Gisteren aan het werk in de Pokmoere .
Toch wel een speciaal beroep.
Wat er moet gebeuren weet ik niet,
maar op de onderste foto zie je 2 man die
kabels naar omhoog trekken via een katrol.
Op foto 1 heb ik met pijltjes aangeduid waar dat die mannen zitten.

ONTEIGENING VOORMALIGE RIJKSWACHTKAZERNE

Stad Eeklo dient voor de verwezenlijking van zijn doel (zie meerjarenplanning 2021/A-2.02.01/
0610-00/222000/STAD/CBS/IP-600NW2.02.01 – De stad heeft een stadsvernieuwingsbudget voor
o.a. strategische aankopen, opwaarderen straten/pleinen) en voor het algemeen nut over te gaan
tot de verwerving van het onroerend goed gelegen te Kaaistraat 25, 9900 Eeklo, het gewezen
rijkswachtcomplex, kadastraal bekend als Eeklo, 2^e afdeling, sectie E, perceelnr. 918/F/2,
groot volgens opmetingsplan 2 737 m².

Het te onteigenen onroerend goed is eigendom van de Belgische staat en wordt beheerd door
de Regie der Gebouwen, Afdeling Vlaanderen Regio West, Ketelvest 23/301, 9000 Gent.

De locatie was in gebruik als rijkswachtkazerne tussen 1930 en 2003.

De stad heeft zich in de meerjarenplanning geëngageerd om door middel van een globaal
stadsvernieuwingsbudget (A.2.02.01) diverse pleinen en straten op te waarderen. Dit gaat bijvoorbeeld
om aanpak en aanplant van de middenberm, beperkte herinrichting van het ceremonieplein, het
plein in de Witte wijk, het Herbakkersplein,... Dit kan ook gaan om aankopen van
gebouwen/terreinen in het stadscentrum om beter te kunnen inspelen op stadsvernieuwing.

De rijkswachtkazerne vormt één van de stadskankers omwille van de vastgestelde verontreiniging en
de daaraan gekoppelde leegstaand.  Het volledige terrein is volgens het gewestplan gedeeltelijk in een
woongebied en gedeeltelijk in een ambachtelijke zone gelegen. De omgeving is sterk verstedelijkt. De site
ligt in een dens bewoonde visgraatstraat (Kaaistraat) en paalt ten oosten aan het shoppingcenter Kruger
(voormalige brouwerijcomplex Krüger) en staalfabriek Steyaert-Heene.

De site heeft evenwel belangrijke potenties als stedelijk inbreidingsproject met complementaire functies
voor de stad. Het is de rol van de stad om hierbij op zoek te gaan naar mogelijke (grond)coalities tussen
verschillende partijen. De stad kan op haar beurt een RUP opmaken om dit stedelijk gebied op termijn te
gaan herontwikkelen. Een stedelijk inbreidingsproject zoals in het verleden reeds gebeurde in Stassano,
Sogeta, Covina, … Er kan hierbij evenwel gewerkt worden met een nabestemming voor de huidige zone
staalfabriek, een bestemming die na verloop van tijd in werking treedt of op een bepaald tijdstip de
oorspronkelijke bestemming vervangt (vb. bij definitieve verhuis). 

De beoogde onteigening dient het algemeen nut. Het betreft een kankerplek in de stedelijke woonkern.
Deze locatie vraagt een dringende sanering en invulling van decennialange leegstand. De herbestemming
kadert volledig in de beleidsdoelstellingen van de stad om door middel van een
stadsvernieuwingsbudget diverse pleinen en straten op te waarderen.  

Regie der Gebouwen wenst zelf geen initiatief te nemen om de site te gaan ontwikkelen en wenste de
verplichte sanering over te dragen aan de nieuwe eigenaar. De stad wenst hierbij zelf stappen te
nemen om de stadskanker op korte termijn aan te pakken.

Bij de kapper en kapster

Nu voelen we ons terug fris aan het hoofd met een prachtig gesneden haartooi!

We beseffen echt dat we onze kappers hard nodig hebben.

En deze mooie stiel was in vroegere jaren eveneens heel belangrijk.

Daarom tonen we de eerste kappers materialen die dateren uit begin 20 ste eeuw. En dit materiaal
maakt ook deel uit van onze KVVV verzameling, geschonken door vroegere kapperszaken uit onze stad.

Smullen van Krullen

Voor de vrouwen kwam na WO1 het korte haar in de mode, een overblijfsel van tijdens de oorlog toen
veel Amerikaanse verpleegsters er een korte snit op na hielden om de luizen de pas af te snijden.

Maar wanneer tijdens het interbellum de kapsalons in de grote steden de kop opstaken en zich uitrustten
met tal van elektrische krul-en droogtoestellen kreeg de coiffure voor dames een nieuwe impuls.

Als het regent in Gent dan druppelt het in Eeklo. Halverwege de vorige eeuw konden Eeklose dames dan
ook bij kapster Erna Delmé, dankzij deze geavanceerde apparatuur, figuurlijk "Smullen van Krullen".

Eerst in haar salon in de Collegestraat en later op het Schuttershof. Wanneer Erna jaren later er definitief
de stekker uit trok, gingen deze toestellen deel uit maken van de Eeklose erfgoedcollectie.

Knippen en scheren bij de heren

De Van Den Bossche's waren een gekende kappersfamilie in Eeklo. Theofiel Van Den Bossche
coiffeerde in het "Rootjen" en Ferdinand Van Den Bossche had een bloeiende kapperszaak
op een boogscheut van de Boelare (nu huis VERITAS).

Beide kappers waren niet alleen "coiffeur" (knippen en verzorgen van hoofdhaar) maar ook "barbier"
(scheren, knippen en verzorgen van baarden en snorren) en op de koop toe nog eens "herbergier".

Het scheren van de baard gebeurde volgens een bepaald protocol en met de passende attributen.
Eerst kreeg je een verfrissende lotion opgespoten zodat de poriën open kwamen en de
baardhaartjes tijdens het scheren gemakkelijk meegaven. Toen volgde een warm doekje
en begon het inzepen met de kwast.

Belangrijk was de draaiende beweging want hoe beter het inzepen, hoe beter het scheerresultaat.

Het scheren gebeurde met het typische barbiermes, een mes dat scherp moest gehouden worden op een
leren riem. eerst werd er geschoren met de haartjes mee, een tweede maal tegen de haarlijn in.

De scheerbeurt werd afgewerkt met de aluinsteen. hierdoor gingen de poriën zich terug sluiten.

VOETBALSTADION ZANDVLEUGE: RENOVEREN OF VERHUIZEN?

Het voetbalstadion aan de Zandvleuge ligt er belabberd bij: de tand des tijds heeft zijn werk gedaan.
Sommige onderdelen van het voetbalstadion zijn niet meer bruikbaar, nutsvoorzieningen moeten
aangepakt worden om veiligheid en comfort te verzekeren.

De ganse accommodatie ademt nog alleen wat nostalgie: het dateert uit de gouden tijd van de Fecee (toen
nog Eeklo, nu Meetjesland) en deze ploeg bracht het zelfs tot in de Tweede Nationale (het huidige 1B).

Ondertussen verblijft de Fecee in Tweede Provinciale.

Het stadsbestuur heeft de vaste wil om aan deze toestand een oplossing te bieden.

Daarbij zijn maar twee mogelijkheden: blijven aan de Zandvleuge (en grondig renoveren) of het
voetbalstadion integreren aan het Sportpark (en investeren).

Het schepencollege heeft inmiddels beslist om die keuze te maken op grond van een dossier waarbij de beide
scenario’s zullen onderzocht worden en waaraan het kostenplaatje als belangrijk criterium zal gehecht zijn.

Er zal eveneens gepeild worden naar de uitbreidingsmogelijkheden achteraan het Sportpark en,
ingeval van verhuis, naar de toekomst van de open ruimte aan de Zandvleuge.

De studieopdracht wordt aan Farys, die het Eeklose Sportpark uitbaat, toevertrouwd.

Aan de hand van die gegevens zal een definitieve keuze gemaakt worden.

De Galletklok van de Koninklijke VVV.

Koninklijke VVV Eeklo kocht in 1990 dit slingeruurwerk aan zodat we een prachtig stuk konden
toevoegen aan onze Eeklose erfgoedcollectie..
Voor de vervaardiging van dit pronkstuk werd in hoofdzaak gebruik gemaakt van
kogels en obussen uit de Eerste-Wereldoorlog.

In 1922 staken vader Charles-Joseph Gallet en zijn zoon Lucien de handen uit de mouwen om elke
maandag te werken aan een gigantische klok in het atelier van de vader in de Molenstraat. De vindingrijke
uurwerkmaker had immers een werkruimte achter zijn handelshuis op de plaats waar nadien
ere-notaris Emiel Dauwe woonde. Lucien had in die tijd reeds een eigen zaak in de Stationsstraat nr.11.

Bij het maken van het koperen slingeruurwerk deed zich een klein incident voor. Lucien wou op een keer
twee kogels in X-vorm solderen, doch het slaghoedje van een van de kogels ontplofte, met als gevolg, dat
de arme Lucien met een bloedend gezicht naar huis terugkeerde. Hij was gelukkig niet ernstig gewond.

Dit koperen kunstwerk was volledig afgewerkt op 4 oktober 1926.

Georges Gallet was de kunstzinnige broer van Lucien, hij stond in voor het schilderwerk van veldslagen
en bekende oud-strijders uit de Eerste Wereldoorlog. Deze taferelen en portretten zijn beurtelings door
een uitsparing in de wijzerplaat te zien.

In 1930 stond het pronkstuk uit Eeklo te kijk in de Wereldtentoonstelling in Antwerpen. Er wordt verteld,
dat een of andere fantast het uurwerk wou kopen voor het fenomenaal bedrag van 100.000 fr.

Ik denk dat die vent zijn geld beu was, te meer daar een omrekening van dit bedrag in november 1990
overeenkwam met de fantastische som van 1.647.940 fr.

Familie weetje:

Charles-Joseph Gallet werd geboren in Moustier-sur-Sambre op 25 maart 1860. Zijn ouders waren
Augustin-Joseph en Adèle Fichefet. De Gallets waren oorspronkelijk een familie van foorkramers, zo
kwamen ze in Eeklo terecht. In augustus 1881 behoorde Charles Gallet tot de medestichters van
de Katholieke Fanfare (vanaf 1882 Amicitia genoemd), hij speelde toen bugel. Op 7 augustus 1883
huwde hij met Augustina Lammens, een dochter van de stationsschef in Sleidinge.

Als wij het vakmanschap van Charles-Joseph bekijken, moet het ons niet verwonderen dat hij de
opdracht kreeg om het torenuurwerk van de grote kerk te onderhouden.

Bronvermelding: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland. 6/ pag 60-65 Auteur: Robert Claeys

(door Jan Martens)