het vreemd voorwerp dat haar lichaam inpalmt de angst die knaagt onzekerheid zo dicht bij haar
het weten dit is niet goed
eindeloos wachten witte jas met harde woorden de verminking achteraf ze vergeet het niet
kwade cellen zaaien machteloos gevoel woede waarom ik brengen chaos in haar hoofd
maar ze vecht terug langzaam staat ze op na de twijfel komt de hoop
vandaag kijkt ze achterom voelt geen pijn in de spiegel ontmoet ze een nieuwe ik de vrouw die ze ooit was knipoogt naar haar
ontroerd aanschouw je het geluk
|