Wat waarschijnlijk onze laatste route van het seizoen zal geweest zijn werd ook onze langste. De kilometerteller bleef staan op 57 km. Met de kaart Zeeland Walcheren/Noord-Beveland kan u deze rit naar uw eigen gedacht aanpassen. Wij reden de volgende nummers : september 2017,
bijna alle fietskaarten zijn vernieuwd en de hier gebruikte nummers kloppen niet meer. Genieve de laatste nieuwe kaarten te gebruiken aub.

We rijden dus met de auto van Eeklo naar Breskens waar we de 'overzet' nemen en in Vlissingen terug de begane grond bereiken. Als men van de boot komt ziet men het eerste nummer van de route al staan. Ook op deze route is het soms wel uitkijken met de nummers.

De eerste kilometers rijden we langs de zee waar een eindje buiten Vlissingen baggerwerken aan de gang waren. Eens we de zee verlaten rijden we langs rustige wegen tussen velden en bossen. Via Middelburg en Arnemuiden rijden we richting Veere.

Maar in Holland kan men niet ver rijden of men komt terug water tegen. Hier aan het brugje van Veere staat het kanon op de kerk gericht. Ook kan men in Holland niet rijden zonder een mooie molen tegen te komen.

We rijden ook een tijd langs het Veerse meer. Hier was het betrekkelijk druk maar alles verliep vlot. Het is een heel mooie rit en we zijn van plan hem volgend jaar terug te doen. 

Toen Noël Foré in 1959 Parijs - Roubaix won stond wielerminnend  Eeklo een beetje op zijn kop. Ook bij de jeugd ging dat niet ongemerkt voorbij. We gingen bijna allemaal 'coureur' worden. In de Broederschool kwam onze 'meester', broeder Concordius, op het idee om een bezoek te brengen aan de winnaar van Parijs-Roubaix. We reden met de fiets naar 'Veldekesbrug' waar Noël woonde. In het terug naar school rijden had de broeder gevraagd om rustig en kalm te rijden. Samen met een paar anderen had ik dat schijnbaar niet goed gehoord en langs het 'Leiken' werd er 'gedemarreerd'. Wie als eerste aan de school kwam weet ik niet meer maar het bezoek aan Noël Foré zal ik nooit vergeten....

Foto Norbert De Waele

In het Zonneheem zijn het nu open deur dagen. Er is ook een tentoonstelling met cartoons van Eli Prins. Ik ben al gaan kijken en er zitten echt goeie bij.

Toen ik daar kwam was men bezig met petanque waar ik dan ook een kijkje ging nemen. Het gaat er allemaal rustig aan toe en dit lijkt me een mooie hobby.

     Dit lijkt misschien gemakkelijk maar daar zou men zich aan mispakken.

       Maar pas op, het moet juist zijn hé. Wie het dichts ligt wint, zo simpel is het.

In 'de put' zoals de werken aan de hoek van de Boelare genoemd worden de laatste tijd hebben ze eind vorige week een soort plateau gemaakt. Ik vroeg me al af waarvoor dat zou moeten dienen. Dit kan geen steun zijn voor het gebouw. Mijn veronderstelling is dat dit de plaats is waar er een kraan moet komen. Tegenwoordig plaatsen ze de kraan in de liftschacht. Zo kan men de straat zo goed mogelijk vrij houden en blijft de verkeershinder miniem.

Het Provinciaal Technisch Instituut Eeklo (PTI) opende zijn deuren in 1959. De eerste inschrijvingen gebeurden op het Eeklose Stadhuis. Men hoopte op de inschrijving van een 100 tal leerlingen maar het waren er 270.  De school moest nog beginnen en ze was al te klein. Voor het huidige schooljaar zijn er 1123 inschrijvingen.

In 1961 diende de Provincie Oost - Vlaanderen een bouwaanvraag in om het uitbreiden van de school. Dit was nodig want het aantal leerlingen bleef stijgen. Tegenwoordig zijn de avondlessen ook zeer in trek met fietshersteller als populairste vak.

Zo ziet de school er nu uit. Zoals u zelf ziet is er achteraan een volledige blok bijgebouwd. Vooraan zijn de huisjes die er nog stonden (vroeger fruithandelaar Edgard Robert) verdwenen en staat er nu sedert vorig jaar een nieuw gebouw voor het dienstpersoneel en materiaal die in de PTI kringen "villa zonneschijn" genoemd wordt.

Gisteren was er dan de viering van het 50 jarig bestaan van de school. Er waren veel toespraken en de school bruist van ambitie om nog steeds te groeien en het technisch onderwijs naar een hoger niveau te tillen. Woensdag is er dan een samenkomst voorzien voor deze die in 1959 de eerste leerlingen waren in het PTI.

Gisterenavond is ons cultureel seizoen van start gegaan. Het werd een knaller van formaat. We mochten hier in de Eeklose Herbakker de premiere meemaken van Wim Opbroeck en de Dolfijntjes XXL. We hadden Wim en zijn 'bende' vorig jaar bij het Herbakkersfestival al aan het werk gezien en dat kon ons wel bekoren. Gisteren werd het terug een spetterende show waar bij sommige liedjes (kier e kier weere) iedereen recht sprong en met het ritmisch handgeklap de ambiance ten top dreef. Deze keer mocht ik wel foto's nemen (bedankt Veerle) maar was het moeilijk om de camera stil te houden. Maar hier bij toch een indruk.

Dat er op de Huysmanhoeve wel altijd iets speciaal te zien is wisten we al maar toch schrok ik verleden week een beetje toen ik deze reuzenzwam zag. Dit had ik nog nooit gezien. Bekijk de foto's en waarschijnlijk zal u ook verwonderd zijn.

Vandaag is het nieuwe Beatles geremasterde 13 delige studioalbum op de markt gebracht. Aan het digitaal oppoetsen en remasteren is er vier jaar gewerkt. In juni 1964 maakte de platenwinkel hier in Eeklo reklame met "Beatles plaatjes" aan 39 fr....

De Eecloonaar juni 1964

Veel belangstelling gisteren in de Schoolhoeve hier in Eeklo met de Open Landbouwdag. Er waren verschillende activiteiten en ook de kinderen konden zich in allerhande spelen uitleven. Vooral de behendigheidstesten met tractoren was populair.

         Natuurlijk veel dieren op de hoeve en het rijden met tractor met aanhangwagen.

    Niet altijd even gemakkelijk als het er uit ziet.        Wacht maar tot ik groot ben......

       Ook het melkvee was aanwezig.             Behendigheid met de tractor, niet gemakkelijk

                                   Het zijn geen tractoren meer zoals vroeger.....

We blijven nog even in de Boelare. Waar nu 'de put' is stond er dus café Moderne. Deze naam werd hier in Eeklo niet veel gebruikt want men sprak rapper van bij "Fredjen".  Fredjen staat hier onder de r van Concordia. Voor welke gelegenheid men hier in 1978 te samen kwam weet ik niet en ook herken ik niet iedereen die hier op deze foto staat. Waarschijnlijk zijn er lezers die hier wel bekende gezichten zien. Men kan gerust namen doorgeven via de reageerknop.

Ook aan deze café, St. Hubert, in de Raverschootstraat is er door de jaren heen niet veel veranderd. Ook de naam is nog steeds dezelfde. De foto zou van begin de jaren '80 zijn.

Men moet goed kijken om de verschillen te zien. De ventilator boven de deur is verdwenen en met een ander biermerk zijn dit (van buiten) de opvallenste veranderingen. Het voetpad lijkt in andere stenen gelegd te zijn maar de verlichtingspaal staat nog pal op dezelfde plaats.

Iets later dan voorzien is gisteren het wegdek gegoten in de Guldensporenstraat. Iedere keer blijf ik verwonderd hoe men met zulke zware machines zo nauwgezet kan werken.

Zoals het tegenwoordig meestal gedaan wordt is de Guldensporenstraat voorzien van de nodige asverschuivingen. De voetpaden moeten nog aangelegd worden maar dat kan vlug gaan.

Iets mindere route deze keer (het kan niet altijd beter zijn) in de streek van het Donkmeer. Om te starten rijden we voorbij het Donkmeer en aan de rechtse kant is er een parking waarlangs de route passeert. Met de kaart Scheldeland (Langs Schelde en Dender) volgt men:
september 2017, bijna alle fietskaarten zijn vernieuwd en de hier gebruikte nummers kloppen niet meer. Gelieve de laatste nieuwe kaarten te gebruiken aub. Waarom de route minder 'punten' krijgt is vooral door de mindere staat van het wegdek. Er zijn heel veel putten en stukken waar de baan kapot gereden is. Ook is het op sommige plaatsen uitkijken voor de nummers die niet altijd op de meest logische plaatsen staan.

Ook een beetje van alles in deze route. Op de buiten, langs de Schelde en het Donkmeer.

Hier komt de overzet ons halen en rijden we daarna een eindje langs de spoorweg.

Heel lang geleden zag de hoek van de Boelare er zo uit. Het standbeeld van Ledeganck stond toen nog in het midden van het kruispunt. Het ziet er allemaal toch zo rustig uit.......

De werken op de hoek van de Boelare en de Molenstraat worden tegenwoordig "de put" genoemd. En het is een serieuze put en naar het schijnt moet men nog dieper. De werken liggen wel veel stil. Ook gisteren als ik deze foto's nam was er niemand te zien.

Vooraan in de Boelare, waar vroeger Prestige Sport was, zijn alle plakborden van Te Koop verdwenen en was Eandis vorige week bezig met de voorzieningen af te koppelen. Wat waarschijnlijk wil zeggen dat dit gebouw binnenkort zal afgebroken worden.

Met de fietsnetwerkkaart Brugse Ommeland Noord had 't vrouwtje terug een mooie route gemaakt die ons naar Brugge brengt en we eerst een tijdje langs het kanaal Gent - Oostende rijden waarna we landinwaarts trekken om dan via Damme terug te rijden langs de Damse Vaart richting Brugge. Het werd een heel mooie gevarieerde route en op het einde stond er 50 km op onze teller. Het is zeer vlak en er zijn mogelijkheden genoeg om iets te drinken. We namen de start in Brugge waar langs de Damse Vaart wel een parkeerplaats te vinden is. Men is daar al op de route en aan de verkeerslichten ziet men het eerste nummer staan. De nummers zijn : 2→1→4→63→65→57→49→50→68→71→72→96→97→99→70→69→7→6→5→3→8→15→14

13→10→2

In Brugge rijden we onder de spoorweg door en komen we vlug aan het kanaal.

Het is aan de Stalhille brug waar we het kanaal verlaten. Deze brug wordt op een speciale manier opgelaten om de boten te laten passeren.

Iets buiten Brugge komen we in het Beisbroek bos waar een natuurcentrum staat. Hier worden ook weerkundige metingen gedaan. Op dezelfde plaats staat, volgens de tariefkaart, het mooiste terras van Brugge "Het Koetsenhuis" waar we een glas dronken.

We rijden steeds in een natuurlijk gebied waarna we het Kasteel van Tillegem aandoen. Iets verder rijden we dan richting Damme allemaal op heel rustige wegen.

In Damme rijden we over het brugje om dan langs de Damse Vaart terug tot in Brugge te rijden. We kwamen de Lamme Goedzak tegen, een boot die vaart tussen Brugge en Damme.

In Brugge rijden we een stuk langs de kleine ring waar men vanop de brugjes mooie zichten heeft.

Waarschijnlijk zal het geduld van de bewoners van de Guldensporenstraat en omliggende straten binnenkort beloond worden. Volgens de laatste gegevens zou men maandag starten met het gieten van de baanvakken. Maar zo te zien is er daar nog veel werk.

Daar ik momenteel van verschillende mensen info en foto's krijg van ons oud Eeklo en ik onder impuls van Julien Van De Genachte het Eeklose archief ben binnen gedoken (voor iedereen toegangkelijk trouwens) kom ik met één artikel per week te kort om u kleine stukjes te tonen uit de Eeklose geschiedenis. Dus zullen er vanaf nu een paar artikels meer per week komen uit de oude doos.

Met de laatste ballonmeeting nog in het achterhoofd ging ik eens op zoek wanneer de eerste ballon hier ooit in Eeklo is opgestegen. Het document hierboven is een aanvraag aan het stadsbestuur (toen nog gemeenteraad) van in 1903. De eerste ballon ging op ter gelegenheid van de kermisfeesten in 1889.  Er was de Gazette van Eecloo, maar De Eecloonaar bestond al langer. In de Gazette van Eecloo stond het volgende artikel te lezen. In de gemeenteraad van 27 juli 1889 werd het volgende besloten : Door de kommissie voor de kermisfeesten, door den Gemeenteraad benoemd, was besloten eene luchtvaart te geven. Daarop is de vermaarde luchtreiziger Glorieux hier gisteren met de kommissie komen onderhandelen. Men is afgesproken, dat de heer Glorieux hier, den zondag der kermis, om 5 uur namiddag, op de Groote Markt in zijnen luchtbal 't Hirondelle opstijgen en onder de luchtbal hangend gymnastische kunsttoeren verrichten zal.

Als dan op 1 september 1889 de ballon was opgegaan verscheen een paar dagen later in de Gazette van Eecloo dit artikel : Nooit heeft onze kermis meer volks aangetrokken. Zonder te spreken van zondag, dat de Groote Markt niet al de nieuwsgierigen plaatsen kon die naar de luchtvaart van M. Glorieux waren komen kijken, is de kermis zeer levendig geweest. Het prachtigste weder heeft niet opgehouden haar te begunstigen. Enkel eene spijtige uitzondering op den regel : de regen heeft het concert van de fanfaren Amicitia en het concert van De Vereenigde Vrienden onderbroken.

Deze foto dateert uit de twintiger jaren. In de volksmond werd dit een "lobal" genoemd (vervorming van "luchtbal" of "lochtbal"). Deze attractie kwam later regelmatig voor op het kermisprogramma en is heden ten dage uitgegroeid tot een heel bekende balloonmeeting.

Vorige week kwam het nieuws dat Leon Van Renterghem op 77 jarige leeftijd na een slepende ziekte overleden was. Leon was de uitbater van café De Reisduif in Hansbeke welke door Johan Verminnen bezongen werd en zo bekendheid verwierf. Ook werd het café bekend omdat het daar niet al te proper was. Meestal werd daar uit flesjes gedronken en lagen de kroonkurken op de grond. Wat er nu met het volkscafé zal gebeuren is nog niet geweten.

Hier zien we Leon op zijn 'erve'. Het is ongeveer een jaar geleden dat ik Leon ging opzoeken (zie archief 10/2008) en een babbelken deed met hem. Hij wou echter niet op de foto met zijn 'werkkleren' aan. Ik moest maar eens terug komen de zondagnoene. Het is er jammer genoeg niet meer van gekomen......