je voelt het komen als de wind die plots in alle stilte zwijgt met angst ogen naar je staart en daarna in al zijn storm raast
zo kijkt het lichaam hulpeloos spant zijn spieren tot een harde massa bolt zijn ogen rollebollend als knikker bollen en de klank die zwijgt om plots te gillen tot je trommelvlies gaat trillen
machteloos gevoel druipt van hem af verdomde pijn grijpt naar de keel voelt zich gedegradeerd en ploft stampvoetend in de zetel neer
je kijkt verschrikt en botst tegen de herkenning slikt heel even en knielt troostend naast hem neer
© Merel
|