Bij het gebouw op het Kerkplein heeft men ook niet stil gezeten en ligt het nu 'op 't droge'. Na de vakantie zal de ruwbouw niet lang meer duren.

Bij de bouwaanvraag (21/02/1962) van de heer Peckstadt Ignace was deze foto bijgevoegd. Dit is de hoek van de Moeie met de Tieltsesteenweg. Soms kan men zich moeilijk inbeelden dat het ooit nog zo geweest is. Alleen de straatstenen al is nu niet meer denkbaar.

Natuurlijk laat deze huidige foto, met al het groen die door de jaren hoog gegroeid is, niet zoveel zien. Maar het gaat gewoon over de verschillen door de jaren heen. Het huis aan de overkant van de Tieltsesteenweg is volgens mij nog steeds hetzelfde.

Belofte maakt schuld. Een tijd geleden beloofde ik van nu en dan eens een foto van Eeklo in oorlogstijden te plaatsen. Een lezer maakte er mij op attent dat het nu toch al lang geleden is. Op de foto zien we een Duitse tank op de hoek van de Markt en de Boelare.

Het parkje aan het J.F.Willemsplein is nu afgewerkt en zal zo te zien goed onderhouden worden. 

Op dit stukje oude Eeklose Markt herkennen we nog helemaal rechts supermarkt de Unic, waar nu Dream is. De volgende gebouwen zijn ook hier en daar anders geworden. Een beetje verder zien we het huis met de donkere gevel waar er nu al vele jaren het café Eglantier is en het witte huis daarnaast is ook al lang een café. De foto is niet heel zuiver maar daarnaast zien we toch de brillenwinkel van Proot. Ook de fotowinkel van Smitz kan men nog zien.

Met de boompjes die er nu staan is het moeilijk om de gebouwen weer te geven maar iedere Eeklonaar weet wel waar de meeste de veranderingen gebeurd zijn.

Er zijn terug veranderingen te zien aan de buitenkant bij het nieuwe jeugdcentrum in de Kerkstraat. Er wordt vooraan een muur geplaatst en er zijn grote ijzeren profielen geleverd. Wat daar allemaal zal mee gebeuren houden wij voor u in het oog.

We gaan toch nog even terug naar de Tieltsesteenweg. Enkele weken geleden sprak ik hier van de weegbrug. Volgens een goed ingelichte bron was dit de rij huizen daar juist naast. Dus naast de winkel die men nog een stuk ziet was de weegbrug. Café Peignage was waarschijnlijk in de goede tijd van de fabriek met dezelfde naam, wat daar niet zover af was, een druk bezochte zaak.

Dit is zoals het er nu uitziet. Het huis rechts zou dus de vroegere winkel moeten zijn en er kwam daar een kapster in de plaats. Het huis met de zwarte gevel zou het café moeten geweest zijn.

Bij het gebouw op de hoek van de Boelare loopt de ruwbouw ver op zijn einde. De meeste ramen en ruiten zijn gemonteerd en naar mijn bescheiden mening valt alles best mee. Het is geen grote betonblok geworden en het gebruiken van verschillende kleuren van gevelstenen breekt een beetje de grote oppervlakte.

Ook de werken in de Boelare worden druk verder gezet. Soms mooi om zien wat men allemaal uit de grond haalt en met andere dingen terug volstopt.

In de Teirlinckstraat gaan de werken ook goed verder. Waar vroeger de oude huisjes stonden komt er nu een serieuze bouw in de plaats.

(foto Guido De Coeyer)

In 1956 promoveerde de Eeklose voetbalclub K.F.C Eeklo naar 3de nationale. Nadat er bloemen waren neergelegd aan het gedenkteken van de gesneuvelden volgde de ontvangst op het stadhuis. Op de achtergrond ziet men De Gouden Leeuw nog in volle glorie.

Nu mag u één keer raden wat hier komt ver op het einde van de Molenstraat. Ja, een blok appartementen. Soms vraagt men zich af wat ze daar gaan blijven mee doen met al die appartementen maar die lijken nog steeds goed van de hand te gaan. Dus de vier huizen, van rechts tot aan het café (met witte gevel) gaan binnen afzienbare tijd tegen de vlakte.

Het was op 15 maart 1963 dat Sam Verstraete een bouwaanvraag indiende om 'het bouwen van een winkelhuis' in de Stationsstraat. Sam zou daar vele jaren een winkel van elektrische apparaten hebben. Het was het derde huis van rechts waar de nieuwe winkel zou komen. Dit waar er nog twee reclamepanelen aan hangen. Weet iemand nog wie daar vroeger woonde? De andere winkel, naast de witte deur, is het 'boekenwinkelken'van familie De Zutter. Ook de auto is typerend voor deze tijd. Dit is een Renault Dauphine waarvan er toen veel rond reden. Ook ziet men de TV antennes op de daken.

Nu ziet het er daar wel iets anders uit. Alle huizen van de bovenste foto zijn weg. Ook het groot herenhuis op de hoek. Het huis van Verstraete was dit waar nu nog een reclame aanhangt.

Een zicht van aan de andere kant. Naast de snelheidsbeperking van 70 km/u ziet men ook nog de kerktoren en het torentje van het Vredegerecht zoals het toen noemde. Ook ziet men helemaal links een grote winkel. Dit is waar men nu het nieuwe gebouw aan het zetten is. In het andere grote gebouw is jaren lang het zakenkantoor Clincke geweest.

Op de foto van deze week ziet men hier op de voorgrond het nieuwe gebouw dat in de plaats kwam van het grote herenhuis en de winkel van De Zutter. Ook ziet men het in aanbouw zijnde gebouw met de stellingen boven op het dak.

Zo zag het kruispunt van de Markt, Molenstraat, Boelare en K.Albertstraat er uit in vroegere jaren. Waarschijnlijk is de foto van begin de jaren '70. Let op het kleine verkeerslicht daar rechts op de hoek.

Zo ziet het er nu uit. Het is vooral op het gebied van verkeer dat de grootste aanpassingen zijn gebeurd. Maar ook aan de huizen zijn er al veel veranderingen gebeurd. Dit is niet goed te zien door de boompjes die er nu staan.

De werken in de Boelare zitten in een hoge versnelling. Met het uitbreken van het eerste gedeelte zit men al bijna tot aan de A.Van Ackerstraat.

Albert Colpaert

De meeste Eekloonaars zullen Albert Colpaert kennen als fietsenmaker. Jarenlang runde hij zijn fietswinkel langsheen de Tieltsesteenweg en vele gewezen klanten zullen met heimwee terug denken aan de tijd dat je steeds met je fietsproblemen kon aankloppen bij Albert. Sommigen zullen zich waarschijnlijk ook nog herinneren dat hij wekelijks aan huis kwam om de ‘gaspullen’ te vervangen.

Weinigen weten echter dat Albert ook een zeer gewaardeerd wielrenner is geweest. Maar zoals bij velen van zijn tijdsgenoten heeft de tweede wereldoorlog serieus roet in het eten gegooid bij de uitbouw van zijn sportieve loopbaan. Nochtans was Albert een beloftevol jeugdrenner. Ooit klopte hij een zekere Albert Ramon in de spurt voor de officieuze titel van kampioen van België te Sint-Andries. In 1935 debuteerde hij bij de beginnelingen en met succes : liefst dertien bloemtuilen bracht hij mee naar de ouderlijke woonst in Balgerhoeke. Ook het jaar nadien bleef hij een veelwinnaar. Zijn vlijmscherpe sprint was een geducht wapen waarmee hij vaak zijn tegenstrevers het nakijken gaf.

Ook bij de liefhebbers kon hij meer dan zijn mannetje staan. Niet alleen op de weg maar ook op de piste was Albert een graag geziene sportman. Hij reed van dan af vaak op de piste van Maldegem en daar vormde hij koppel met Philibert ‘Fiele’ De Vlaeminck, jawel de vader van Erik en Roger. Meer dan eens reden ze samen de ereronde.

Dé kroon op zijn liefhebberscarrière heeft hij maar nipt gemist. Met veel zelfvertrouwen vertrok Albert Colpaert naar het kampioenschap van België maar doordat hij de aankomststrook onvoldoende kende werd hij verrassend in de sprint geklopt door een zekere Irené De Keyser uit Drongen. Indien Albert iets fanatieker met zijn trainingen bezig was geweest zou zijn erelijst er zeker indrukwekkender hebben uitgezien, maar in feite teerde hij een beetje té veel op zijn natuurlijke klasse.

Om aan de verplichte deportatie naar Duitsland te ontsnappen nam de lepe Albert Colpaert in 1944 een vergunning als beroepsrenner. Maar zoals reeds eerder aangehaald was het niet mogelijk om tijdens de donkere oorlogsperiode serieus het vak van wielrenner te beoefenen. Zijn bijna dagelijkse trainingsritten gebruikte hij dan ook wel eens om wat noodzakelijke levensmiddelen de grens over te brengen. Nood breekt immers alle wetten !!!

Na zijn wielerloopbaan bouwde hij samen met zijn echtgenote een bloeiende fietsenzaak uit in Eeklo. Vele jonge rennertjes kwamen graag bij hem langs om wat goede raad. Zo ook de piepjonge broers De Vlaeminck die graag naar de levenswijsheden van Albert kwamen luisteren. Het was trouwens door toedoen van de zoon van Albert Colpaert dat Roger De Vlaeminck stopte met voetballen en de koersmicrobe te pakken kreeg.

Ook vandaag woont Albert nog in de Tieltsesteenweg en vertelt hij er wat graag en vol vuur over de wielerexploten uit zijn ‘goede oude tijd’.

(Mark Van Hamme)

Ook de K.Albertstraat werd door de jaren heen op verschillende plaatsen aan de nodige vernieuwingen aangepast.

Zo deed Coudenys A. op 03/08/1962 een aanvraag om 'het steken van winkelpui'. Zijn winkel in elektrische apparaten was aan modernisering toe. Daarnaast ziet men de winkel van slagerij Joos die daar jarenlang een bloeiende zaak had.

In het begin van de tachtiger jaren werd de winkel van Coudenys nog eens veranderd en kwam daar een vishandel. Een paar weken geleden kreeg 'de viswinkele in de keunink Awbeirstroate' zoals we hier wel durven zeggen, terug een hele opknapbeurt en ziet er nu heel modern uit. Zoals men kan zien is er daarnaast nog steeds een slagerij.

Op het K.Astridplein, waar vroeger het Chinees restaurant was, is men al aan het derde verdiep gekomen. De werken gaan dus heel goed vooruit.

Stipt om 7 uur deze morgen werd met de werken van Boelare-Blommekens van start gegaan. Een kleine 20 minuten later werden de eerste oude stukken asfalt uitgebroken en op de vrachtwagen geladen.

Daar het nu op Pinkstermaandag toch een beetje hoogdag is gaan we nog eens terug in de tijd. In 1975 zag de ingang van het Leen er zo uit. Achter de auto die men op de voorgrond ziet kan men het bord 'Het Leen' zien. Op de achtergrond is men bezig met het bouwen van garage Ghijselinck. Het huis dat men hier nog ziet werd kort na het maken van deze foto afgebroken.

De ingang van het druk bezochte domein Het Leen ziet er nu zo uit. Op de achtergrond ziet men de werken aan de uitbreiding van de toonzaal van bovenvernoemde garage.