Elia is vandaag begonnen met het plaatsen van de nieuwe aftapmast in de hoogspanningspost
aan de Kraaiweg. Dit werk dient zeer voorzichtig te gebeuren met 180.000 volt
in de omgeving op de hoogspanning.

Eeklo smaakt (2)

De grootkeuken van het gesticht H.Vincentius A Paulo in de Koning Albertstraat in Eeklo.
Zuster Lutgarde heft het deksel van het fornuis op. 

Schoolwandkaart met binnenzicht van een slagerij.
Toen slachtte de slager zelf nog zijn varken. Het varken werd op zijn zijde getrokken en de helper
zette zich op het varken terwijl de slager het varken keelde. Nadien moest de helper met de poot
pompen om het bloed eruit te laten stromen. Hoe meer bloed eruit kwam, hoe beter, want dan konden
we meer bloedworst maken. Toen waren er veel arme mensen over de vloer die zich amper een goede
portie vlees konden permitteren. Ze maakten koantjessesse of toatjespap om de buik te vullen.
Ze kwamen om de kaantjes van het smout die men hen meegaf. Ook het sop van de hoofdvlakke,
toch wel het gemeenste en het vetste van het varken, was zeer gegeerd. Ze kwamen daar met
hun kannetje om, om er soep van te koken. Ze gooiden er wat prei, selder en vermicelli in, en konden
weer hun buikje vol eten. Er was hoofdvlakke en af en toe eens paté. Rundvet werd als frietvet gebruikt.
Het werd uit een kom gesneden en in het boterpapier gewikkeld. We hadden soms ook
eens gekookte hesp, en daar zouden ze voor gevochten hebben. 

Een typische groentenwinkel van Eveline Verhé in de Molenstraat in Eeklo. 

De leskeuken van het Onze-Lieve-Vrouw Ten Doorn in Eeklo. 

(Door Jan Martens)

Julien Van Den Driessche (96) heeft eindelijk rust gevonden

Donderdagnamiddag is Julien Van Den Driessche op 96-jarige leeftijd overleden.
Julien is 73 jaar gehuwd met Yvonne Vandekerkhove en is de vader van Rita, Linda en
(schepen) Ann Van Den Driessche. Maar Julien was vooral bekend als oud-concentratiekampgevangene
van nazi-Duitsland. Tussen 1943 en half 1945 onderging Julien, samen met een groep andere Meetjeslandse
verzetslui, vreselijke gebeurtenissen, die hem een leven lang hebben getekend en achtervolgd. Hij werd
in 1943 uit zijn bed, thuis in Nieuwendorpe, gelicht en eerst een tijdlang in Eeklo, Gent en Sint-Gillis
gevangen gezet. Nadien werd hij overgebracht naar het kamp van Esterwegen, later naar de gevangenis
van Bayreuth en tenslotte naar het concentratiekamp van Flossenbürg. Ook zijn broer Michel was samen
met hem opgepakt, maar hij werd in Flossenbürg doodgeslagen. Toen de geallieerden naderden, werden
Julien en de andere concentratiekampgevangenen (waaronder Armand Verstraete uit Maldegem en Marcel
Durnez uit Geluwe) op een meedogenloze dodenmars gestuurd. Die duurde drie dagen en kostte aan heel
wat gevangenen het leven. Na drie dagen zonder eten en drinken werden de uitgemergelde gevangenen
bevrijd en opgevangen door Amerikanen en Britten. Het duurde nadien nog enkele maanden vooraleer
Julien terug thuis kwam, waar hij moest vertellen dat zijn broer het niet gehaald had.

Julien Van Den Driessche werd heel actief in de Meetjeslandse tak van de Confederatie van Politieke
Gevangenen en Rechthebbenden en beet zich vast in het bekendmaken van de gruwel van nazi-Duitsland.
Het duurde nog tot begin de zeventiger jaren vooraleer hij met enkele vrienden van destijds zijn reisroute
tussen 1943 en 1945 overdeed en er een film van maakte. Met die film trok hij met Armand Verstraete
en Wilfrid Catrysse (ook uit Maldegem) naar honderden scholen in Vlaanderen om het verhaal van wat
er daar was gebeurd te doen. Evenveel keer eindigde die aangrijpende getuigenis in een huilbui en werd
ze gevolgd door slapeloze nachten. Maar Julien wilde niet opgeven, dat stond niet in zijn woordenboek.
Hij had in 1945 niet opgegeven, ook in zijn latere leven bleef hij een vechter tegen het onrecht dat
hem en vele anderen was aangedaan.

In 1992 lag Julien aan de basis van het boek ‘De laatste Meetjeslandse getuigen’ waarin Marc Van Hulle
het verhaal van 15 Meetjeslandse gevangenen uit de concentratiekampen bundelde. Inmiddels zijn al
deze getuigen, op één na, overleden. Julien was de voorlaatste. In 2016 verscheen het verhaal van
nummer 86.412 nog eens uitgebreider in het boek ‘Mijn naam werd een nummer’ van
Mario Lampaert, Freddy Pille en Marc Verbiest.

Met Julien Van Den Driessche verdwijnt een moedig man die oneindig veel kracht had geput uit het
onrecht dat hij en zoveel anderen in nazi-Duitsland hadden ervaren. Hij wilde met zijn kruistocht langs de
schoolbanken wijzen op het gevaar van politieke indoctrinatie en vooral beletten dat het opnieuw zou
gebeuren. Het verdriet bij zijn echtgenote Yvonne, zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen is groot,
maar ze zijn dolgelukkig dat ze – ondanks alle ontberingen die hij heeft meegemaakt – Julien nog zolang
bij hen hebben gehad en dat hij nu eindelijk rust heeft gevonden, 76 jaar na die bevrijding uit nazi-Duitsland.

Nu heeft Julien eindelijk rust gevonden. Hij verbleef de laatste maanden in Avondzegen,
 Bedankt Julien, rust nu maar, je hebt het verdiend!

(Tekst Marc Van Hulle)

(Deze foto nam ik op de Eeklose Markt bij een huldiging van Julien)

Eeklo Smaakt

Zicht op de binnenplaats van brouwerij en mouterij 'De Koornbloem' van de familie Dhanens
in de Boelare in Eeklo begin 20ste eeuw. De brouwerij Dhanens behoorde na WO 1 tot
de verenigde groep brouwers uit ons Meetjesland die met leider Alfons Loontjens in Eeklo de
brouwerij Krüger oprichtte. In totaal 23 brouwers behoorden tot brouwerij Krüger.
Hun schriftelijke overeenkomst werd feestelijk in hotel 'Den Groenen Boomgaard'
in de Koning Albertstraat in het jaar 1919 officieel gemaakt. 

Het vatenblok van de brouwerij Krüger: de machine op de voorgrond diende voor het aanspannen van
de ijzeren hoepels om de houten vaten. Rechts zien we de machine die de vaten opnieuw pekte.
Achteraan staat de wasmachine van de vaten. In 1952 schakelde Krüger over naar ijzeren vaten.

De grootkeuken van Onze-Lieve-Vrouw-Ten-Doorn in de Zuidmoerstraat in Eeklo.
In de keuken van het klooster werd ook soep gemaakt op de oude traditionele manier. Het soepvlees
van de schenkel of van de kip werd eerst ontvet, daarna werd bouillon getrokken, na afkoeling gezeefd
en het vlees eruit gelicht. Vervolgens werden de groenten gekuist en gestoofd, ook de ajuinen en een
sjalotje, en daar werd de bouillon toegevoegd, gevolgd door de tomaten en de aardappelen. Het geheel
werd door de passe-vite gedraaid, tegenwoordig wordt de mixer gebruikt,
maar de passe-vite zorgt voor meer variatie in de stukjes. 

'Eeklo smaakt' met foto's uit de rijke verzameling van wijlen onze vriend Staf De Roo.

Bron: boekje 5 ERFGOED LEEFT.
Tekst: Marc Van Hulle
Foto's: Staf De Roo

(Bundeling door Jan Martens)

Gisteren aan het werk in de Pokmoere .
Toch wel een speciaal beroep.
Wat er moet gebeuren weet ik niet,
maar op de onderste foto zie je 2 man die
kabels naar omhoog trekken via een katrol.
Op foto 1 heb ik met pijltjes aangeduid waar dat die mannen zitten.