Zegge en schrijve : 1949. Op 24 februari van dat jaar komt er bij de Eeklose stadsdiensten een bouwaanvraag binnen van de heer Laude Pierre, Directeur-général S.A. Peignage d'Eecloo, om op de hoeken van de Moeie en de IJzerstraat 2x5 woonhuizen te bouwen. Op de bovenste foto de moment van aanvraag, op de onderste hoe de hoek Moeie - IJzerstraat er woensdag uitzag.

Het was Roger Rijckaert die op 02/12/1958 een bouwaanvraag indiende om de apotheek vooraan in de Boelare, die hier nog te zien is, om te bouwen naar een winkel voor naaimachines. Roger woonde toen een heel eind verder in de Boelare, straat waarin ik geboren ben, en verhuisde dus later naar hier vooraan waar hij nu nog altijd woont. De winkel die men rechts op de foto ziet is voedingswaren Baeten. Het is trouwens mr.Baeten die men in het midden van de foto ziet met zijn strakke kiel aan die in een typische houding zijn steeds uitdovende sigaret terug aansteekt.  Naast de apotheek is er de winkel van Meinrad Verschoote ook wel 'pier-re-bijn' genoemd. Daar kon men alles kopen om mee te werken : hamers, beitels, toernaviezen, nagels, vijzen, zagen enz. ge kon niet denken wat daar allemaal in die winkel lag. En 'Verscheutsjen' wist alles op een prik liggen. Daar dan naast nog een stuk van juwelier De Schrijver.

Ietsje vroeger, 1954, had juwelier De Schrijver een aanvraag gedaan om zijn winkel te veranderen. Deze foto is in feite een verlenging van de bovenste. Rechts ziet men beter de winkel van ' Verscheutsjen' en ziet men de zagen hangen. Links van De Schrijver ziet men het poortje van de drankhandel Desire Naessens.

Dit jaar wordt de Mini 50 jaar. Toen dit wagentje in 1959 uitkwam veroorzaakte het een ware revolutie in de autowereld.

Het was ontwerper Alec Issigonis die dit wondere ding van amper 3 meter lang op de tekentafel schetste. Hij was de eerste die er aan dacht om de motor dwars voorin te leggen en de voorwielen de auto te laten aandrijven. Zo nam het motorcompartiment de minste plaats in en kon hij, ondanks de kleine afmetingen, van binnen veel ruimte maken. De eerste jaren werd het wagentje onder Morris Mini en later ook als Austin Seven uitgebracht. Ook in België kende de Mini redelijk succes en is tot op heden nog altijd een mijlpaal in de autogeschiedenis.

Om de prijs zo laag mogelijk te houden was er van luxe niet veel sprake bij de Mini. Een stuur, een summier dashbord en enkele pedalen waren genoeg om van het rijplezier, dat dit karretje toch wel bracht, te genieten. Op het dashbord ziet men de motortemperatuurmeter links, de snelheidsmeter en de benzinemeter centraal, rechts ziet men de ampèremeter (toen nog standaard). Bij de knopjes was een choke, een hendel om de verwarming (zwart gedeelte onderaan) aan en af te zetten, een knopje voor de lichten en eentje voor de ruitenwissers. In het midden het contact/starter sleuteltje. Het hendeltje voor de pinkers is aan het stuur maar hier onzichtbaar, het zit juist achter de stuurspaak. Voor de claxon duwde men op het embleem in het midden van het stuur. Die andere meter dat men ziet is een achteraf bijgezette toerenteller. En daar deden we het mee en alles lukte prima. Ook sportief liet de Mini zich niet onbetuigd en won drie maal de Rally van Monte Carlo.

Maar ziet hoe erg het leven zou zijn voor onze arme Mini. Tussen de moderne jeeps en andere suv's is er geen plaats meer voor het autootje dat in zijn jeugd menig hartje sneller deed slaan......

Bij het neuzen in de Eeklose geschiedenis kwam ik de Heldenlaan tegen. Dit is de huidige Molenstraat. Daar ik van het bestaan niet af wist deed ik navraag en hierbij het antwoord. Met dank aan Guido.

Het was op 22 februari 1960 dat de Belgian Shell Company met zetel te Brussel bij het Eeklose stadsbestuur een bouwaanvraag indiende om een "dienststation met woning" te bouwen aan de Steenweg op Gent, nu de Gentsesteenweg. Het was achter deze haag dat de grond lag om deze bouw te realiseren.

Er was een klein probleem. De ingang van voetbalclub Kfc Eeklo moest verlegd worden. Men kwam daar schijnbaar goed uit en de oprit naar het voetbalveld werd gewoon naast de nieuwe werf gelegd. Ondertussen is dit ook al lang verdwenen en zit de Eeklose voetbalploeg al vele jaren op de Zandvleuge. Hier aan de Gentsesteenweg gingen de vrijgekomen gronden van het voetbalterrein verkaveld worden. Tot op heden is daar nog niets van in huis gekomen. In het café naast de ingang van het voetbalterrein woonde de familie Gaston Lievens. Hij zou later nog een collega van mij worden toen ik begon te werken.

En hier is dan het eerste moderne 'pompstation' dat Eeklo een 50 jaar geleden rijk was. Met twee pompen en een pompje voor de '2takt' brommers. Wie dit in het begin open hield weet ik niet. Misschien zijn er lezers die dit nog weten. Dit gebouw staat er nog steeds en men kan er nog altijd benzine tanken. Nu is het volledig omringd door groen. Door de jaren is er dan een garage bijgebouwd en nu worden er nog altijd auto's hersteld. Vroeger zei men : we hebben getankt bij de Shell. Na al die jaren zijn er nog mensen die spreken van 'de Shell'. Zoals altijd zijn er dingen die blijven hangen.........

Maandagmorgen vertrokken we met veel zon richting Oostende. Hoe verder we reden hoe slechter het weer werd. In Oostende was er geen zon meer. Het eerste wat we daar zagen was het schip de Mercator. Met de overwinning van 'punk' in de tv serie  Mercator  zondagavond nog in het achterhoofd besloten we het prachtige zeilschip te bezoeken.

Deze barkentijn met een bruto tonnenmaat van 778,86 ton is voorzien van een hulpmotor van 500 pk., zijn totale lengte bedraagt 78,40 meter, de breedte 11,09 en hij heeft een diepgang van 4,50 meter. 

De Mercator werd gebouwd voor rekening van de Belgische Staat op de scheepswerf Ramage en Ferguson te Leith in Schotland. De Mercator voerde normaal 15 zeilen met een oppervlakte van ongeveer 1.600 m². Door de aard van het tuig zeilde dit schip het best bij dwarswind. Bij gunstige wind kon de Mercator 13 knopen halen.

In 1936 viel de Mercator de bijzondere eer te beurt het stoffelijk overschot van Pater Damiaan naar België over te brengen.

Een gebouw waar de tijd schijnbaar geen vat op heeft is deze café op de hoek van de Eikelstraat en de Berkenstraat. Er is hier op het eerste zicht niet veel veranderd. Zelfs de naam is gelijk gebleven. Alleen het biermerk werd aangepast....

Menig Eeklonaar heeft hier zijn eerste danspassen gemaakt.  Heel lang geleden was er hier in Eeklo al een dancing, "De Cercle", wat in het Eeklo's als ' de sirkle' klonk. Men vertelde mij dat hier veel plezier gemaakt is. Dan ging men naar het 'bal' om te gaan dansen. Ondanks verschillende aanpassingen kreeg 'de sirkle' het moeilijker en moeilijker om te blijven bestaan. Na een tijdje te hebben leeggestaan werd, ik dacht begin de jaren '70, er een 'echte' moderne (in die tijd) dancing van gemaakt. Ook dit ging met wisselend succes en stilletjes verdween ook hier de belangstelling. Wanneer de appartementen gebouwd zijn die er nu staan weet ik niet juist meer. Ik dacht rond 1995.

Enkele huizen daar vandaan stond "Het Krugerhof". Dit was mijn gedacht een café-hotel maar naar het schijnt was er achteraan ook een zaaltje waar gedanst kon worden. En volgens mij heeft er daar in dat poortje op de linkse kant later nog een frituur geweest. Ook dit gebouw is al lang uit het stadsbeeld verdwenen.

De werken voor de bouw op de hoek van de Boelare en de Molenstraat zijn in feite nu nog maar gestart. Nu is men bezig met het uitgraven van de overtollige aarde om de grondwerken te kunnen beginnen.

Met Antoine Boute hebben we een Eeklonaar die zich vooral als beeldhouwer maar ook in andere kunstwerken bekend maakte in Eeklo. Ook in het sociaal leven, hier denken we dan aan De Welgezinden en de Herbakkers, is Antoine een gewaardeerde figuur.

Het beeld van de fanfare in de Oostveldstraat.         Ook in het maken van de houten Herbakkersreuzin had Antoine zijn deel. Kunstenaar Patrick Ysebaert bedacht het beeld. Beeldhouwer Antoine Boute maakte de handen en de kool uit lindehout samen met 25 leerlingen en hun leerkrachten uit het PTI. Dit beeld staat opgesteld recht over Het Leen.

Dit beeld werd in 1993 door Antoine gemaakt naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van het mannenkoor De Welgezinden. De gezichtloze figuren staan voor alle Welgezinden uit de geschiedenis, maar kunnen ook worden geduid als hedendaagse Eeklonaars. Dit bekende beeld staat in de Cocuytstraat.

Nu we stilaan naar de zomer gaan en de Huysmanhoeve terug open is blijven we eens stilstaan bij de laatste Huysman die op het hof verbleven heeft. Dit was Bernard (in Eeklo beter gekend als Noard) Huysman. Hij was de zoon van Bernard en Martha. Hij was een echte Eeklonaar en werd er geboren op 11/11/1927. Noeste werker in de harde boerenstiel.

Als 'Noard' echter zijn 'zondagse kostume' aantrok en eens 'op stap' ging was Noard een populaire figuur. Waar Noard verscheen was er plezier en leute. Noard was wel een sloeber (dat kan men zien aan zijn oogjes) en met zijn typische grote snor een aparte verschijning. Toen echter de symptomen van prostaatkanker opdoken werd het voor Noard een ongelijke strijd welke hij op 14/05/1998 verloor.

Aan de buitenkant zijn er geen spectaculaire veranderingen meer. Dit heeft nu zijn definitieve vorm gekregen. Aan de binnenkant wordt er verder gewerkt. Er is nu aan elke kant een grote ruimte. Er zou een ontmoetingsruimte komen en een soort cafetaria.

In de Snuifmolenstraat stond vroeger het cafeetje 't Snuifmoleken. Wel, dat cafeetje staat daar nog. En zo te zien is er daar in de loop der jaren, buiten de naam,  heel weinig aan veranderd. Let op het 'scheve' dak.

                                                            Zo was het vroeger

Tot gisterenavond heeft men verder gewerkt om de Kerkstraat open te krijgen tegen het bouwverlof. Maar het is de mensen niet gelukt. Voor voetgangers en fietsers gaat het maar de auto's moeten nog een beetje wachten. Het is echter nu al te zien dat er zullen bij zijn die niet kunen wachten.....

                                                      Zo is het vandaag

Wie kent Jenever Van Hoorebeke niet (voor mij een Hoorebeeksken madam). Dit was de ingang naar de distillerie vroeger. Dit moet ongeveer zijn waar nu de toegang naar De Herbakker is in de Boelare. In het groot herenhuis links was dokter De Keyser de laatste bewoner dacht ik. Op de voorgrond een 'gendarm' met hun hoge kepie. Als klein mannen hadden we daar schrik van.

materiaal. Graag zou ik iets nieuw willen proberen op mijn blog. De zondag zou ik een nieuwe rubriek willen starten maar met oude foto's. Zoiets als : Eeklo vroeger en nu. Dat zou zowel over personen, straten of om het even wat kunnen gaan. Nu is het niet mijn bedoeling om te jammeren of te neuten over vroeger maar eens een klein beetje mijmeren over lang vervlogen tijden mag wel eens dacht ik. Ook zullen er dingen bij zijn 'van vóór mijn tijd' maar waar er wel foto's van bestaan. Julien Van De Genachte zal mij foto's bezorgen die ik dan hier op mijn blog kan gebruiken. Als er nog mensen zijn die mij foto's kunnen bezorgen, aarzel niet. Wie mijn 'vernieuwing' niet goed vind (of juist wel) kan altijd reageren op de link onderaan elk artikel. Of als er iemand is die van het artikel nog meer informatie heeft mag het mij altijd laten weten.

De namen De Clercq Huibrecht en De Roo Alice zullen de meeste mensen niet veel zeggen. Maar van 'Beirken de garçon' en van 'Liesken toarte' (beiden rechts op de foto) zal menig Eeklonaar wel al gehoord hebben en sommigen hen wel goed gekend hebben. Hun café Picasso was in 'Het Rootjen' op de Markt hier in Eeklo. Alice dankt haar bijnaam 'toarte' aan de periode dat zij bij bakker Gustaaf Geirnaert (vooraan in de Molenstraat) werkte. De 'jonge gast' naast Alice op de foto lijkt mij op een op dit ogenblik bekende Eeklonaar. Of ben ik mis?

Nieuwe info: de man naast Lieske is inderdaad Patrick Ysebaert. De andere (met krullen) is Pierre Van Hee. Beiden waren ze in de jaren 80 verantwoordelijk voor de produktie van de bekende toneelstukken "Mielken" en "Het sleutelgat.

De werken in de Peperstraat schieten goed op. De baan is al met een soort verharding bewerkt en ligt gereed om gegoten te worden. Waarschijnlijk zal men wachten tot de werken volledig klaar zijn. Er moet op het einde nog een stuk riolering gelegd worden en dan zal alles in één keer geasfalteerd worden.

krijgt een naam. Hier in Eeklo heeft men de laatste weken schijnbaar ijverig bezig geweest om alles een naam te geven. Nu wordt donderdag 26 februari om 19.00 uur het kunstwerk "Oog voor Eeklo" op het rond punt aan de watertoren officieel  onthuld door de weduwe van industrieel en ereburger John Buyck. Het is een ontwerp van mevrouw Hilde Van Sumere en werd vervaardigd door Victor Buyck Steel Construction. Het werd door de heer John Buyck, ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag, aan de stad Eeklo geschonken.

veldrit van het seizoen werd gereden in Eeklo. Met winnaar Niels Albert was iedereen tevreden en mochten de organisatoren terug een pluim op hun hoed steken voor het voortreffelijke werk dat ze geleverd hebben.

Foto's Jörgen Lammens

Met Antoine De Boever, op de foto zijn Herbakkerskostuum, hebben we hier toch iemand die in de Eeklose samenleving al het een en ander verwezenlijkt heeft. Hij was stichter van de Eeklose sportraad, Espora, waar hij na 35 jaar stopt met "zijn" sportraad. Antoine was turnleraar  bij de Broeders van Liefde waar ik er zelf nog les van gekregen heb. Zijn vrouw Rosa heeft mij leren zwemmen. Hij was mede-organisator van Te Voet door 't Meetsjesland. Hij was ook oprichter van VVV Eeklo en was een van de eerste zwemleraars in het Eeklose zwembad. Vele van deze groeperingen zullen hem missen. Maar zoals Antoine zelf zegt: ik besef nu dat ik eigenlijk weinig thuis ben geweest de voorbije 40 jaar, waarmee vrouw Rosa het wel eens zal zijn.