Kim Gevaert (Leuven, 5 augustus 1978) is een Belgisch sprintster. Ze combineerde haar beginnend succes in de atletiek met een universitaire studie in de logopedie aan de Katholieke universiteit te Leuven.
2002 is het jaar van de doorbraak voor Gevaert. In dat jaar wordt ze Europees kampioene op de 60m indoor. Enkele maanden later verovert ze zowel op de 100m als op de 200m telkens zilver bij de Europese kampioenschappen outdoor in München.

In 2003 wint Gevaert de 200m op de Memorial Van Damme. Tijdens het WK in Parijs haalt ze tweemaal de halve finale. Samen met haar vriendinnen Kathleen De Caluwé, Elodie Ouedraogo en Audrey Rochtus wordt Gevaert zesde in de finale van de 4x100m estafette.

Het olympisch jaar 2004 is voorspoedig begonnen voor Gevaert. Tijdens het indoorseizoen scherpte ze al tweemaal haar eigen Belgisch record op de 60m aan tot 7"13. Tijdens een meeting in Birmingham (20 februari) klopte ze daarbij zelfs supersterren als Marion Jones en Zhanna Block. De kers op de taart kwam tijdens het WK indoor in Boedapest. Op de 60m werd ze vice-wereldkampioene opnieuw in een nieuw Belgisch record, 7"12. Alleen Gail Devers bleek te sterk.

De Olympische Spelen zelf waren voor Gevaert ook een succes. Op de 200m bereikte Kim de finale waarin ze zesde werd. Ze maakte ook deel uit van de 4x100m-ploeg die eveneens een zesde plaats behaalde.

Gevaert sleepte heel wat trofeeën en onderscheidingen in de wacht. Ze won voor de vierde opeenvolgende keer de Gouden Spike, werd tweede bij Sportvrouw van het Jaar, won samen met de dames van de estafette de trofee voor sportploeg van 2004. Als kers op de taart werd Kim ook verkozen tot Sportpersoonlijkheid van het jaar.

Ook 2006 kent een goede start: op de Wereldkampioenschappen indoor in Moskou wint ze een bronzen medaille in nog maar eens een nieuw Belgisch record op de 60m (7"11). Op 9 juli 2006 sneuvelden de Belgisch records op de 100 meter (11"04) en op de 200 meter (22"20) op het BK atletiek in Brussel. Op 9 augustus werd ze in Göteborg Europees Kampioene op de 100 meter in 11"06. Daarmee werd zij de eerste Belgische Europees kampioen sinds Karel Lismont in 1971. Twee dagen later zorgden zij en haar vriendin Tia Hellebaut voor de succesvolste vijf minuten in de Belgische atletiekgeschiedenis. Terwijl Hellebaut nog bezig was met haar ereronde na haar verrassende goud bij het hoogspringen snelde Gevaert naar haar tweede Europese titel: zij won de 200 meter in 22"68.