Dan? Stond op het punt de trappen af te lopen, nadat de dj zijn naam had gezegd, maar daar was 'the man himself'...'Le coup de foudre' en 'love at first sight' sloegen beiden tegelijkertijd in en ik duwde iedereen weg en stond op een gegeven ogenblik voor hem,die ik altijd al gezocht had, die altijd al was en misschien altijd zal zijn...Wat er toen gebeurde in de pauze laat ik in het midden, maar moet wel indruk gemaakt hebben op hem, later zei hij : ' No matter what happens between us, never expect anything from me, I'll never be there for you, for I've got a very jealeous girlfriend... 'Om het even wat er tussen ons gebeurt, verwacht niets van me, zal er nooit voor je zijn want heb een zeer jaloerse vriendin...'Dit had mijn liefde niet getemperd en was er meer dan ooit van overtuigd dat het uit moest zijn met die rotbaantjes en mijn plaats in Londen was, bij hem...Werkte nog eventjes door tot ik wat geld bijeengespaard had ( dit was eind maart '73, ontmoette hem 6 januari '73 ) en een baantje als au-pair had...Vlogen met dezelfde vlucht naar Londen,de morgen na een optreden van hem en hij gaf me het adres van de pub waar hij diezelfde avond zou te vinden zijn...Met de hulp van het echtpaar waar ik au-pair was vond ik het en het enige dat ik erover kwijt kan, is dat het mijn naïeve ogen wel een beetje opende, maar weer mijn liefde NIET temperde...Moest minderjarigen van een zeker iemand's schoot jagen en kwam te weten dat die iemand van orgietjes hield...Wetende dat ik toch niet constant bij hem kon zijn, woonde immers met zijn 'girlfriend' samen,nam ik een baantje in een holiday camp aan, waar ik een 22 jaar oudere man leerde kennen, die mijn studies aan London University betaalde...Onnodig te vermelden dat er niet veel van studeren in huis kwam, te 'danken' aan het nachtleven van Londen ( op de schoot van Tom Jones in de playboy club bv )en de jacht op Vincent...Soms vergezelde ik hem ook of ging zelf ( met hulp van mijn sponsor ) naar optredens in België...Dit ging zo door in '73 tot eind '74, de mooiste jaren van mijn leven...Eind '74 vertelde Vince me dat zijn optredens veel minder zouden worden, merkte toch dat hij me als gezellin niet wilde ( ging zijn vriendin zeker niet dumpen voor mij ) en kreeg problemen met de jaloersheidvan mijn 'sponsor', die 22 jaar oudere man...Een tijdje daarna ( begin '75 ) besloot ik dat het tijd was met mijn studies te stoppen en ' to go walkabout', dus een wandelingetje te gaan maken! Zo begon dan mijn tocht naar Iran en de rest van Azië, een tocht die begon doordat Iraniërs ( via Turkije ) mij naar hun land menamen omdat ze mij en mijn paspoort nodig hadden om een auto in te klaren...De rest...vind je in mijn eerste reisverhaal, want het was mijn eerste grote reis...De obligate vakanties met ouders en 2 broers reken ik niet mee...
Niet zo goed vanaf de geboorte al, want ben geboren met het syndroom van Turner, met als gevolg : onvruchtbaarheid, een grootte die niet boven de 1.50 m uitkomt en geen al te goede algemene gezondheid...Reactie : 'onhandelbaar', 'moeilijk' en 'lastig' kind, geplaagd en gepest op school ( want was ocharme enkele centimeters kleiner dan de rest, wat een ramp ) zonder op begripvolle en liefdevolle ouders te kunnen rekenen...Zeker nadat het verdict gevallen was, zo ongeveer op het ogenblik toen de puberteit zou moeten inzetten, hetgeen dus niet gebeurde, kon ik nog minder op mijn familie rekenen, mijn moeder hulde zich in dagenlang stilzwijgen...Alsof het mijn fout was...Dus prachtige jeugd en puberteit...Gevolg : werd nog opstandiger en de 'freak' ofte 'misbaksel' werd dan ook prompt naar een internaat gezonden...Ook van uitgaan was geen sprake, werd zeer streng aangepakt, tot het mijn ouders begon te dagen dat ik toch niet met een kind zou thuis komen ( zo rond mijn 18e ) en ' er toch geen zeggen aan was!'...Na mijn humaniora zocht ik een baantje, alhoewel ik onmiddellijk wist dat een office job niet aan deze 'tijgerin' besteed zou zijn! Mijn ouders vonden het het beste voor mij, daar ik volgens hen geen man waard was en het een goed idee zou zijn aan een kantoorbaantje vastgekluisterd te zijn tot ze me halfdood buiten zouden slepen als ik de pensioenleeftijd zou bereikt hebben, of als ik geluk had 'pré-pensioen!'...Dus heb ik 'boring office jobs' maandenlang uitgehouden tot er een volgend verdict insloeg als een bom! Een nier zou moeten verwijderd worden, onderging die ingreep, nog geen 20 jaar oud, maar zette tegelijkertijd mijn leven op een rijtje...Ik wist dat ik mijn levenlang niet aan een saai kantoorbaantje wou gebonden zijn en ook tegenover een huwelijk of relatie stond ik sceptisch, daar ik ook dacht dat ik geen man waard was, dank zij het gemis aan zelfvertrouwen, laag zelfbeeld en minderwaardigheidsgevoel waarmee me zowat iedereen had opgezadeld sinds ik kind was...Trouwens, wat relaties betrof, had 'mister right' nog niet ontmoet...Daar ik het uitgaansleven al een tijdje ontdekt had, gebeurde dit enkele maanden na mijn operatie, was juist 20, toen ik door 'vrienden' mee uit werd genomen, voor het eerst na die zware ingreep...Het was een optreden van J.Vincent Edwards, iemand die ik 'niet kon horen of zien' zoals ze het zeggen, als ik hem op de radio hoorde of zag op tv...Instictief moet ik hebben aangevoeld dat hij een zeer belangrijke rol zou spelen in mijn leven...Die vrienden wisten dus dat ik hem niet graag hoorde en dachten eens 'plezant' te zijn, namen mij dus mee naar een optreden, zonder te zeggen natuurlijk om wie het ging...
de reizen in mijn leven of hoe mijn reizen mijn leven betekenden
Op één ding kan ik trots zijn in mijn leven, één ding heb ik tenminste bereikt en dat zijn mijn reizen...Veel heb ik gereisd en veel gezien!God zij dank...Spijtig genoeg dikwijls alleen, daar de man die ik liefhad een andere vrouw liefhad ( sinds '68 ) en nog steeds liefheeft (sinds '87 is ze zijn vrouw) en dus niet altijd bij me kon zijn...Mijn reizen begonnen begin '75, toen ik enkele jaren in Londen gewoond had, om er te studeren en om HEM te volgen, die er ook woonde...Sinds begin '73 woonde ik er, enkele maanden nadat ik hem leren kennen had, die soms ook in België woonde, waar hij een gekende Britse zanger was, althans zeker van '70 tot '75...Dus begin '75 ging het richting Iran ( via Turkije ) , gewerkt in Teheran, de laatste momenten van Saïgon nog gezien en via India terug naar Iran ( weer een tijd gewerkt, als lerares engels-frans, kon toen want de shah was er nog ), dan door Rusland ( Baku, Rostov, Kiev, Moskou ) weer werken en dan door Azië ( meestal per schip en soms per trein ) tot Japan ( Yokohama ) en dan naar Chabarovsk en Nachodka ( enige plaatsen nabij Vladistok dat toen taboe was ) waar waaruit de transsib vertrok, richting Moskou...Van daaruit was het maar een boogscheut terug naar België...Dit was mijn eerste grote reis, zowat 22 jaar oud zijnde, die ongeveer een jaar duurde...Wat er daarvoor en daarna gebeurde zal ik zeker nog laten weten! Mijn leven is nochtans NIET over rozen gegaan, die ervaringen wil ik ook delen en alle ervaringen, van iedereen, zijn welkom, goed of slecht! Helpen wil ik ook, zeker moreel... Hoop dat het relaas van mijn eerste reis, die naam waardig, plezier heeft gedaan ...
Hallo! Dit is mijn blog en het is de bedoeling morele hulp te bieden aan iedereen die het niet heeft getroffen in dit leven, daar ikzelf op zowat elk gebied in dit leven heb moeten vechten, zowel relationeel, als financieel, als op het vlak van gezondheid! Laat me jouw verhalen horen, ben bereid mijn ervaringen te delen...
