Vele jaren geleden, dat moet begin de jaren '70 geweest zijn, had Eeklo een dancing op een...boot. Die lag aan de 'kop van de vaart' en had, zeker in het begin, grote bijval. Weet nog iemand wie dat indertijd openhield? De dancing kreeg de toepasselijk naam : dancing Ledeganck...

-  Reacties: van Johan en Robert. Het was Cassier Wilfried en zijn vrouw Astrid die 'den boot' openhielden. Hij was op dat moment chef aan het station hier in Eeklo.

- van Julien : de naam zou 't Gouden Anker geweest zijn. Hieronder het bewijs.

Dit huis op de Gentse Steenweg blijft iets 'speciaal'. Ook hier zit men in de eindfaze (aan de buitenkant dan toch) en blijft het huis opvallen tussen al de andere 'gewone' huizen.

Op de hoek van de Vis-en Zuidmoerstraat worden er ook 'serieuze koeken' op gegeven. Hoe hoog men zal gaan weet ik niet, waarschijnlijk nog één verdiep bij denk ik.

André Geirland

Nu het veldritseizoen stilaan op kruissnelheid komt is het moment aangebroken om in de maandelijkse reeks over het reilen en zeilen van de Meetjeslandse flandriens even stil te staan bij de exploten van een bijna vergeten figuur : André Geirland.

Er wordt inderdaad nog zeer weinig over die Adegemse veldrijder gesproken, dit niettegenstaande hij maar liefst 155 overwinningen in de wacht sleepte. Maar wanneer er over die periode van het veldrijden gesproken wordt, gaat alle aandacht naar Erik De Vlaeminck en Albert Van Damme.

André Geirland werd op 16 mei 1945 in Adegem geboren. Net als zijn streekgenoot Erik De Vlaeminck koos hij op jonge leeftijd voor het veldrijden. Zowel bij de juniores als bij de amateurs behoorde André bij de nationale top. Maar doordat hij zijn ganse carrière het veldrijden combineerde met een dagelijkse job, schoot hij dikwijls net dat tikkeltje tekort om het de allergrootsten moeilijk te maken. Toch slaagde André erin om enkele keren op het podium te staan na een Belgisch kampioenschap bij de amateurs en vijfmaal de Oost-Vlaamse kampioenentrui te omgorden. De ook vandaag nog gereputeerde veldritten van Niel, Koksijde en Otegem prijken op zijn palmares. Die sterke prestaties ontgingen de bonzen van de Belgische Wielrijdersbond niet : het resulteerde in vijf selecties voor het wereldkampioenschap bij de amateurs. Zijn fraaiste resultaat in de mondiale titelstrijd was een vijfde plaats in 1975 in het Zwitserse Melchnau.

Op 35-jarige leeftijd maakte André de overstap naar de beroepsrenners en alhoewel zijn sterkste periode dan al een tijdje voorbij was, behaalde hij toch nog zeven zegetuilen in de hoogste categorie. Na vele jaren te moeten optornen tegen de grootmeester Erik De Vlaeminck kreeg André tijdens de laatste jaren van zijn carrière vooral af te rekenen met ene Roland Liboton. Zodat hij terecht mag zeggen dat hij de misschien wel mooiste periode van het Belgische veldrijden van zeer nabij heeft meegemaakt.

In 1985 zette André Geirland op veertigjarige leeftijd een punt achter zijn rijkgevulde sportloopbaan.

Ook zijn broer Antoon was een meer dan verdienstelijk wielrenner.

(door Mark Van Hamme)

Wie hier vroeger in de streek een 'kindje moest kopen' kwam meestal in het Eeklose moederhuis, Maria Moeder Gods terecht. Dit gebouw bestaat nog steeds maar is nu het bejaardenhome, Avondzegen, hier in de Moeie.

Dat alles wel iets anders was dan in tegenwoordige tijden maken deze foto's wel duidelijk. Links zien we het 'cabinet' van de gynaecoloog en rechts een kamer waar men na de bevalling naar toe werd gebracht. Let er op dat er geen plaats voorzien is om de baby te leggen.

De baby's kwamen allemaal in een 'zaal' te liggen en mochten overdag enkele uren bij de mama zijn. Rechts ziet men een verloskamer zoals men ze nu niet meer kan voorstellen.

                              Toendertijd een heel moderne verloskamer.

Het gebouw is volgens mijn mening niet afgebroken geweest. Wel zijn er grote veranderingen aangebracht om het aan te passen aan zijn nieuwe bestemming.

Toen we gisteren terug naar de Eeklose Herbakker gingen wisten we eigenlijk niet goed wat ons te wachten stond. Een optreden van The Bootleg Beatles kon van alles zijn. Maar de vraagtekens waren snel weg want het werd een fantastische avond.

Even waanden we ons op Abbey Road waar het allemaal begon voor The Beatles. Wat moet men nog meer hebben? Een drietal gitaren en een ietwat kierewiet van een drummer, vier enthousiaste gasten en een publiek dat van de eerste accoorden direct mee op de boot springt. De avond kon niet stuk.

Ongelooflijk hoe dicht deze gasten bij de echte Beatles aanleunen. Paul leek het best op de 'echte' want zowel zijn stem als zijn 'doening' was het hem juist. Ook gebruiken zij dezelfde instrumenten als waar de Beatles vroeger mee speelden. Al de grootste Beatles hits volgden elkaar op en alles klonk zowaar alsof het de echte Beatles waren. Blijven zitten was geen optie. We klapten en zongen mee met deze schitterend spelende  groep.

Deze groep bestaat al sedert 1979 en heeft zich, zeker in Engeland, al een heel mooie reputatie opgebouwd. Indien je niet kan geloven dat ze zo goed zijn moet men maar eens gaan kijken en luisteren op www.bootlegbeatles.com . Wie ook maar een klein beetje een Beatles fan is en er gisteren niet bij was heeft toch echt wel iets gemist. Vele liedjes spelen nog steeds in mijn hoofd....

Ook op de Gentse Steenweg doet men dapper verder. De bovenste foto is van een 14 tal dagen geleden, nog met mooi weer. Toen was men aan het dakgebinte bezig en was de gevel bijna gedaan.

Deze foto is van dinsdag, met overtrokken weer. Er moeten nog een paar rijen van de dakpannen gelegd worden. De stellingen zijn verdwenen en is het uitzicht van het gebouw al veel duidelijker. Nu begint de oude elektriciteitscabine toch serieus af te steken. Men zou wachten tot het gebouw helemaal af is om dit weg te doen.

Ook de achterkant van dit gebouw mag er zijn. De zijgevel ziet er zelfs helemaal anders uit dan we gewoon zijn.

Deze voormiddag werd onze Tom Dice tot ridder geslagen in de horde van de Eeklose Herbakkers. Tom is de jongste ridder ooit in de geschiedenis. Onder een grote belangstelling maar in een gezellige sfeer werd Tom op de gekende wijze opgenomen in de Herbakkers gilde.

                       Nog een paar minuten                                                Tom met de oorkonde

               Tom wacht in spanning                                                      Daar werd op geklonken

                                                                Lap, 't is ter op

Zoals beloofd het tweede luik van de hoek Blommekens-Rabautstraat.

Het was smid Van De Gejuchte Florimond die op 14 maart 1962 een aanvraag indiende om het bouwen van twee woningen. Op bovenstaande foto zijn de huizen op de hoek reeds afgebroken. Dit is nog de vroegere bakkerswinkel van Julien Van Massenhove die kort daarop eveneens afgebroken werd.

Zo zag de hoek van de Rabautstraat er uit in 1962. Het huis die aan de rechtse kant van de foto iets 'inspringt' is de bakkerswinkel. Op de eerste foto zijn deze huizen reeds afgebroken.

Zo zag de hoek er deze morgen uit. Vorige week hebben de huizen nog een opfrisbeurt gekregen en staan er nu in het zwart bij.

Dit is dan de smidse van Florimond Van De Gejuchte in de Rabautsraat waartegen de nieuwe huizen gebouwd werden.

De smidse is al lang verdwenen en nu is daar de bakkerij  van Lanckriet gebouwd.

Ver op het einde van de Molenstraat, schuin tegenover de kapel, doet men ook goed verder. Vandaag zal waarschijnlijk het dak afgewerkt zijn.

Foto van het 'Rootjen' op de Eeklose Markt. Dit is waarschijnlijk ongeveer eind de jaren '60. Het straatje lag er nog aan de winkels en café's.  Maar zoals men kan zien waren het toen niet allemaal eet-of drankhuizen. De terrasjes met enkele zeteltjes, nu zijn de terrassen verdriedubbeld. Als men hier nu voorbij komt zit er altijd volk op de terrassen, op de foto is niemand te zien....

In de Boelare, schuin tegenover de werken op de hoek, is men aan het dak begonnen. Aan de gevel is er nogal veel met beton gewerkt. We zullen wachten tot de volledige afwerking want zoals het er nu bijstaat zal het geen schoonheidsprijs wegkapen.

Vrijdag was men in de Brugsesteenweg druk doende met het aanleggen van de oprit aan het nieuwe gebouw. Zo te zien is de afwerking hier ver gedaan. Al de andere stielmannen zijn verdwenen en is het wachten op de verhuiswagen welke hier weldra zal verschijnen.

Op de hoek van Blommekens en de Rabautstraat, aan de watertoren waar nu een rotonde is, werden in 1962 op korte tijd twee bouwaanvragen ingediend. Van De Gejuchte Florimond deed op 14 maart 1962 een aanvraag in om juist op de hoek twee huizen te bouwen. Op 5 mei deed Van Massenhove Julien een aanvraag om juist daarnaast  een nieuwe bakkerswinkel te bouwen. Daar dit mijn artikel te lang zou maken gaan we beide aanvragen scheiden en beginnen we bij de bakker. Volgende week toon ik de andere.

Het huis met de rolluiken naar beneden is de oude bakkerswinkel maar behoort feitelijk bij de aanvraag van Van De Gejuchte. Het is waar men de planken ziet dat de nieuwe winkel van Van Massenhove zou komen.

Deze foto is van de andere kant genomen. Achter het oude huis met de rolluiken komt men in de Rabautstraat en ziet men nog een tipje van de vroegere slagerij waar nu Frankel gevestigd is.

Tegenwoordig ziet het er zo uit. Toen Marc Van Massenhove stopte werd de bakkerswinkel overgenomen door Lanckriet, welke daar nu ook al vele jaren is. De winkel en het huis ernaast kregen de voorbije week nog een opknapbeurt.

Langzaam maar heel zeker verdwijnt de Eeklose kerktoren uit het zicht  als we de hoek van de Boelare vanuit de Molenstraat bekijken. Binnen de kortste maanden zal Eeklo een beetje een grote bouwwerf zijn met al de geplande werken.

Al meer dan eens heb ik hier al gesproken van een stoomtram die vroeger van Eeklo tot in Watervliet reed. Hier dan een foto van deze tram aan het Eeklose station.

Soms heeft men bij sommige bouwwerken de indruk dat het niet vlug vooruit gaat, zoals hier in de Kerkstraat waar vroeger de Germinal was. Men ziet alleen de voorgevel maar er is nog meer te doen aan zo een gebouw dan de voorgevel alleen.

Nu is het al een tijdje geleden dat ik het hier over een café had. We begeven ons naar de K.Albertstraat waar het op de hoek met de René Vermaststraat vele jaren een café is geweest.

Op deze foto staat de naam : De Eekhoorn. Maar vroeger noemde dat 'Het hartje' (bedankt Julien) en in het Eeklo's was dat iets van 'we goan ne keer noar 't hêrtjen'. De café moest echter verdwijnen want het huis werd afgebroken.

In de nieuwbouw geen café meer maar nu al veel jaren een boek-en krantenwinkel. Ook deze straat is door de jaren heel veel 'bijgewerkt'. Men kan hier al enkele nieuwe huizen zien voorbij de winkel. Later kom ik hier nog wel eens op terug.

Vrijdagmiddag overleed kunstenaar Patrick Ysebaert. Maandag werd het boek nog voorgesteld welke hij samen met Marc Van Hulle maakte over Sicilië waarvoor hij de foto's nam. Ook Patrick verloor de ongelijke strijd tegen kanker. Hij was 63 jaar geworden. Zaterdag 16 oktober heeft de begrafenis plaats om 11 uur hier in de dekanale kerk van Eeklo.

                                       Patrick voor de reuzin van de Herbakkerslegende

                                      Onze lieve poes Manou is niet meer...