nu je stilzwijgen een verbond sluit met ik heb geen woorden meer en je twijfel zaait in de wildernis van mijn gevoelens weet ik met mezelf geen raad
verweesd blijf ik in de stilte staan spits mijn oren in de zoektocht naar een klank een fluisterstem die overtuiging brengt en de zekerheid weer in mij laat wonen
heb ik mezelf teveel bloot gegeven mijn pijn die ik met jou wil delen de steken van verdriet die me zo pijnlijk raken misschien weet je niet wat zeggen kun je het knagen niet begrijpen
ik wacht op een witte vlinder die woorden bij me brengt en een klaproos die het bloedrood van mijn hart aan de rode roos met harde doornen schenkt
|