In het artikel hieronder ziet men dat 'de Fc' kampioen werd in 1985. Dertig jaar vroeger, in het seizoen 1955-1956,  werden de Eeklose voetballers (toen waren het bijna allemaal Eeklose jongens) ook kampioen en stegen naar de bevordering A. Vele jaren was de Eeklose ploeg een vaste waarde in de nationale reeksen. Het was met onderstaande ploeg dat men toen kampioen werd. Rood-groen was de kleur van de in die tijd toch wel moderne uitrusting.

Het was in mei 1985 dat de Eeklose voetbalploeg, KFC Eeklo, de poort naar derde nationale open beukte. In die tijd kon men rekenen op een grote schare supporters. Hier een stuk van die fans iets voordat de kampioenenviering zou beginnen.

Ook op de hoek van de Vis-en Zuidmoerstraat vorderen de werken goed en komt men hoger en hoger.

Marcel Rijckaert

Marcel Rijckaert, die op 20 juli 1924 geboren werd op de Adegemse Kruipuit, stamt uit een nest waar de wielersport met de paplepel werd meegegeven. Zijn vader Salomon werd tot ver buiten onze streken geroemd om zijn absolute vakmanschap in het vervaardigen van fietskaders en het monteren van alle soorten rijwielen. Het stond dan ook in de sterren geschreven dat zoon Marcel zich een weg zou zoeken in het bonte wereldje van de wielrennerij.

Als piepjonge snaak debuteerde hij in 1940 in Balgerhoeke. Na een wedstrijd die in het teken stond van de rivaliteit met Fiele De Vlaeminck (jawel, de pa van…) eindigde hij op een verdienstelijke zevende plaats. Dat was niet naar de zin van vader Salomon, die erom bekend stond enorm streng en veeleisend te zijn. Dat heeft Marcel vaak mogen ondervinden…

Gelukkig duurde het niet lang vooraleer Marcel zijn eerste kussen van het bloemenmeisje kon in ontvangst nemen : reeds in zijn derde koers was het prijs en was vader Salomon een tevreden man.

Marcel Rijckaert was een zeer sterk en vooral snel jeugdrenner. Zijn aalvlugge eindsprint legde hem geen windeieren : het leverde hem maar liefst drie Belgische titels op. In 1941 werd hij nationaal kampioen bij de beginnelingen door in de spurt ene Rik Van Steenbergen te verslaan. Om het ook in de juniorescategorie tot kampioen te schoppen moest hij in 1943 die andere snelle finisher, Karel De Baere, het nakijken geven. Amper negen weken later werd hij in Etikhove maar meteen ook Belgisch kampioen bij de beroepsrenners B.

Het leverde hem op 19-jarige leeftijd een profcontract op bij de gerenommeerde Franse ploeg Alcyon. Ook in de hoogste categorie liet hij meteen van zich spreken door op veertien dagen tijd maar liefst zeven wedstrijden te winnen. Het zou het begin zijn van een lange profloopbaan die zou duren van 1944 tot en met 1960. Een verdienstelijke loopbaan waarin echter die ene uitschieter ontbreekt. Vaak was hij er dicht bij maar de ene keer werd hij getroffen door materiaalpech en de andere keer zat de opgelegde ploegtactiek hem danig dwars. Toen hij in 1960 bij de Wiel’s-Flandriaploeg afscheid nam van het profpeloton stonden er naast zijn twee zeges in de Elfstedenronde te Brugge mooie ereplaatsen in de Ronde van Vlaanderen, Scheldeprijs, Parijs-Roubaix, Gent-Wevelgem en de Omloop Het Volk op zijn palmares.

Na zijn actieve rennersloopbaan trad hij in de voetsporen van zijn vader Salomon en werd een gewaardeerde fietsmechanieker. Eerst bij Dossche Sport in Gent waar Berten De Kimpe hem het voorstel deed om als mechanieker mee te trekken met de roemruchte Groene Leeuwploeg. Dat was het begin van een lange loopbaan ten dienste van vele renners. Zijn glorieperiode beleefde Marcel als trouwe ‘mechanicien’ van Eddy Merckx. Aan de zijde van de Brusselse ‘Kannibaal’ beleefde hij van op de eerste rij de mooiste en succesrijkste episode van het Belgische wielrennen. Op latere leeftijd was Marcel Rijckaert dag en nacht in de weer in het Gentse Sportpaleis, waar hij menig jong rennertje zijn eerste stappen op de piste leerde zetten. Steeds stond hij met raad en daad klaar voor die jonge snaken. Tegelijkertijd beleefde Marcel ook veel plezier aan de prestaties van Jürgen Foré, de zoon van zijn neef Noël Foré.

Na een leven dat volledig in het teken stond van zijn zo geliefde wielersport, overleed Marcel Rijckaert op 10 mei 2001 te Gent.

(door Mark Van Hamme)

                          Hier zien we Marcel na zijn overwinning in Sint-Eloois-Winkel

Er is terug een nieuwe wijk in Eeklo. Hij komt in de Kriekmoerstraat en aan de andere kant komt hij uit, enkel met een fietspad, in de Veldstraat (bedankt Joke). De grondwerken zijn gisteren gestart.

Zoals vorige week al aangekondigd zal de kerk aan de bouw in de Teirlinckstraat niet lang meer te zien zijn.

Voor het bouwen van een winkelhuis in de Kerkstraat diende Edmond De Clercq op 4 november 1970 een bouwaanvraag in. Deze winkel van verf en behang bestaat nu nog steeds en wordt door Eddy De Clercq uitgebaat.

Het huis met de stippellijnen werd afgebroken en er werd in feite één winkel gemaakt met de reeds bestaande er naast, het huis met de bogen aan de raamlijsten. Daarnaast ziet men nog de fruitbakken van 'Antwontjen' staan die later naar de Molenstraat verhuisde (hoek D.Goethalsstraat) en daar nog steeds zijn winkel van groenten en fruit verder zet.

Zo is het nu. Eerst ziet men de in 1970 gebouwde nieuwe winkel. Daarnaast zijn op het gelijksvloer ook veranderingen aangebracht en zijn de twee ramen verdwenen en vervangen door één groot raam. De bovenverdieping is ongeveer gelijk gebleven. Hier ziet men ook dat de winkel van 'Antwontjen' er niet meer is.

Het blijft een moeilijke klus aan de Germinal (geweest) in de Kerkstraat. Maar toch lukt het en is men ver op de juiste hoogte.

Momenteel ligt het in Pijkensakker (Raverschoot) wat stil. De baan is gelegd en er zijn al wat kabels getrokken maar verder is er nog niets gedaan.

Ook in de Schaperijstraat zijn er een paar huizen verdwenen en ligt alles al klaar om aan de nieuwbouw te beginnen.

Ook in de Teirlinckstraat wordt er hard gewerkt. Als men zo verder doet zal het ook hier niet lang duren dat men de kerk niet meer zal zien.

Een paar weken geleden plaatste ik hier een atikel over Julien Hauwe de frituuruitbater van op de Markt. Deze namiddag vond ik in het archief deze foto waar Julien samen met zijn vrouw Anna lekkere frietjes aan het maken zijn. Dit was in mei 1985.

Dit is nog in de oude frituur. Enkele maanden later zou de nieuwe frituur geleverd worden. Jammer genoeg heeft Julien dat niet meer kunnen meemaken.

Op de hoek van de Boelare komt men steeds hoger. Ook de gevel is nu al goed zichtbaar en bestaat uit drie kleuren.

En langzaam maar heel zeker verdwijnt de kerktoren van hier uit (Molenstraat) gezien uit het oog. Nog een paar weken en hij zal helemaal verdwenen zijn.

Toen ik hier vorige week het artikel plaatste over Julien Hauwe staat daar een foto bij van een handboogschieting. Op het schild staat er "Handboog mij. Paul Kruger 1937". Nu zag ik onlangs in het archief deze foto waarvan hetzelfde logo op de gevel te zien is. Weet iemand soms waar deze café, De Oranjeboom, was vroeger?

Het was in maart 1985 dat WTC Centrum Sportief wielerclub aan hun 10e seizoen begonnen. Op de foto staan ze bij hun sponsor, De Legerstock, welke nu overgenomen is door Gamma. Ook bij deze foto stonden geen namen. 

Zaterdag is op de Markt de winkel geopend waar vroeger de sportwinkel was. Een kleine 10 dagen geleden was men nog bezig de vloer te leggen. Het kan rap gaan als het moet.

Aan het station hier in Eeklo wordt het menens met de afbraak van het oude Chinees restaurant China Garden. Het moet begin de jaren '70 geweest zijn dat ook Eeklo ontdekte wat Chinees eten was. Wat toen sommigen zelfs afschrikte is nu de doodgewoonste zaak geworden. "We goan ne keer goan eet'n bij de sinees" wordt hier nu al veel jaren gezegd. Het zal echter niet meer in de China Garden zijn aan het Eeklose station...

Omdat we gisteren dachten dat het waarschijnlijk de laatste mooie (fiets) zondag zou kunnen zijn besloten we om ons stalen ros nog eens te beklimmen. Deze maal kozen we voor een rit in het Waasland daar dit een streek is waar we nog niet veel gefietst hebben. We namen de start in St.Niklaas aan knooppunt 45.

We volgden : 45-44-76-75-3-2-1-54-31-34-30-70-71-49-48-67-9-95-4-96-48-45.

Het werd een zeer gevarieerde rit waar we zowel op buitenbaantjes, kasseien, wegeltjes, door het bos en een heel stuk langs de Schelde reden. Het is soms licht glooiend wat wel mooie zichten oplevert.

We rijden door Tielrode waar de kerk haar een beetje wegstopt. Dan komen we in Temse waar we van  op de nieuwe brug een prachtig zicht aanschouwen (zie laatste foto). Als we over de brug zijn rijden we een heel stuk langs de Schelde naar Schelle. 

We blijven een hele tijd langs de Schelde en nemen in Hemiksem de veerboot en steken terug de Schelde over en rijden dan verder naar Bazel. Daar hebben we de Schelde al een tijdje verlaten en rijden via Kruibeke en Haasdonk terug naar St.Niklaas.

Hier dus Temse van op de nieuwe brug. Wat opvalt is dat Temse een mooie stad geworden is. Veel nieuwe gebouwen en ook de aantrekkelijke terrasjes maken het daar gezellig vertoeven.

Zoals gezegd is het een mooie rit met heel veel variatie en ongeveer 51 km  lang.

Op 8 maart 1964 diende De Smet André bij het Eeklose Stadbestuur een aanvraag in om het bouwen van een woonhuis. In die tijd zal wel niemand gedacht hebben dat de B.L.Pussemierstraat zo zou veranderen.

Dit was alles wat er toen stond. Een stuk van het schooltje, De Kleine Wegel, toendertijd noemde dat St.Beatrice. Het is ongeveer hier vooraan aan de linkse kant dat het huis zou komen.

De plaats waar deze foto genomen is ligt nu de parking aan de Sporthal. Het gebouw op de achtergrond is de psychiatrie van in de Oostveldstraat. Van op deze plaats nu kan men dit niet meer zien daar het allemaal vol gebouwd is met huizen. Vooraan kan men ook nog de baan zien zoals de B.L.Pussemierstraat was vroeger. Dat was niet meer dan een grindweg.

Zo is het nu. Het huis waarvoor de aanvraag was is het laatste hier op de foto. De school zit verstopt achter de bomen. Voorbij het oranje verkeersbord dat men ziet is een oprit naar de psychiatrie. Aan de linkse kant zijn het nu allemaal huizen en aan de rechtse kant is de Sporthal.

Dit is zoals Julien Hauwe was. Altijd plezier en leute en nooit verlegen om eens een 'goeie lolle' te vertellen. Julien werd in Eeklo geboren op 6 november 1931. Zijn ouders waren marktkramers die salami, haring, frieten, wafels en oliebollen verkochten. Hij was de oudste van 3 zonen in dit gezin. Julien is gestorven op 2 augustus 1985.

Hij heeft altijd thuis meegeholpen bij zijn ouders op  de markten. In 1954 is hij getrouwd met Anna Vanpaemel en zelfstandig begonnen als frituuruitbater. Eerst aan het station naast het Krügerhof in dat poortje en daarna op de Eeklose Markt.

Julien kreeg een zoon Luc die later de frituur op de Markt heeft voortgezet. Luc zou echter op nog jonge leeftijd in een smartelijk autoongeval komen te overlijden.

Op zijn tiende speelde Julien al accordeon. Deze foto is van ongeveer 1949 toen hij bij dit gezelschap aantrad. Bijna altijd had Julien zijn accordeon mee en om eens 'een aire' te spelen moest men hem dat geen twee keer vragen.

Hier zien we Julien met Herman 'catwezel' Chaves op de bank aan de frituur. Deze ietwat rare man is al lang weg uit Eeklo en wordt soms opgemerkt aan de Gentse Dampoort.

Julien was ook een graag geziene figuur in het Eeklose uitgangsleven en we zien hem hier op een schieting. Misschien kan er iemand hier nog enkele namen invullen.

Tot daar een korte beschrijving van Julien Hauwe. Van iedereen die dit hier zag (en Julien gekend heeft) zal de eerste reactie een glimlach geweest zijn. Daar ben ik zeker van.

(met heel veel dank aan Carine Dobbelaere voor de foto's en info)