Vruchtbare grond in Eeklo waar de huizen als het ware aan de lopende band uit de grond rijzen.

Zoals hier op de hoek van de Ringlaan met de Brugsesteenweg waar men aan vier huizen bezig is. Van een paar andere zijn de funderingen al gegoten.

Dit is de wijk in de H.Grafstraat waar dit huis in de eindfaze zit. Op hun geburen zullen deze mensen niet lang moeten wachten.

Dit is een foto van de Sun studio's in Amerika, Memphis Tennesee meer bepaald, waar ooit Elvis Presley zijn eerste plaatje opnam. Later zouden er nog veel liedjes van hem daar opgenomen worden. Ook Johnny Cash, Roy Orbison en nog vele andere hebben hier grote hits tot leven gebracht.

Dit was ook de tijd van de Juke Box waar men zelf de plaatjes koos. Hier een foto van de enige echte Wurlitzer Juke Box. Dit merk was qua disign en technische snufjes zijn tijd ver vooruit.  Een Juke Box die men toen in zijn café moest hebben.

Onbezorgde jeugd cruisend op de highway. De 'American way off live' kwam steeds dichter bij Europa en ook hier zou de jeugd zijn levensstijl veranderen.

Op de Gentse Steenweg is , rechtover de Power, ook een verandering bezig. Hier zou Game Mania komen.

Op dezelfde kant van de straat een eindje verder zijn de appartementen nu al goed te zien. De oude elektriciteitscabine zal met tijd verdwijnen.

Het is waarschijnlijk bij een wielerwedstrijd die zal passeren dat deze rij agenten en nog een rij andere mensen staan te wachten. Het juiste jaar dat deze foto genomen is weet ik niet maar zo heel lang geleden kan het niet zijn want er staat een agent op die nu nog altijd in dienst is.

Dit zou niet voor een wielerwedstrijd zijn geweest maar bij een betoging.

De Germinal in de Kerkstraat begint vorm te krijgen.

De materniteit hier in Eeklo (elders waarschijnlijk ook) is altijd een goed draaiende 'zaak' geweest. Op 30 december 1978 werd hier het 1000ste kindje geboren. Sam was het zoontje van Daniël en Claudine De Neve. Daniël zou in Balgerhoeke een druk bezochte huisarts praktijk opbouwen. Na vele jaren verliet hij echter zijn cabinet in Balgerhoeke en ging hij zich een weg banen in de sportgeneeskunde. Bij wielerploeg Lotto werd hij de ploegarts en zette zich daar volledig voor in. Een paar jaar geleden verliet hij ietwat ontgoocheld de wielerwereld.

 Mama Claudine en papa Daniël samen met Sam, de 1000e baby geboren in de materniteit van Eeklo.

Stilaan en zonder veel tamtam gaat men op de hoek van de Boelare de hoogte in. De eerste huizenrij in de Boelare is al verdwenen. Met nog een paar maanden verder zal ook de kerktoren uit het zicht verdwenen zijn.

In de zeventiger jaren hadden we hier in Eeklo een bekende firma van chauffage en sanitair, VES. Iedere morgen zag men verschillende oranje VW camionnetten vertrekken naar een volgende opdracht. Op de foto van een personeelsfeest ziet men dat er daar wel veel volk werkte. De oude gebouwen werden te klein en men verhuisde naar een nieuwbouw (waar nu houthandel Foré is) aan de Industrielaan hier te Eeklo. Het werd jammer genoeg het begin van het einde. Enkele jaren later zag men de oranje camionnetten niet meer rijden.

Vroeger hadden we in Eeklo meer dan één voetbalclub. Er was de FC en de SK (waarover binnenkort meer) en SV Boelare. Later kwam de Young Stars er nog bij. Deze namiddag vond ik in het archief  echter deze foto van de miniemen ploeg in 1979 van SV Boelare.

We zien staande v.l.n.r. trainer  Dirk Van Hootegem, Mario Van Hulle, Filip Carnewal, Pascal Vermeire, Didier Rotsaert, Gino Pauwels, Jörgen Lammens en Filip De Pauw. De onderste rij v.l.n.r. Kurt Pauwels, Peter Van Deynze, Peter Van Moorhem, Peter Bruneel, David Dumortier, Alain Ferbuyt, Mario Van Kerrebroeck.

Als men de nummers 87-88-62-5-11-17-27-31-38-40-41-46-43-42-39-1-99-58-56-65-66-69-77-84-87 volgt heeft men na ongeveer 45 km een mooie rit gemaakt door het Meetjesland. Met deze nummers start men in de Huysmanhoeve hier in Eeklo maar men kan ook bv. op de parking van de Eeklose Sporthal inpikken. Als men naar de Sporthal kijkt en men volgt de straat naar rechts ziet men al een nummer staan.

Deze rit brengt ons langs vlakke Vlaamse wegen door de velden waar de gewassen al goed beginnen op te komen. Zoals men op de rechtse foto kan zien zijn alle banen geen asfalt maar alles is heel goed berijdbaar.

Via Waarschoot komen we in Wippelgem en zien we het kerkje. Daar rechtover is het Kasteel van Wippelgem. Het loont de moeite om hier eens de remmen dicht te knijpen en het domein op te rijden. Rond het domein loopt een beekje waar de kikkers het naar hun zin hebben. (Zoek de kikker op de rechtse foto)

Hier zien we het mooie kerkje van Wippelgem waarna we verder rijden richting Ertvelde waar deze molen staat.

We rijden een klein stukje langs de R4 en via Kluizen komen we dan in Ertvelde. In het Molenhuis gingen we een dagschotel eten. Men kan nooit raden wat het was, 'koantsjes sesse'. Echte boerekost maar heel lekker.

Daarna fietsen we verder langs rustige wegen en kwamen we op plaatsen waar we nog nooit gereden hadden. Zo ziet men maar dat men niet heel ver moet zijn om mooie dingen tegen te komen. We zakken af naar Lembeke om iets later ons startpunt in Eeklo te bereiken. Een aan te raden fietstocht.

Donderdag was het hier in Eeklo terug Jaarmarkt. Zelf zijn we er niet naar toe geweest. Alleen in de late namiddag naar de wielerwedstrijd. Het was goed weer, veel volk en de terrasjes waren goed gevuld.

De Eeklose Jaarmarkt bestaat echter al heel lang. In feite is het nog altijd hetzelfde stramien en werd toen ook al de Stationsstraat als markt gebruikt.

Ook deze opstelling heeft vele jaren geduurd. Het ene jaar was de Jaarmarkt een deel in de Stationsstraat en het andere jaar in de Molenstraat. En zo te zien werd de Stationsstraat dan ingepalmd als parking en was iedere plaats goed genoeg om de auto achter te laten. Bestond dit toen ook al???

Het was Van Damme Georges uit de Korte Moeie die op 9 februari 1967  een aanvraag indiende om 'het bouwen van een afsluitingsmuur aan straat in klampsteen, afgedoken met Boomse pannen.' Dit was ter vervanging van de muur die  in cementplaten was opgetrokken. Op de foto ziet men op de achtergrond de IJzerstraat.

Zo zag (en ziet er nog altijd) de nieuwe muur eruit. Ook kan men zien dat de kasseien uit de straat verdwenen zijn en dat er nu een asfaltbaan ligt.

 Erik De Vlaeminck zette als jongeling zijn eerste stappen in de sport bij de Eeklose turnclub Slank en Vrank. Hij ontpopte er zich als een uiterst lenige atleet.

Maar algauw kreeg hij de wielermicrobe te pakken. Ook omdat in die sportdiscipline meer geld te verdienen viel. Zowel bij de onderbeginnelingen als bij de juniores reed hij meestal op de weg. Pas later viel zijn oog op het veldrijden. Mede door toedoen van vader Philibert debuteerde Erik als cyclo-crosser te Laarne, jawel de thuisbasis van zijn latere grote concurrent Albert Van Damme. Hij kon onmiddellijk meer dan zijn mannetje staan. Stelselmatig zocht hij zijn weg naar de top en in 1966 behaalde hij in het Spaanse Béasain zijn eerste wereldtitel. Dat was tevens de eerste maal in de wielergeschiedenis dat een Belg op het hoogste schavotje van een wereldkampioenschap veldrijden mocht plaatsnemen.

Erik De Vlaeminck zou nadien nog zes keer de fel begeerde regenboogtrui mogen omgorden en is daarmee tot op de dag van vandaag absoluut recordhouder. Erik kroonde zich ook viermaal tot Belgisch kampioen veldrijden. Hij wordt algemeen beschouwd als de beste veldrijder uit de rijke wielergeschiedenis.

Naast zijn triomfen in het veld was Erik ook een meer dan degelijk wegrenner. Op zijn erelijst staan onder meer de eindoverwinning in de Ronde van België, Parijs-Luxemburg en een felbevochten ritoverwinning in de Ronde van Frankrijk 1968.

Na zijn actieve loopbaan werd Erik met groot succes nationaal coach van de Belgische veldrijders. Hij mag zich zonder blozen de architect van de ijzersterke lichting Nys-Wellens noemen. Eind 2002 verdween hij plots van het wielertoneel.

Toch volgt hij het reilen en zeilen binnen zijn zo geliefde veldritsport nog steeds met argusogen. Op tijd en stond voelt hij zich niet te beroerd om zijn deskundige, vaak ongezouten mening naar de buitenwereld te ventileren. Een mening waar ook nog altijd meer dan rekening mee gehouden wordt.

Dit is dan het eerste artikel van Mark Van Hamme die hier een maandelijkse bijdrage zal leveren over De Flandriens van het Meetjesland. In een korte samenvatting zal Mark de carrière van wielrenners uit het Meetjesland beschrijven.

Op den Dullaert wordt er verder gewerkt maar ik heb de indruk dat het echte vuur er hier toch niet in zit. Alles is effen getrokken maar nu is het terug afwachten.

Vandaag denken we nog eens terug aan deze graag geziene figuur hier in Eeklo. Maurits Van Acker was een scheikundige van beroep maar kreeg hier meer bekendheid als ceremoniemeester. Altijd met een 'pitteleer' aan heeft Maurits talloze recepties en feesten  verzorgd. Ook in het sociale leven deed Maurits zijn deel en hij was een heel verdienstelijk bestuurslid in de biljart-en petanqueclub. Op de foto zien we Maurits zoals we hem best gekend hebben.

Er heerst een beetje een Tom Dice gekte in Eeklo. Maar dat wisten jullie wel al. Deze middag werd Tom gehuldigd op het stadhuis en mocht de stadsmedaille in ontvangst nemen. Daarna was het vliegensvlug naar de brandweer kazerne want daar stond een helikopter hem op te wachten om Tom naar Hasselt te brengen. Een paar foto's zullen meer vertellen.

Bij zijn aankomst op de Markt waren de mannen van De Rode Loper als eerste bij Tom. Na een toespraak van de burgemeester ontving Tom de stadsmedaille.

     De mannen van de Rode Loper gaven niet af                    Mama in de armen van Tom

Hier met de jongens die in Oslo back-stage moesten blijven. Natuurlijk kon Tom er niet onderuit om nogmaals Me and my guitar te zingen.

        Met de burgemeester als grote fan.                             Een gelukkige familie Eeckhout

     Tom hier met de kapitein van de brandweer van Eeklo en voor papa is het Me and Tom's guitar.

                  Tom hier met uw dienaar                                        Bijna klaar om te vertrekken

             De motor van de heli is gestart                        Tom op weg naar de startensklare heli

                       De gitaar zit er al in                                      Gereed om te vertrekken.

Al lijkt me de afwerking nog niet 100% gedaan toch was gisteren de eerste verhuis bezig in het appartementsgebouw vooraan in de Molenstraat.

Op het einde van de Molenstraat waar een paar weken geleden het huis werd afgebroken op de hoek met de Molensteeg is men nu al volledig aan het bouwen.

Vol zelfvertrouwen gaf onze Tom Dice een heel goed optreden.  Tom kreeg 143 punten van Europa en werd 6e, de beste prestatie van een Vlaming ooit op Eurosong. Proficiat Tom !

Het was de brouwerij Liefmans die op 4 october 1950 bij het Eeklose stadsbestuur aanklopte met een aanvraag om het woonhuis welke gelegen is op de hoek van de Tieltse Steenweg en de Raverschootsraat om te bouwen tot café.

Zo zag het café er dan uit. Aan het bovenste gedeelte van het huis werd niet zoveel veranderd. Het omtoveren tot café was schijnbaar het grootste werk. Boven de deur staat 'café R. Schoonackers-Colpaert' maar in Eeklo zei iedereen 'den Liefmans'.

Ondanks het vele jaren café was kwam ook daar een einde aan. Het gebouw werd afgebroken (in welk jaar weet ik niet meer) en er werd een appartementsgebouw in de plaats gezet. Ook werd er, nu ook al vele jaren geleden, een rond punt aangelegd om het verkeer in deze toch wel drukke straat in goede banen te leiden.