momenteel achter de rug zodat de archeologen
binnenkort hun werk kunnen doen zodat het terrein bouwrijp is. Afhankelijk daarvan plannen we rond de
zomer met de eigenlijke bouwwerken te kunnen starten. Perfect op schema.” 

52 hedendaagse appartementen in een groene oase

Dans is dan ook een erg fraai project. De site is gelegen tussen het Jan Frans Willemsplein en de Boelare in
Eeklo, op de voormalige site van balletschool Anne-Sophie Deweer. Er komt een divers aanbod aan hedendaagse
appartementen (twee of drie slaapkamers, zuidgericht terras, modern comfort, vanaf 206.500 euro) gelegen
in een groene woonomgeving, vlakbij het centrum van Eeklo. 

Meer weten? Surf naar https://www.dans-eeklo.be/

EEN AMBITIEUS PROJECT

Na jaren toegankelijk maken van de rijke collectie in het Stadsarchief leek het best haalbaar:
een overzicht van alle Eeklose huizen en hun bewoners in de laatste 400 jaar. De beschikbare
documenten waren alleszins veelbelovend: landboeken uit 1638, 1673, 1709, 1796 en 1820, vrijwel
ononderbroken rijen belastingboeken (geordend per straat) van 1622 tot 1796, volledig geklapperde
verkopingen van gronden en huizen, volkstellingen van 1748 en 1795, gevolgd door tienjaarlijkse tellingen
(per straat en per huis) van 1816 tot 1962. Nadien kadastrale leggers, kiezerslijsten,  adresboeken
en klappers, .. bijna te mooi om waar te zijn. 

Dat de werkelijkheid enigszins anders is, heeft twee oorzaken: enerzijds gold bij de Eeklonaars altijd
 “hoe minder men op het stadhuis weet, hoe beter”.  En anderzijds liepen de ambtenaren in de loop der
eeuwen niet over van vlijt en precisie. Onze oude landboeken dragen daar zware sporen van:
onderverhuring is bijna nooit te vinden, en de praktijk leert dat in de kolom
“bewoners” soms zelfs driekwart van de namen ontbreekt.

Een gelijkaardig hiaat in de verkopingen. Hoe hoger iemand op de sociale ladder stond, hoe minder hij
het nodig vond zijn transacties te melden op het stadhuis. Vaak liet zo iemand zijn aankopen vastleggen
door een notaris in Gent, buiten medeweten van de Eeklose administratie om.

De belastinglijsten creëerden dan weer een andere hindernis. De namen staan in principe in de volgorde
van de huizen. Bij een nieuwe bewoner zou je verwachten dat hij op de plaats van de oude werd genoteerd,
maar de 17^de- en 18^de-eeuwse klerken plaatsten die doodleuk op het einde van de straat, waar na enkele
jaren een ondoordringbare jungle onstond.

De 19^de en 20^ste eeuw zijn helaas dikwijls in hetzelfde bedje ziek: vele essentiële vakken op de formulieren
bleven oningevuld, en de foutieve nummers en namen zijn niet te tellen of ontbreken gewoon. 

Kort samengevat: de “400 jaar Eeklose bewoning” is in opbouw,
maar is geen zaak van morgen of zelfs overmorgen …

(Freddy Pille)

Nu door Corona het loket en de wachtzaal van het station tijdelijk zijn gesloten,
heeft de NMBS op het perron een camera geplaats die 24 op 24  een oogje in het zeil houd.
Deze soort  camera’s wordt meestal gebruikt om spoorlopers te betrappen.

OPEN AFFICHE    IS IN FEITE EEN CARTOON

LINKS BOVEN    ROMAIN COEMELCK

BOVEN MIDDEN   DE  GROTE KERMISMAKER   ANDRE DELLAERT

BOVEN RECHTS  DE POPULAIRE JAN (jantje) MARTENS

 ONDER LINKS WILLIAM   VAN  HOOREBEKE     DE FILMER

ONDER   FONS COPPIETERS   BURGEMEESTER

GANS ONDER RECHTS JAAK DE MUYNCK     

DAT WAREN TOEN GOEIE KERMISSEN    VEEL LOL EN CAFES VOL

En dit is de tekst die ik er bij kreeg. Wie heeft nog namen?

RIJKSREGISTER

Om de groeiende berg informatie in goede banen te leiden – met minder personeel! – bouwde ons land
al bijna veertig jaar geleden het Rijksregister uit, een centrale gegevensbank van iedereen die in België
woont/verblijft. Onze stedelijke administratie kwam daarmee grotendeels in een gecentraliseerd digitaal
bestand terecht. Gegevens kunnen snel opgevraagd worden,
zodat de papierwinkel tot een minimum beperkt kan blijven.

Onontkoombaar en efficiënt wellicht, maar het Stadsarchief is daar niet altijd gelukkig mee. Dat het zelf
geen toegang heeft tot dit register, is niet het probleem, wel dat op het stadhuis van veel informatie na
de invoering  geen spoor meer overblijft.

Onze medewerkers ondervonden dit recent bij het digitaliseren van de zogenaamde in- en uittredingen,
de jaarregisters van de personen die zich in Eeklo kwamen vestigen of de stad verlieten. Deze registers
worden wel bijgehouden, maar hebben geen rechtsgeldigheid zoals bijvoorbeeld geboorteakten. Het gevolg
is dat de aantekeningen dikwijls nogal slordig zijn gebeurd. Van elke persoon wordt maar één voornaam
vermeld (of maar een halve, bijv. Jean i.p.v. Jean Pierre), wat met een bevolking vol naamgenoten tot
onoplosbare puzzels leidt. Nuttige verwijzingen zoals vroeger naar de tienjaarlijkse tellingen zijn onmogelijk,
want die worden al sinds 1947 niet meer gehouden. 

Geboorteplaats en -datum zijn de ideale identificatiegegevens, maar die werden vanaf 1995 niet meer genoteerd.
De rijksregisternummers lossen dit probleem grotendeels op: de eerste zes cijfers leveren de geboortedatum,
meestal voldoende om naamgenoten uit elkaar te halen. Maar helaas werden ook die jaren lang in de registers
niet genoteerd . Staan daar bijvoorbeeld alleen een courante familienaam met een even courante voornaam,
een datum en een plaats van herkomst of bestemming, dan staat ook het personeel van Burgerzaken
machteloos, want zonder persoonsnummer geeft het Rijksregister geen antwoord.

Voor de genealogen ziet de toekomst er dus somber uit. En het zal er niet beter op worden, nu de overheid
beslist heeft op termijn de papieren geboorteakten af te schaffen …