Vorige week ging ik nog speciaal eens kijken in de K.Albertstraat als men nog niet begonnen was met de afbraakwerken waar de Julia Dellaertstraat zal komen.

Gisteren kwam ik daar terug... en alles lag plat. Zo vlug gaat het tegenwoordig. Er komt daar wel een serieuze ruimte vrij. 

Op 30 juni 1962 kwam er een aanvraag van De Keyser-Lampaert om het verbouwen van de voorgevel. Dit is dus waar de pijl staat. Het is vanaf daar tot aan de VW Kever dat alles nu afgebroken is. Naast het huis met het balkon, patisserie De Keyser (heel lekkere taarten vroeger), ziet men het fonoplaten huis Matthijs waar menigeen onder ons hun eerste plaatje kochten.....

Rudy Matthijs

Eén van de Meetjeslandse flandriens die stilaan in de vergeethoek is geraakt, luistert naar de naam Rudy Matthijs. De Kleitenaar werd geboren op 3 maart 1959 en was van jongsaf aan sterk gebeten door de wielermicrobe. Als kind dweepte hij met de prestaties van Roger De Vlaeminck en Jean-Pierre Monseré en hij keek dan ook reikhalzend uit naar de dag dat hijzelf vijftien jaar zou worden, de leeftijd waarop hij zou debuteren bij de nieuwelingen.

Rudy kon van bij zijn debuut meer dan zijn mannetje staan : de eerste wedstrijd beëindigde hij op een meer dan verdienstelijke derde plaats en op het eind van zijn eerste wielerseizoen stonden zes overwinningen achter zijn naam vermeld. Vlot winnen bleek een constante zowel bij de nieuwelingen, juniores als liefhebbers.

Vooral door toedoen van Guido Reybrouck en Romain De Loof besliste de talentrijke Matthijs om in 1981 als prof te debuteren bij het bescheiden ploegje Fangio-Sapeco-Mavic. Aanvankelijk lag zijn werkterrein vooral in de toen nog populaire kermiswedstrijden. Ondanks de vrij moeilijke omstandigheden binnen dat kleine ploegje won Rudy in 1981 toch vijf wedstrijden. Dat had de aandacht getrokken van Lomme Driessens die een plaatsje vrijhield in de meer gerenommeerde Boule d’Orploeg. Financieel betekende dat een hele stap vooruit en ook sportief zat er met Freddy Maertens en Daniel Willems heel wat talent in die ploeg. Tijdens dat eerste jaar bij Driessens won Rudy Matthijs zowel de Grote Prijs van Fourmies als de Grote Prijs Poeske Scherens in Leuven.

Het tweede seizoen bij Boule d’Or was nog meer succesvol : winst in de Ronde van Limburg, ritzege in de Ronde van Luxemburg, de Leeuwse Pijl en vooral de ritzege in de Tour met aankomst in Roubaix. Als fervent supporter van Roger De Vlaeminck had Matthijs er altijd van gedroomd om in de voetsporen van zijn grote idool te kunnen treden en met winst in Roubaix werd die droom voor een groot stuk gerealiseerd.

Nadat Rudy in 1984 in Koolskamp kampioen van Vlaanderen was geworden, beleefde hij zijn topseizoen in 1985 toen hij de kleuren van Hitachi-Splendor verdedigde. Na een veelbelovende etappezege in de Ronde van Zwitserland verbaasde Matthijs de internationale wielerwereld met drie ritzeges in de Ronde van Frankrijk, waaronder de slotetappe met de vermaarde aankomst op de Parijse Champs Elysées. Niemand kon toen vermoeden dat het beste van zijn carrière dan reeds voorbij zou zijn. Een aanvankelijk onschuldig lijkende valpartij tijdens een oefentrip in de duinen leidde in 1986 een ware martelgang in. Eerst leek er niets ernstigs aan de hand maar korte tijd nadien begon alle miserie. Bijna elke pedaaltred ging gepaard met vervelende pijn zodat het een klein mirakel is dat Rudy Matthijs het nog drie jaren uithield in het peloton. Grote prestaties werden echter niet meer geleverd. En tijdens het voorjaar van 1988 hield hij het, op amper 29-jarige leeftijd, noodgedwongen voor bekeken. Zonder die constante pijn in zijn zijde zou de erelijst van Rudy Matthijs er ongetwijfeld nog een stuk imposanter hebben uitgezien. Nu blijven vooral die drie ritzeges in de Tour 1985 op het netvlies van iedere Meetjeslandse wielerfan gebrand.

Na zijn sportieve loopbaan verdween Rudy volledig van het wielertoneel. Eerst als vrachtwagenchauffeur en later als bouwvakker kwam hij op een heel andere manier aan de kost.

(Mark Van Hamme)

Toch wel een mooi beeld van de Stationsstraat. Aan de auto's te zien moet dat in de vroege jaren 1900 zijn geweest. U kunt zelf een beetje bekijken waar het allemaal anders is geworden. En let eens op het kleine karretje hier rechts vooraan dat tegen het voetpad staat. Er komt daar een soort kachelbuis uit. Bestonden er toen al frietkotten of diende dit voor iets anders?

Door omstandigheden konden we zaterdag niet aanwezig zijn op het Eeklose Herbakkersfestival. Gisteren hebben we onze achterstand ruim goedgemaakt. Volg ons in een halve dag Herbakkersfestival. 

                         

 

 Om 13u30 waren we in de Paterskerk om het optreden bij te wonen van Sarah Ferri. Mensen wat heeft deze jonge dame een stem. 

      


Daarna gingen we over de Markt, waar een artisanale markt aan de gang was. Ook op het Canadaplein stonden er 'kraamkes'. Er was niet zo heel veel volk. Waarschijnlijk door het ontbreken van de zon. Er was een stevige wind opgekomen en dat maakte het allemaal niet gezelliger.   

    

 
Men kon het geduld van de schilder bewonderen en in de Zilverstraat waren kinderen straattekeningen aan het maken. 

                         


Zo gingen we verder naar het Herbakkersplein. Daar stonden meisjes van de balletschool Ann-Sophie Deweer klaar om een demonstratie te geven. 

          



Na de koffie trokken we terug naar het Herbakkersplein waar Guy Swinnen bijna klaar was om aan zijn optreden te beginnen. Deze 'oude' rocker (Scabs) vloog er meteen in en toen hij na enkele nieuwe nummers in zijn  oude repertoire begon te spitten kreeg hij de handjes gemakkelijk op elkaar.

      

We bleven zonder regen en een uurtje later kon er niemand meer bij. Een vermoeide en bijna stemloze Geert Faes zag een tevreden Eeklose burgemeester.

                     

Het was onze eigen Eeklose Tom Dice die het laatste optreden gaf op het Herbakkersplein. Tom had zijn fans al 'te pakken' nog vooraleer hij ook maar één noot gespeeld of gezongen had.

                          


En voor wie er nog mocht aan twijfelen. Tom kan heel wat meer dan alleen zachte liedjes zingen want hij pakte uit met stevige rock. En wie na gisteren Tom in huis wil halen kan dat want vanaf vandaag ligt zijn nieuwe single in de platenwinkel. 

                          



We moesten Tom echter verlaten want er zat nog een schat verborgen in de Paterskerk. Het was de Belgische groep Isbelles (regelmatig op Radio1 en Studio Brussel) die ons met prachtige songs de laatste hap toedienden van een geslaagd festivalweekend. De zanger deed me denken aan Paul Simon en de zangeres aan Stevie Nicks (Fleetwood Mac) waarmee ik eigenlijk wil zeggen dat het heel goed was.
Hiermee viel het doek over het Eeklose Herbakkersfestival 2010.
Toen we buiten kwamen regende het pijpestelen, maar wie kon dat nog schelen.....

Het was de Busscher Herman die op 18 maart 1964 een aanvraag indiende om het vernieuwen van voorgevel aan de huisjes op het Kerkplein.

 

Naast de huisjes waarvan de voorgevel zal vernieuwd worden ziet men nog een stukje van De Vreese wat een winkel was in stoffen. Nu is dat al vele jaren een café.
 


Heden ten dage zien deze huisjes er zo uit. Links dus het café.

Op de Genstse Steenweg wordt er ook goed verder gewerkt. Deze bouw zit een beetje ingesloten en men kan de werken niet goed zien. 

                         

Ook aan de achterkant wordt men niet veel wijzer en is men te ver af om veel te zien.

Dit is een foto genomen rond de jaren 1963 in het in Eeklo bekende café Gambrinus. Deze zaak hier op de Markt bestaat nog steeds onder dezelfde naam. Het café werd in die tijd open gehouden door Edith Lion, hier rechts op de foto. Links op de foto zien we Roland Van De Putte welke naast de deur een winkel had in audiomateriaal en fonoplaten. Hij overleed in 1986. Maar in feite gaat het over zijn pleegzoon Messaoud Bakhtaoui hier in het midden van de foto. Waarschijnlijk als eerste anders gekleurd kind in Eeklo kon hij op veel sympathie rekenen en was zeer geliefd bij zijn vrienden. Messaoud verliet na zijn studies Eeklo. Pas gisteren bereikte ons het nieuws dat hij op 13 juli overleden is in het UZ in Jette. Dit op de leeftijd van 50 jaar.

Vandaag vierde Jacky 't Jolyn zijn  64e verjaardag. In zijn Eeklose jeugdjaren was Jacky hier wel een bekend figuur.  

                           



Hij werd als het ware tussen de fietsen geboren want zijn vader had een fietsenzaak op de hoek van de Kaai-en Zuidmoerstraat. Jacky zou het als wielrenner proberen maar nam dan later de zaak van zijn vader over en kon hij zijn werk en het koersen moeilijk combineren. 

                           >

Het wielrennen liet hem toch niet helemaal los en Jacky ontpopte zich tot dernyrijder en Roger De Vlaeminck had er een goede bondgenoot aan en heeft vele kilometers achter Jacky zijn derny getraind. Jaren later vertrok Jacky naar de kust waar hij nu nog altijd vertoefd al doen er geruchten de ronde dat hij terug zou komen naar Eeklo.

Zoals al lang beloofd. Hier een foto van voetbalclub S.K. Eeklo. De rivaal van het 'grote' FC zoals het vroeger gezegd werd.. Het voetbalveld van de SK lag in de Sint-Jansdreef recht over het 'Stekkebosken'. René Terny had voor zijn club 200 wedstrijden gespeeld en dat werd gevierd.

Staande vlnr. ?, Antoine Huyghe, Georges Van Hoecke, Amaat Slock, Willy Crapé, feestvarken René Terny met zijn zoon Georges, Roger Van Tornhout, Daniel De Vriendt, Antoine Van Tornhout, Marcel Roegiers, Cyriel Matthijs, Jozef Van De Velde, ...Pauwels en Geeraard Lambert. Gehurkt: ?, Cyriel De Backer en Robert Van De Gejuchte.

Deze rit (kaart Brugse Ommeland Zuid) is ongeveer 45 km  lang en wij namen de start in Ruislede. Als men in Aalter de baan naar Tielt neemt slaat men af naar Ruislede centrum en na een kilometer ziet men al een nummer van de route staan. Wij parkeerden ons naast het kerkhof. De nummers: 43-44-38-45-42-37-36-24-53-12-11-52-51-50-48-49-43.
Met de nummers geen noemenswaardige problemen. Er zijn geen steile hellingen maar het is steeds licht glooiend en de wegen zijn allemaal goed berijdbaar.

 

De rit brengt ons langs Schuiferskapelle en rijden we verder richting Pittem. Door het steeds wisselend niveauverschil kan men wel meer van het landschap genieten.

       

       Steeds langs landelijke wegen                                         Waar de maïs 'hoog' staat.... 

    


           Ooit was het een mooie molen                                                  Het kerkje van Marialoop 

In Pittem keren we terug richting Meulebeke. Als we Marialoop voorbij zijn gaat het via Krommendijk en Sneppe naar Koortskapel. Hier zien we ook de Poelbergmolen staan. Eens we in Haantje zijn en door het Kasteelgoed rijden zijn we al ver terug in Ruislede.

 

Aan te raden rit die door het glooiend karakter van de wegen misschien iets lastiger is maar de mooie zichten vergoeden dit ruimschoots. Toch één opmerking. Doe deze rit niet de maandag want dan zijn alle café's en eethuizen daar schijnbaar gesloten.....

In de Geraniumlaan wordt er maar aan één huis gewerkt. Bij dit huis heeft de stukadoor al op bezoek geweest maar verder gebeurd hier niets meer. De oude serres van de bloemisterij staan er nog steeds. De werken zouden stil liggen na een klacht van een omwonende.

We blijven nog even vooraan in de Gentsesteenweg en bekijken eens in het kort de geschiedenis van de Eeklose brandweer.

 


Het was in de gemeenteraad van maart 1974 dat CVP-raadslid Roger Leloup vroeg om iets te doen aan de erbarmelijke toestand van de brandweerkazerne aan de Gentsesteenweg. "Misschien kunnen we ze in brand steken" stelde BSP raadslid Fons Van Mossevelde toen voor...Door de tijd heen moest het stedelijk brandweerkorps enkele keren verhuizen. Vóór 1940 huisden de pompiers in de Raamstraat, waar ook 'den bak' was en later Het Doppersatelier kwam. Dit huis in de Raamstraat werd onlangs door de stad te koop gesteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de spuitgasten terug te vinden in het gebouw tussen de Werkmanskring en de oude Broederschool. Na de oorlog ging het naar de Lijnendraaierstraat op de plaats waar de Verrekenkas (nu De Regionale) is. In 1952 verhuisde de brandweer dan weer naar het depot van de vrijgekomen 'tramstatie' aan de Gentsesteenweg. Maar ook daar raakte de toestand na enkele tijd wat verloederd. Daarom besloot het stadsbestuur in 1980 om de oude kazerne volledig op te kalefateren en een stuk bij te bouwen. In september 1982 werd het vernieuwde complex geopend door minister van binnenlandse zaken Charles-Ferdinand Nothomb.

 

Nu is de brandweer nog steeds op dezelfde plaats gelegen en zijn zeer tevreden met hun huidige kazerne. Deze week stond de oude elevator nog te pronken maar eind deze maand wordt hij door een nieuw exemplaar vervangen.

                           

Deze week verscheen in de kranten dat er aan het Eeklose station een nieuwe parking komt. Volgens die zelfde kranten zouden daar 150 auto's op kunnen. Dit lijkt me nogal optimistisch zo te zien.

In Eeklo heeft toneel ook altijd deel uitgemaakt van het sociale leven. Een bekende figuur was toch Charles Corné die in verschillende stukken een hoofdrol speelde. Veel opvoeringen gebeurden in de Gouden Leeuw hier op de Markt in Eeklo. 

In 1982 vierde VBC Eeklo (Eeklose volleybalclub) zijn 15 jarig bestaan. Het waren deze mannen die toen voor de overwinningen streden.

Het is nu al een hele tijd geleden dat ik hier een bericht schreef over het café aan de watertoren, Idee. Dit café werd in de jaren zeventig opengehouden door jonge kunstliefhebbers. Dit werd door sommige Eeklonaars echter ook aanzien als de plaats waar het "langharig werkschuw tuig" samenklitte. Ook kon men daar regelmatig terecht om een tentoonstelling te bezoeken.

Voor welke gelegenheid men met deze boerekar door Eeklo trok weet ik niet maar op de foto herkennen we Wouter Maréchal met een soort muzikale fiets en achteraan (met zwarte hoed) heeft Danny Plasschaert de contrabas in aanslag. De man die dit 'zootje ongeregeld' op zijn kar meevoerde was Gaston De Smet uit de Peperstraat.

Veel foto's van het interieur van het café zijn er waarschijnlijk niet maar deze kreeg ik van Jan Standaert en geeft toch een 'idee' hoe het er in de jaren 70 uitzag.

Op mijn blog heb ik al verschillende foto's geplaatst van Eeklo waar men kon zien dat hier ooit nog een tram gereden heeft. Dit reed tot in Aalter en Watervliet. Er was ook een Tramstatie die stond aan het begin van de Gentsesteenweg waar nu de Douane, Accijnzen en brandweer zijn. Dit was voor het onderhoud van de voertuigen waar tot 1936 gereden werd met stoomtrams. Het gebouw werd door de Nationale Maatschappij der Buurtspoorwegen rond de jaren 1900 gebouwd. In 1951 liepen de verliezen echter te hoog op en alle tramlijnen werden afgeschaft. Het tramstationnetje stond er bijna nog twintig jaar stil en triest bij. De oude Tramstatie werd eind de jaren zestig afgebroken.