Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is was 25j aktief in de bejaardenzorg, zowel in een instelling als bij onze ouderen thuis.
Ik ben geboren op 14/12/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, moto, natuur, kleinkindjes, koken, poppenhuizen,enz. enz..
Ben een supertrotse Bony van bijna 3 kleindochtertjes, fiere mama van 2 toffe zonen, heb 2 lieve schoondochters en last but not least een schat van een vriend (oja nog 1 hond 2 poezen en 1 hamster)Schoenmaat? Nee grapje
Bejaardeninstellingen.
Klachten!!!!!!!
10-10-2006
Dagboek van : Maria
Maria (fictieve naam) was een 77jarige dame, weduwe, en 1 dochter. Had vroeger een groot mooi huis en bestuurde haar huishouden met heel veel liefde, haar deur stond voor iedereen open. Haar lievelingsdieren waren haar poezen. Was lid van verschillende verenigingen en deed veel liefdadigheidswerk. Na een beroerte (op 76 jarige leeftijd) werd ze halfzijdig verlamd en door het langdurig liggen en zitten werd ze zwaarlijvig.(98kg) Kon niet langer thuis blijven wonen en belandde zo in een bejaardeninstelling. Wil u even deze gegevens meegeven zodat u zich een klein beetje een beeld kan vormen.
7uur: Met een beetje geluk wordt er op de deur van de kamer geklopt (anders valt men zo binnen), gordijnen open, "vingerkommetje" wordt gevuld in aanwezigheid van 1 washandje (zowel om in te zepen als af te spoelen), dekens worden teruggeslagen en een gemompel dat moet doorgaan voor een goede morgen wordt er aan het ochtendtoilet begonnen.
Lijkt meer op worstelen want door Maria's verlamdheid en zwaarlijvigheid is ze moeilijk hanteerbaar. Tijdens het wassen moet ze dringend haar natuurlijke behoeften doen,waarop ze de vermelding krijgt dat ze moet wachten tot na het ontbijt. Na een weigering om van kleed te "mogen" veranderen wordt ze in een "stalen verpleegster" gehangen, (moet u voor een aardigheid eens ervaren) en in haar rolstoel gezet en op de gang gereden. Uiteraard in de rij wachtende om naar de eetzaal gereden te worden.
Ontbijt. Nee... geen beleg naar keuze, geen malse broodjes zoals vroeger, maar men hoort haar niet klagen. Medicatie wordt rondgedeeld, en na lang aandringen wordt ze op het sanitair gezet. Breng het zelf maar eens af om zo lang te wachten. Opnieuw de rolstoel in en naar de "zitkamer "gebracht om daar te wachten tot het 10uur word om voorzien te worden van een verfrissing (uiteraard in een plastiek beker met tuitje) om het morsen te voorkomen.
Om 12uur opnieuw in de rolstoel voor het middageten, en wat is mag gezegd worden, de kok mag er heus zijn. Alleen.....door haar handicap word het eten gemalen en ziet eruit alsof het al eens gegeten is.Smakelijk!!
Dan...wat had u gedacht opnieuw in de rolstoel, opnieuw naar het sanitair, opnieuw in de zetel in de zitkamer, wachten op de koffie. Geserveerd in.....hoe raad u het een plastic bekertje met tuitje.
15.30uuur Maria wordt naar haar kamer gebracht en in bed gelegd, om te wachten tot het avondeten dat ze in bed nuttigt. Afruimen..........gordijnen dicht deur toe, en dat was het dan tot 19uur voor de laatste medicatie en verschoon.
Licht uit spots aan, (vergeet de spots) tot de nachtzuster haar ronde komt doen, en wakker of niet komt verschonen, even rust tot de volgende ronde om 5uur en dan slapen ???????? tot ja inderdaad om 7uur de deur terug open gaat en de geschiedenis zich herhaalt.
Weet u wat elke avond haar laatste woorden zijn, God aub kom me halen, en dat voor iemand die zo gelovig en levenslustig was.
Wat mist u in het plaatje?????????? En nee dit is geen strikvraag.
Ik ben Rita
