Gilbert Desmet wordt 90 jaar

Het WK in Moorslede

In 1950 werd de 19-jarige Gilbert Desmet geselecteerd voor het WK op de weg voor liefhebbers in Moorslede.
In eigen streek behaalde de talentvolle Roeselarenaar een vijfde plaats. “Een WK in eigen streek, dat was
speciaal en zeker op die leeftijd. Er was een echte volkstoeloop en een dag na onze koers behaalde Briek Schotte
de wereldtitel bij de profs. Dat seizoen won ik 21 koersen. Ik was één van de beste liefhebbers in België en dus
mocht ik het WK betwisten. Eerst moesten we één grote ronde over de bergjes van het Heuvelland afwerken.
In de plaatselijke rondes waren er enkele stroken vals plat. Toen we in Moorslede aan de bevoorrading kwamen,
wilde de renner voor mij zijn musette aannemen. Alleen miste hij die en viel ik erover. Toch kon ik nog terug-
keren en in de finale was ik er zelfs bij toen elf man wegreed. Ik heb nog een paar keer geprobeerd, maar de
rest zat meteen op mijn wiel. In de sprint werd ik vijfde. Meer zat er niet. De coureurs op het podium waren
sprinters en eindigden vele meters voor me. Ik werd zuiver geklopt.”

De oudste nog levende Belgische geletruidrager

Gilbert Desmet maakte als renner vooral naam en faam door zijn prestaties in de Tour. Zowel bij zijn debuut in
1956 (twee dagen) als in 1963 (tien dagen) droeg hij de gele leiderstrui. Vooral in 1963 stond hij er heel goed
voor. Hij greep de macht in de individuele tijdrit in Angers, gewonnen door Jacques Anquetil, overleefde vlot de
Pyreneeënetappes over de Aubisque en Tourmalet, maar door een voedselvergiftiging – yoghurt die over
datum was – zag hij een zekere podiumplek door zijn vingers glippen. “Journalisten stelden me toen
voortdurend de vraag: denk je dat je de Tour kan winnen ? Als geletruidrager word je in zo’n belangrijke koers
nooit met rust gelaten. Maar ik kon daar vlot mee om. Als de aankomst om vier uur was, lag ik een uur later in
mijn bed te slapen tot ik gemasseerd moest worden. Dat was mijn karakter: rustig. Als ronderenner is dat een
gigantisch voordeel.” Smetje wordt nog vaak aangesproken over zijn Tourverleden. “Elk jaar als de Tour begint,
gebeurt dat. Altijd weer gaat het over de Tour.
Die tien dagen in het geel, daar praten de mensen het meest over.
Veel meer dan over mijn zeges in Parijs-Tours en de Waalse Pijl.

Eeklo in de Groote Oorlog (1914-1918) vervolg

In de Garenstraat aan de achterzijde van de vroegere stadsschool
oefende de burgerwacht hun verdedigingstechnieken.

Hier zie je de eerste Duitsers paraderen ter hoogte van kledingzaak Jocqué (nu Leffe café).

(Jan Martens)

We're proud to present you "Razzle Blades" the new paintsheme of

Agusta A109Bai "H46" the A109 demoteam helicopter. 

1 Wing - 17th Squadron - Griffons - Belgian Air Force A109 Display Team

Gisteren is de nieuw beschilderde Agusta helikopter (de A-109) van de luchtmacht voorgesteld

waar ze dit jaar de displays gaan mee vliegen, als de airshows kunnen doorgaan natuurlijk. 

Lang geleden kwam Koning Boudewijn naar Eeklo...

Guido De Coeyer, van de Koninklijke Filmclub Meetjesland, stuurde me dit filmke door.

Bekijk het eens via onderstaande link:

https://youtu.be/9SK61EZY0ac

Dit schreef Guido:

Het is een stukje van onze welbekende "Eekloniana"-film, en vertelt dat de koning de winnaar van de
"Autorally van Eeklo" komt huldigen. In het filmpje herken je oa als winnaar Willy De Sweemer
(van ijzergieterij De Sweemer), naar het stadhuis gedragen door Noel Foré en Eric De Vlaeminck.
Ceremoniemeester : Roland Van Deputte.  Onderweg werd de rally verstoord door een bevallige
liftster (Jenny 't Jolyn), waarvoor gevochten werd om haar te mogen meenemen. Na de huldiging blijkt
dat de stad krap bij kas zat, want een diner kan er niet af, wel een bezoek aan onze beroemde frituren,
en dit blijkt ook in de smaak van de koning te vallen.
(De persoon die de koning speelt ken ik niet, ik weet wel dat hij is op 14 juni 2019 overleden...)

Weet er soms iemand wie dat kan zijn?

De man die koning speelde was Pierre Van De Genachte.

(Iedereen bedankt die hierop reageerde, sms, mail enz.)

Eeklo in de Groote Oorlog (1914-1918)

Chronologisch verhaal waar Eeklo werkelijk onder de knoet zat
van den Duits tijdens de eerste wereldoorlog!!

Een voorteken daar ieder paardenhouder zijn paard moest afstaan aan het
Belgische leger op 1 augustus 1914. Wat erg paarden die naar het front moesten.
Krijgt men ze ooit nog levend terug?

Onze burgerwacht stond paraat om een afsluiting te vormen vanaf de kledingzaak van Arthur Jocqué
(nu Leffe café)tot aan het koetsenbedrijf Oscar Walry (latere Unic). Ze gingen den Duits tegenhouden
met diligence, een kerre en met nen wagen. Dat ging onze showgroep nooit lukken tegen de veel beter
getrainde en gewapende Duitse soldaten!! Maar dapper waren ze zeker ze konden toch proberen nietwaar?

De vorige groepsfoto van onze burgerwacht werd op deze plaats gemaakt. Op het terrein achter de
kleuterschool den Unief gelegen in een zijstraat van de Teirlinckstraat.
Op deze plaats was de schietstand en lokaal van de burgerwacht.

(Jan Martens)

Zelfstandige vroedvrouw

Het werkterrein van Virginie Verbiest was hoofdzakelijk Eeklo, maar zij trok ook naar Balgerhoeke en Adegem
(Kruipuit, Veldekens, Staalijzer, Akker, Moerwege...) en enige keren naar Sint-Laureins (Eerstestraat,
Kruisstraat...) of Lembeke (Eeklostraat, Antwerpseheirweg,...) Waarschoot (Jagerspad, Dam...) en Ursel.

Zij kwam in huis bij elke rang en stand van de bevolking en zo vermeldt zij dikwijls: Rolwagen,
schippers (vaart), leurders, foorwagen, op logement of vluchtelingen, waarbij zij de standplaats,
de stad van oorsprong en/of het bevallingsadres vermeldt.

Kinderen komen niet op commando en baxters ter bespoediging van de geboorte bestonden nog niet.
Daardoor moest zij door weer en ontij, dag en nacht, winter en zomer ter beschikking staan van de Eeklose
bevolking, en dat alles te voet of met haar fiets, soms tot vier bevallingen per dag! Het woordje 'stress'
bestond toen nog niet voor zo'n druk en onregelmatig leven.

Virginie Verbiest was een rijzige persoon (1,69 m groot) en werd bemind en geëerd door de Eeklose bevolking
omwille van haar vakbekwaamheid, plichtsbesef en sociaal medevoelen. Zo zocht zij ook soelaas voor de
noodlijdende gezinnen en ging dikwijls aankloppen bij de toenmalige burgemeester Pussemier voor zijn minder
bedeelde stadsgenoten. Op een keer had hij er genoeg van en vond dat het nu al welletjes was, want dat zijn
onderdanen kweekten lijk de konijnen en dat hij daar toch niet altijd moest voor opdraaien. Virginie (Veurge in
de volksmond) replikeerde ja, Mijnheer de Burgemeester, ze kunnen toch niet allemaal trouwen als ze de
leeftijd om kinderen te krijgen gepasseerd zijn (hij was gehuwd op 60-jarige leeftijd) en bekwam toch steun.

(Jan Martens)