Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is was 25j aktief in de bejaardenzorg, zowel in een instelling als bij onze ouderen thuis.
Ik ben geboren op 14/12/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, moto, natuur, kleinkindjes, koken, poppenhuizen,enz. enz..
Ben een supertrotse Bony van bijna 3 kleindochtertjes, fiere mama van 2 toffe zonen, heb 2 lieve schoondochters en last but not least een schat van een vriend (oja nog 1 hond 2 poezen en 1 hamster)Schoenmaat? Nee grapje
Bejaardeninstellingen.
Klachten!!!!!!!
10-09-2007
De draad opnemen!!!
Beloof mezelf dagelijks dat ik opnieuw iets aan mijn blog ga doen!!!Maar steeds heb ik wel een excuus. Jammer eigenlijk want men kan er zoveel in kwijt.
Zoals mijn oudste kleindochter die maandag voor het eerst naar de "grote school" ging. Ik vroeg haar zondag ervoor of ze het zag zitten, en kreeg heel geagiteerd als antwoord:"Bonny aub ik wil er niet over praten we zien morgen wel!" Zeg nu zelf 6 jaar.
Of Eline van 4jaar die haar nichtjes "sattige" babys vind. Ze heeft een beetje problemen met de sch klank.
Of Yana 10 maanden die nu kruipt en achter al hetgeen beweegt aangaat.
Dat mijn kleine leefwereld de meeste mensen koud laat, laat mij siberisch, mijn kleinkindjes zijn de reden van mijn bestaan.
Want zeg nu zelf: DE GLIMLACH VAN EEN KIND DOET JE BESEFFEN DAT JE LEEFT.
Inderdaad lang geleden. Door persoonlijke omstandigheden (waarvan ik hoop dat het iedereen bespaart blijft) er tussen uit geweest. Wat ik te vertellen heb? Eigenlijk niet veel, alleen dat ik probeer om te overleven, en er te zijn voor degene die me nodig hebben.
Zoals Kaatje zo mooi schrijft kinderen zijn de bron van ons bestaan. En niet te vergeten de kleinkinderen. Ik heb drie stuks allemaal meisjes. Eentje van 5jaar eentje van 3jaar en eentje van 4maanden. Schatjes.
Een ding wil ik jullie niet onthouden, hetgeen ons Eline (3jaar) me vroeg. Vorige week was ik bij hen blijven slapen, en was in de badkamer mij aan het ontsminken toen ze vroeg: "Bony wat ben jij aan het doen?" Ik antwoordde haar dat ik mijn smink aan het wegdoen was, waarop zei repliceerde.... Bony in wat was jij dan verkleed???
Of toen ze me zei Bony ik hou van u ook als ik u niet zie!!! Jongens die kleine meid beseft niet met haar woorden hoeveel kracht haar Bony daaruit put om toch weer verder proberen te leven.
Inderdaad ik stuur geen nieuwjaarswensen op 1 januari . Waarom niet? Simpel. Dan vallen ze niet op tussen de rest.
Wil ik dan opvallen?? Helemaal niet, maar had graag gehad dat de boodschap echt overkwam.
Dus bij deze aan iedereen een heel jaar vol liefde, gezondheid, geluk, humor, geen of weinig pijn, en daar bovenopelkaar.
Eigenlijk zijn het allemal maar lettertjes na elkaar maar als we konden en wilden leven naar de letter van deze woorden. Jongens de wereld zou er helemaal anders uit zien.
Ben zo fier als een weekluis!!!! (wie heeft dat eigenlijk uitgevonden een fiere weekluis). Als u het nog niet moest gemerkt hebben , heb er eindelijk een bewegend beeldje ingekregen. Bloed zweet en tranen heb ik erop gelaten, maar.................ze staat er.
Is eigenlijk een boodschap bij. Overkomt het u ook wel eens dat men zegt dat je je naar je leeftijd moet gedragen?
Zegt men tegen mij meer dan me lief is. Maar trek het me lekker niet aan.
Lieve mensen allemaal heel lief bedankt voor jullie vriendelijke, bemoedigende woorden. Enkel ik weet hoe goed het doet dat er toch nog mensen zijn die begaan zijn met andere. En in dit geval ik!!! Ben er inderdaad een tijdje uit geweest, noem het een retraite, moest alles eens op een rijtje zetten, en de juiste knoppen omdraaien. Op enkele na staan ze bijna op hun plaats. Dat neemt niet weg dat ik in gedachte ben bezig geweest met anderen.Meer dan ooit. Mag ik hopen dat iedereen warme kerstdagen heeft doorgebracht met degene rondom u waar uw hart en liefde naar uitgaat!!!
Derde biologisch, dertiende samengesteld kleinkindje.
Goedemorgen lieve Bloggers,
Het toppunt van tegenslag Ja er zijn erveel ik weet het, maar voor mezelf Ziek worden als je derde kleinkindje geboren (eigenlijk moet ik zeggen het dertiende) word, het zal je maar overkomen.
Maar het gaat hier niet over mezelf maar over Yana, u snapt het al inderdaad zo heet ze. 3.250gr en 49cm "groot", een poppeke.
Gelukkig heb ik zeer attentvolle kinderen zodat ik haar toch al gezien heb, op foto uiteraard maar toch ik was er zeer gelukkig mee en mijn lieve vriend heeft daar al één foto van uitvergroot zodat ze nu samen met haar papa (een foto van hun drietjes volgt zeer snel) al in een mooie kader staat te pronken op de salontafel.
Vreugde en verdriet het ligt zo dicht bij elkaar, en ik weet ook dat u er geen boodschap aan hebt, maar dat is een deel van mezelf ik moet geluk kunnen delen. Bij deze!!!!! Van een supertrotse Bonny.
En ja, u hebt goed gelezen samen zijn er dertien kleinkindjes en wees er van overtuigd dat dertien geen ongeluksgetal is en ik kan het weten . Het probleem is ze allemaal samen te krijgen maar....problemen zijn er om opgelost te worden.
Klinkt dit persoonlijk berichtje saai het is nog niet gedaan, nog even Wou er nog enkel bij vertellen dat ik straks een superfiere mama en papa en hun dochtertje voor de eerste keer ga zien. Het is net of ik zit te wachten op sinterklaas .
Nog even ter herinnering, kijk nog eens even naar mijn vorig berichtje heb u al iets gevonden dat zijn weg zal vinden naar de daklozen?? Er is nog steeds plaats om te stockeren hoor geen probleem. Voila ga het hier bij laten, rest me enkel nog u een prettig, ontspannend weekend te wensen.
Aansluitend op mijn vorig berichtje wou ik u de vraag stellen wat u doet als u het koud hebt Rare vraag U en ik weten het antwoord, maar al eens stilgestaan bij de daklozen
Voor hen geen warm huis dat op hen wacht, geen soep die kan opgewarmd worden, geen dikke trui handschoenen of een sjaal.
Hun keuze om op straat te leven kunt u zeggen, misschien, uitzonderingen bevestigen de regel, maar....de meeste hebben voor deze situatie zeker niet gekozen. Ook zij hebben betrachtingen, maar door omstandigheden geraken zij niet uit die cirkel om terug optimaal in onze samenleving te intregeren.
Wij kunnen ze niet in huis halen,wij kunnen ze niet aan werk helpen of ze terug herenigen met hun familie. Maar wat u wel kan doen onze afdankertjes ( truien, broeken, sjaals, handschoenen,sokken, schoenen, laarzen, mutsen, dekens, slaapzakken) aan mij bezorgen.
Ja weer bij mij, nog steeds op hetzelfde adres, met dezelfde grote garage die staat te wachten om gevuld te worden.
Lieve mensen echt, denk niet, eigen schuld dikke bult, want het kan zo snel gebeurd zijn. Ik ga niet mijn levensverhaal uit de doeken doen, maar tot voor enkele jaren was ik een zeer welstellende vrouw. Eigen zaak, buitenverblijf, een pracht van een appartement, geld op de bank (veel geld) en door echtscheiding en daarop een slepende ziekte is dat allemaal weg. Van de ene dag op de andere moest ik zien te overleven, ik heb dat gelukkig gedaan maar geloof me ik vecht nog alle dagen voor mijn levensonderhoud, en ben fier op mezelf dat ik er stilaan uiklauter, maar geloof me plezant is anders.
Waarom ik u dit vertel, tenslotte dat is uw probleem niet. Zeg "nooit, nooit", want het is soms heel snel gebeurd.
Daarom aub laat uw hart spreken en bezorg me al de warme kleding die u kunt missen. En wees ervan overtuigd dat al hetgeen u geeft hoe klein ook goed besteed is.
Ja inderdaad moet mijn mening herzien. Heb net telefoon gehad en mag straks toch bij iemand speelgoed gaan ophalen. Goed he !!! Toch 1 kindje minder dat tevergeefs op de sint moet wachten.
Ik heb goed nieuws en slecht nieuws en dan ook zeer slecht nieuws. Zal beginnen met het goede. Tot op heden heb ik nog geen enkele klacht ontvangen in verband met de opzet van mijn "blogje". Des te beter natuurlijk maar ik vrees dat dit te maken heeft met drempelvrees. Lieve mensen als u moest aarzelen om uw klacht te uiten, niet doen. Het gaat tenslotte over uw dierbare en geloof me ook al moesten ze het zelf niet meer beseffen (dementie) het enkel maar hen ten goede kan komen. Heus ik ben geen sensatiezoekster nog niet bijna, maar heb tijdens mijn beroepsleven genoeg gezien dat ik me niet kan voorstellen dat dit maar op één plaats zou gebeuren. Aarzel niet, als u met iets zit schrijf me dan en samen zien we wat we er kunnen aan doen.
En dan nu het slechte nieuws!!! Een tijdje geleden plaatste ik een oproep om uw oud speelgoed een tweede kans te geven. Weet u nog ??? Weet u hoeveel reakties ik heb gehad ??? Zit u goed?? Wel, GEEN ENKELE, kunt u het geloven, GEEN ENKELE.
Is het zo triestig gesteld met de mensheid dat zelfs een leesboekje, een afgetrapte bal of een afgedankte pop geen tweede huis meer krijgt? Echt dat heeft me geraakt tot in het diepste van mijn hart.
Zelf heb ik 2 kleindochters die alles hebben wat hun hartje verlangd, en ja hun speelgoed wordt doorgegeven in de familie inplaats van naar de arme kindjes tegaan. Maar dat krijgt tenminste nog een plaats. We hebben deze "inzameling" afgesloten om ons nu toe te leggen naar de daklozen toe maar daar meer over in een volgend berichtje. Durf u nu al vragen, kijk eens in de spiegel en kan u met een gerust geweten zeggen dat dat onderwerp een ver van mijn bedschow is???
Lieve mensen ben er zo blij mee dat ik het zoveel mensen wou vertellen. Het eerste kleinkindje van mijn jongste broer en schoonzusje wordt vandaag gedoopt. Luna een wolk van een baby.
Zoals u ziet, en alvast (gelukkig) wel weet zijn er ook leuke momenten in een mensenleven . En die ga ik vandaag benutten samen met de familie en vrienden. Alhoewel met tranen in mijn hart omdat er één belangrijk iemand ontbreekt. Waarom ik dit vermeld??
Omdat we er misschien even kunnen bij stilstaan dat dagdagelijks in de bejaardeninstellingen wordt uitgekeken naar die enen iemand die maar niet komt.
Maar dat gegeven ga ik vandaag even opzij zetten en genieten van deze dag. Is alvast een opwarmertje voor de nakende geboorte van mijn derde kleindochter (begin november)
Lieve bloggertjes heel graag maak ik plaats voor deze boodschap. Met zijn allen, familie, vrienden kennissen op zoek in de kelder, op de zolder, in de garage naar speelgoed waar jullie bengels niet meer mee spelen. Overtuig hen dat er ook kindjes zijn waar de Sint niet komt. Spijtig genoeg bittere waarheid.
Waar kan je terecht in het Antwerpse om het speelgoed binnen te brengen? Bij mij!!!!!!!!!! Meyersstraat 50 2100 Deurne
Als u wil stuur me even en mailtje om af te spreken of bel me op het nummer 0474/73.44.63 zodat u niet voor een gesloten deur komt te staan.
Maria (fictieve naam) was een 77jarige dame, weduwe, en 1 dochter. Had vroeger een groot mooi huis en bestuurde haar huishouden met heel veel liefde, haar deur stond voor iedereen open. Haar lievelingsdieren waren haar poezen. Was lid van verschillende verenigingen en deed veel liefdadigheidswerk. Na een beroerte (op 76 jarige leeftijd) werd ze halfzijdig verlamd en door het langdurig liggen en zitten werd ze zwaarlijvig.(98kg) Kon niet langer thuis blijven wonen en belandde zo in een bejaardeninstelling. Wil u even deze gegevens meegeven zodat u zich een klein beetje een beeld kan vormen.
7uur: Met een beetje geluk wordt er op de deur van de kamer geklopt (anders valt men zo binnen), gordijnen open, "vingerkommetje" wordt gevuld in aanwezigheid van 1 washandje (zowel om in te zepen als af te spoelen), dekens worden teruggeslagen en een gemompel dat moet doorgaan voor een goede morgen wordt er aan het ochtendtoilet begonnen.
Lijkt meer op worstelen want door Maria's verlamdheid en zwaarlijvigheid is ze moeilijk hanteerbaar. Tijdens het wassen moet ze dringend haar natuurlijke behoeften doen,waarop ze de vermelding krijgt dat ze moet wachten tot na het ontbijt. Na een weigering om van kleed te "mogen" veranderen wordt ze in een "stalen verpleegster" gehangen, (moet u voor een aardigheid eens ervaren) en in haar rolstoel gezet en op de gang gereden. Uiteraard in de rij wachtende om naar de eetzaal gereden te worden.
Ontbijt. Nee... geen beleg naar keuze, geen malse broodjes zoals vroeger, maar men hoort haar niet klagen. Medicatie wordt rondgedeeld, en na lang aandringen wordt ze op het sanitair gezet. Breng het zelf maar eens af om zo lang te wachten. Opnieuw de rolstoel in en naar de "zitkamer "gebracht om daar te wachten tot het 10uur word om voorzien te worden van een verfrissing (uiteraard in een plastiek beker met tuitje) om het morsen te voorkomen.
Om 12uur opnieuw in de rolstoel voor het middageten, en wat is mag gezegd worden, de kok mag er heus zijn. Alleen.....door haar handicap word het eten gemalen en ziet eruit alsof het al eens gegeten is.Smakelijk!!
Dan...wat had u gedacht opnieuw in de rolstoel, opnieuw naar het sanitair, opnieuw in de zetel in de zitkamer, wachten op de koffie. Geserveerd in.....hoe raad u het een plastic bekertje met tuitje.
15.30uuur Maria wordt naar haar kamer gebracht en in bed gelegd, om te wachten tot het avondeten dat ze in bed nuttigt. Afruimen..........gordijnen dicht deur toe, en dat was het dan tot 19uur voor de laatste medicatie en verschoon.
Licht uit spots aan, (vergeet de spots) tot de nachtzuster haar ronde komt doen, en wakker of niet komt verschonen, even rust tot de volgende ronde om 5uur en dan slapen ???????? tot ja inderdaad om 7uur de deur terug open gaat en de geschiedenis zich herhaalt.
Weet u wat elke avond haar laatste woorden zijn, God aub kom me halen, en dat voor iemand die zo gelovig en levenslustig was.
Wat mist u in het plaatje?????????? En nee dit is geen strikvraag.
Het voor mij niet zo simpel is om een foto toe te voegen! HELP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Volgens de "foon" van Minister Vervotte de meeste klachten gaan over het eten in de bejaardeninstellingen.
Vele instellingen niet voldoen aan de brandweervoorschriften (begrijpen wie kan)
U zich kan informeren op de site van de brandweer.
Dat dat in zeer duidelijke taal uitgelegd wordt.
Ik daar gisteren uren ben mee zoet geweest.
Dat sommige verzorgsters denken dat de bejaarden "theezakjes" zijn tijdens het baden.
Dat mijn droom is, ooit het geld te hebben om een instelling te kunnen openen, waarin de bejaarde echt maar dan ook echt centraal staat. (een mens mag al eens dromen he).
Dat ik daar reeds een paar heel toffe collega's voor heb.
Zelfs een dokter die ervoor honderd procent achter staat.
Dromen zelden uitkomen, en dat we het op deze manier gaan proberen te doen.
Eerst en vooral bedankt voor de lieve reakties. Als ik bij jullie op "bezoek" kom dringt het volledig tot me door dat ik nog heel veel te leren heb wat betreft lay out. Niet te geloven dat het door mensenhanden gemaakt is.
Nu..... terug even tot de kern van de titel.
Hoe lang is het geleden dat in de instelling waar u over spreekt nog eens een brandoefening gedaan is? Weet u waar de nooduitgangen zijn? Gaan de ramen langs buiten open? Zijn de deuren breed genoeg om een bed door te laten? Zijn er brandblusapparaten aangebracht? Hoe lang is het geleden dat die nog zijn nagekeken? Hangt er een zichtbaar evacuatieplan?
Kijk eens even rond u heen, en als u twijfelt vraag het, het personeel of de direktie. Ja ook dat recht hebt u. Want misschien is de resident zelf niet meer in staat om dat te doen, en toch kan het van levensbelang zijn.
Daar gaan we dan. Eerst en vooral hoop ik dat ik geen enkele klacht binnenkrijg (was dat maar waar), zodat ik mijn blog zou kunnen wijden aan leukere dingen, want zeg nu zelf.
De reden waarom ik dit item wil uitwerken is gewoon het feit: Ik heb zelf 25jaar aktieve dienst gehad in de bejaardenzorg, zowel binnen als buitendiensten, en dikwijls geconfronteerd geweest met zaken die echt niet door de beugel konden. Zowel naar de patiënten toe als naar de leefomgeving veiligheid en noem maar op.
Maar wat doet men als enkeling tegen de massa (lees geld). Inderdaad niets. Ja toch wel! Men mond opentrekken en gemuteerd worden er daar was niemand bij gebaat.
Op mijn manier heb ik getracht om er te zijn voor "mijn" bejaarden, voor "mijn" dementerende oudjes (en dat laatste is niet oneerbiedig bedoeld hoor) "mijn" terminale patiënten, maar ik bleef gefrusteerd achter.
Steeds had ik me voorgenomen als ik ooit de mogelijkheid krijg om, al is het maar één ding, te kunnen veranderen ik er iets zou aan doen.
Maar dat kan niet zonder jullie hulp. Als er mensen zijn die eveneens geen klankbord vinden, of vinden dat er aan hun klachten niets gedaan wordt, laat het me dan AUBLIEEEEEEEEEEEEEF weten.
Wat gaat zij er nu kunnen aan doen??? Ik hoor het u al denken. Wel mijn bedoeling is om klachten te bundelen en er mee naar de bevoegde instanties te trekken. En geloof me dat ik aan hun vel ga zitten tot er daadwerkelijk iets aan gedaan wordt. Ben ondertussen bezig met me juridisch te laten informeren over hetgeen kan en niet kan, (laat jullie dat zeker weten).
Als afsluiter wil ik jullie nog meegeven dat ik ooit een schrijven heb gericht aan Minister Vandervotte met de vraag want ik moet doen om deel uit te maken van een controlend of adviserend orgaan binnen de bejaardenzorg. Raad eens wat ik als antwoord kreeg??? Ik moest universitaire studies gedaan hebben!!!!!!!!! Niet te geloven alsof iemand die dat niet heeft gedaan onmondig is, of geen doorzicht heeft. Heb van men leven controles zien doen binnen het home waar ik toen werkte door jonge mensen die nog nooit de binnenkant van een home hadden gezien, laat staan een groep bejaarden die van 'smorgens vroeg tot 's avonds laat in een zetel vastgebonden zitten, en zelfs de vraag niet stellen waarom dat is.
Wat zin heeft het om een controle weken van tevoren aan te kondigen. Aub zeg dat is toch een lachtertje. Daarom als u iets te melden hebt GEWOON DOEN.
Groetjes Ambelana
P.S. In mijn volgend artikel ga ik enkele punten aankaarten die u zeker in de gaten moet houden, en verschiet niet als ik zeg hoeveel punten u in overeenstemming gaat vinden met uw bevindingen.
ECHT MENSEN MET ZIJN ALLEN MOET ER IETS AAN TE DOEN ZIJN
Mijn lay out moet dringend aan gewerkt worden, neem me daarom niet kwalijk dat dit slordig overkomt. Dat ben ik heus niet hoor, maar al doende leert men. Ik ga eens een kijkje nemen bij de mensen die reeds gereageerd hebben, niet om hun ideeen over te nemen maar om een idee te krijgen hoe het echt moet. Nogmaals sorry
Ik ben Rita
. Het probleem is ze allemaal samen te krijgen maar....problemen zijn er om opgelost te worden.
.
en dan ook zeer slecht nieuws. Zal beginnen met het goede. Tot op heden heb ik nog geen enkele klacht ontvangen in verband met de opzet van mijn "blogje". Des te beter natuurlijk maar ik vrees dat dit te maken heeft met drempelvrees. Lieve mensen als u moest aarzelen om uw klacht te uiten, niet doen. Het gaat tenslotte over uw dierbare en geloof me ook al moesten ze het zelf niet meer beseffen (dementie) het enkel maar hen ten goede kan komen.
