Dit jaar kozen we er voor om hier in de wijk te blijven en hier enkele foto's te nemen. De ballons bleven lang op ongeveer dezelfde plaats hangen wat wel terug een andere invalshoek meebracht.

                                         Zoals deze twee die heel traag boven ons passeerden.

Van op  een afstand zou men denken dat er een botsing zal gebeuren maar dit is grotendeels gezichtsbedrog. Alles verliep zonder ongevallen.

Garfield was er zondag bij. Later zal ik nog wel foto's van de balloonmeeting plaatsen. Dit blijft de mensen aanspreken en er was terug veel volk op de been.

Voor de terugblik in de tijd blijven we bij het Eeklose station als kleine steun voor de tentoonstelling welke daar nu loopt. Vroeger was er aan de hoek met de Oostveldstraat een 'voetgangersbrugsken' zodat men niet moest wachten als er treinverkeer was. Als men boven was en er kwam juist een trein voorbij kon men wel eens naar de rook stinken. Het gebouw dat men ziet staan is de garage waar het onderhoud van het rijdend materiaal gedaan werd (denk ik toch). Rechts ziet men nog een klein stuk van het eigenlijke station.

Hier is wel het een en ander veranderd. Van alles wat op de bovenste foto staat schiet er niets meer over. Alleen ligt er nu nog een enkel spoor richting Maldegem. Op de tentoonstelling staat er trouwens een mooie maquette waarop men goed kan zien hoe het vroeger was aan het station. Morgen meer daarover.

                                       Gisteren rond 20 uur gingen de eerste ballonnen de lucht in. 

                                                         'Nieuweling' was stripfiguur Obelix.

                                Ook de smurf zeppelin kwam voor de eerste maal boven Eeklo vliegen.

Ook wij blijven in de vakantiesfeer. Gisteren deden we met 'de bende' de jaarlijkse treinuitstap. Deze maal hadden we gekozen voor de stad Luik. In het begin van de dag was er een weinig regen maar dat ging vlug over. Het werd geen zonnige dag maar het bleef droog en de temperatuur was goed. 

Als men Luik binnen komt stopt de trein in het Guillemins station. Een indrukwekkend gebouw dat van ontwerp enig is in België. Met lange overspanningen, zonder steun in het midden, wordt alles tesamen geweven en als men recht naar boven kijkt toch een speciaal gevoel geeft. Aan het volledig in sober wit opgetrokken gebouw namen we de start van wat een mooie dag in Luik zou worden.

Het was de eerste keer dat we in Luik kwamen en we moeten toegeven dat we dachten dat dit een vuile stad was. Niets is minder waar en midden in het centrum heeft men verschillende parken, fonteinen, bloemperken en nog veel meer. 

Ook is Luik een propere stad en wordt alles goed onderhouden. Hier werden we toch aangenaam door verrast. In het 'oude' centrum krijgt men een mengeling van oude en nieuwe gebouwen. Ook staan er veel hoge gebouwen en is hier 10 of 12 (en hoger) verdiepingen een normale zaak.

De Maas klieft Luik als het ware in tweeën. Deze foto is genomen van op de Albertbrug. Midden in het centrum heeft Luik een jachthaven liggen. Hier ziet men ook het samengaan van oude en nieuwe gebouwen. Zo staat naast het middeleeuwse klooster de eerste 'wolkenkrabber' die in Luik is gebouwd. Al is deze laatste nu ook van de jongste niet meer.

Dit is het eerste zicht op Luik dat men heeft van op de trappen van het station. Zo heeft u het eerste deel van onze uitstap gezien want een keus maken uit een 200 tal foto's is niet altijd even gemakkelijk. Dus komen later nog meer foto's uit Luik.

De laatste uren van ons verblijf in Limburg gingen we op bezoek in het Mooiste dorp van Vlaanderen, Oud-Rekem. In dit dorp kan men een mooie wandeling maken. In het toeristenkantoor kan men een film bekijken en een gratis map met alle details van de wandeling bekomen.

Hier zijn de oude gebouwen opgewaardeerd maar heeft men de oudheid kunnen bewaren. 

Ondanks het mindere weer hebben we genoten van deze rondleiding in dit mooie dorp.

Mooi en rustig, alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Dit dorp heeft de naam van Mooiste dorp van Vlaanderen meer dan verdiend.

Als men in Lanaken de Pietersheim waterburcht bezoekt staat men ook dichtbij de ingang van het Nationaal Park Hoge Kempen. Dit uniek natuurgebied van 5700 ha.strekt zich uit over de gemeenten Dilsen-Stokkem, Maasmechelen, Zutendaal, Genk, As en Lanaken. Hier kan men urenlang kuieren en het gebied telt meer dan 7000 verschillende soorten planten en dieren.

Dit is een foto van 'den entree' van supermarkt Unic in Eeklo. Weet iemand nog in welke jaren dit was en zijn er mensen die nog herkend worden? Volgens hetgeen ik mij nog herinner is dit waar dan later de Nopri gekomen is en nu de AD is. Weet iemand hier meer over?

Correctie: na wat speurwerk zit het zo in elkaar. De Unic is in de plaats gekomen van 't Kouske. Dit was de eerste 'supermarkt' van Eeklo gelegen ongeveer waar nu Paris XL is. Nadat het een korte tijd Unic geworden was is men naar de overkant verhuist waar nu Dream is. De foto is van de laatste locatie.

Het is nu toch ook een tijd geleden dat ik nog iets schreef in deze rubriek. We staan nog even stil bij de figuur van George E.Spittael die deze week op 21 juli zijn collectie met historisch materiaal over Wereldoorlog II aan het Eeklose stadbestuur schonk. Nu is alles veilig opgeborgen in het Eeklose archief.

Het waren vooral de Canadese bevrijders die zijn aandacht trokken. Oorlogsgraven maar ook oorloggebeurtenissen van hier in het Meetjesland behoren tot zijn verzameling. Ook in het buitenland kreeg zijn opzoekwerk bekendheid en werd al een stuk van zijn collectie van Canadese regimenten al aan Canada geschonken. Dit is te zien in een afdeling van het National Airforce Museum in Trenton. Maar er blijft nog heel veel over en de mensen van het archief zullen met veel voldoening dit allemaal bekijken.

Na een paar uren Hasselt reden we dan verder naar Tongeren. Op de Markt staat deze grote kerk en daar tegenover staat oude strijder Ambiorix nog steeds alles te overschouwen. Men kan ook al zien dat de zon verdreven is door de bewolking en 's avonds vielen de eerste regendruppels.

Deze namiddag, onder een bewolkte hemel, was ook het dorpsplein in Balgerhoeke verlaten. Nu komt er toch stilaan vorm in de afwerking van het plein. Op de bovenste foto is de parking en het perron aan de sporen ver afgewerkt. Ook het plein aan de kerk is nu al mooier geworden en kan men in grote lijnen al merken hoe het er zal uitzien.

Op de tweede dag van ons vakantie deden we een uitstap naar Hasselt. Mooie stad met een mengeling van oude en nieuwe gebouwen. Zoals dit oude gebouw van telegraaf en telefoon zoals het nog op de gevel te lezen staat.

Dit is wat men in Hasselt de Grote Markt noemt. Veel kleiner dan de Eeklose Markt maar duizend keer gezelliger. Hier mogen geen auto's komen en in Hasselt is er ook de regel dat men in de binnenstad maar bepaalde uren mag lossen of laden. Iets wat onze politiekers hier in Eeklo weeral niet kunnen realiseren.

Hier nog een paar beelden van de mooie gebouwen die de stad Hasselt sieren. Bv. het huis met de donkere gevel is een apotheker.

Ondanks dat er veel volk was in Hasselt kon men toch op veel plaatsen in de (grote) binnenstad rustig wandelen. 

Julien Gaelens

Julien Gaelens is zo een typische Meetjeslandse flandrien die over een enorm potentieel beschikte maar die door allerlei tegenslagen een mooie sportieve carrière aan zijn neus zag voorbij gaan.

Julien werd op 29 augustus 1939 geboren in de garnaalgemeente Boekhoute. Hij zou er zijn hele leven een populair figuur blijven. Tot en met zijn dood op 29 juni laatstleden. Tot op de dag van zijn overlijden bleef hij zijn tweewieler meer dan trouw : indien het weer het toeliet haspelde hij iedere dag nog zijn kilometers af door de Meetjeslandse polders. Zo’n ritje werd hem fataal : dichtbij huis werd hij gegrepen door een wagen die hem geen voorrang verleende en enige tijd later overleed Julien aan zijn opgelopen verwondingen in het Eeklose ziekenhuis. De kerk van Boekhoute bleek te klein toen hij op woensdag, 6 juli 2011 aldaar begraven werd.

Als wielrenner was Julien een echte krachtpatser. Vooral bij de amateurs en bij de onafhankelijken behoorde hij tot de Belgische top. Bij de amateurs won hij liefst 39 wedstrijden, met als uitschieters het Oostvlaams kampioenschap in 1958 en 1962. In die categorie blonk hij ook uit op de piste. Het resulteerde in een selectie voor het wereldkampioenschap achtervolging in Italië.

Als onafhankelijke behaalde hij tweede plaatsen in de Omloop van de Vlaamse Gewesten, de Grote Prijs van Harelbeke en de Elfstedenronde in Brugge. Die mooie resultaten zorgden ervoor dat hij in 1963 de overstap kon maken naar de beroepsrenners. De toenmalige gerenommeerde ploeg Mann bood hem een mooie kans. Hij leek die ook met beide handen te grijpen want reeds tijdens zijn tweede profseizoen won hij de semi-klassieker Omloop der Vlaamse Ardennen te Ichtegem. De trein leek vertrokken… Maar een zware val in de wedstrijd te Meulebeke maakte een verder succesvol profbestaan nagenoeg onmogelijk. Hij probeerde het nog wel, onder meer bij de ploeg Flandria, maar het lukte niet meer als voorheen. Ontmoedigd door zoveel tegenslag gaf Julien Gaelens er aan het eind van het seizoen 1970 dan maar de brui aan. ‘De reus van Boekhoute’ had de kans niet gekregen om volwaardig te tonen tot wat hij allemaal in staat was.

Na zijn actieve wielerloopbaan werd Julien fietsenmaker in zijn geboortedorp. Een job die hij met hart en ziel vervulde en trouw bleef tot op zijn pensioenstelling. Hij bleef die minzame man wiens hele leven in het teken van de fiets stond. Tot op die dramatische 29 juni 2011…

(Mark Van Hamme)

Het waren Emiel & Omer Pauwels die op 14 augustus 1952 een aanvraag indienden om een 'drukkerij met aanhoren' te bouwen in de Kerkstraat. 

Het huis dat men ziet is blijven staan en werden er enkele veranderingen aangebracht. Er werden een paar ramen bijgestoken. De drukkerij werd achteraan geplaatst. De haag en het hekken verdwenen en werd het een brede oprit. Drukkerij Pauwels zou zich door de jaren heen een goede reputatie opbouwen en was hier in de streek heel bekend.

Jammer genoeg moesten zij ook de handdoek werpen in de hedendaagse concurentiestrijd en werd de drukkerij een tiental jaren geleden gesloten. Men ziet op de foto dat de reclame van de drukkerij er nog steeds hangt. Niet voor lang meer want binnen afzienbare tijd zal het huis worden afgebroken.

Na het bezoek aan Maasmechelen zakten we op onze eerste vakantie dag in Limburg af naar het kleine dorpje Dilsen-Stokkem en daarna naar Maaseik. In Stokkem vonden we een heel rustig dorp waar bijna geen auto's door rijden. Wel wordt het door fietsers veel bezocht. Men heeft daar een mooi stadhuis maar is het behoud van de oude huisjes in hun vroegere stijl wel een beetje verloren gegaan. 

                                                            Het stadhuis van Dilsen-Stokkem

                                                          De 'hoofdstraat' in dit pittoreske dorpje.

In het begin van de week zijn we drie dagen op vakantie naar Limburg geweest. Ons hotel was in Lanaken en van daar konden we alle richtingen uit om het een en ander te bezoeken. De eerste dag gingen we naar Maasmechelen Village outlet shopping. Later op de dag gingen we verder op bezoek maar dat is voor morgen.

Bij het gebouw op het Kerkplein heeft men ook niet stil gezeten en ligt het nu 'op 't droge'. Na de vakantie zal de ruwbouw niet lang meer duren.

Bij de bouwaanvraag (21/02/1962) van de heer Peckstadt Ignace was deze foto bijgevoegd. Dit is de hoek van de Moeie met de Tieltsesteenweg. Soms kan men zich moeilijk inbeelden dat het ooit nog zo geweest is. Alleen de straatstenen al is nu niet meer denkbaar.

Natuurlijk laat deze huidige foto, met al het groen die door de jaren hoog gegroeid is, niet zoveel zien. Maar het gaat gewoon over de verschillen door de jaren heen. Het huis aan de overkant van de Tieltsesteenweg is volgens mij nog steeds hetzelfde.

Belofte maakt schuld. Een tijd geleden beloofde ik van nu en dan eens een foto van Eeklo in oorlogstijden te plaatsen. Een lezer maakte er mij op attent dat het nu toch al lang geleden is. Op de foto zien we een Duitse tank op de hoek van de Markt en de Boelare.

Het parkje aan het J.F.Willemsplein is nu afgewerkt en zal zo te zien goed onderhouden worden. 

Op dit stukje oude Eeklose Markt herkennen we nog helemaal rechts supermarkt de Unic, waar nu Dream is. De volgende gebouwen zijn ook hier en daar anders geworden. Een beetje verder zien we het huis met de donkere gevel waar er nu al vele jaren het café Eglantier is en het witte huis daarnaast is ook al lang een café. De foto is niet heel zuiver maar daarnaast zien we toch de brillenwinkel van Proot. Ook de fotowinkel van Smitz kan men nog zien.

Met de boompjes die er nu staan is het moeilijk om de gebouwen weer te geven maar iedere Eeklonaar weet wel waar de meeste de veranderingen gebeurd zijn.