Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Het mooie van de vriendschap is niet de uitgestrekte hand, niet de vriendelijke glimlach en ook niet de vreugde van kameraadschap ; het is de spirituele inspiratie die je krijgt wanneer je ontdekt dat iemand anders in je gelooft en bereid is je te vertrouwen
Het leven is een cyclus van afbraak en herstel. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Een wijs mens oefent geduld in moeilijke situaties en is gelukkig met de wetenschap dat herstel of rust zal volgen.
Morgenochtend vertrek je weer naar je kot. Zoals iedere zondagavond begint het bij mij weer te "knagen". Na al die tijd heb ik het nog steeds moeilijk om je los te laten.
Ik weet nog goed de eerste keer dat je ging vertrekken. Al huilend legde ik de dingen voor je klaar. Wat had ik het toen moeilijk. We zaten boordevol vragen, zorgen en ook wel angst. Zou het lukken, we wisten het niet zeker.
We willen je zoektocht naar zelfstandigheid een kans geven. En ondanks je beperkingen heb je het nu reeds ver gebracht. Ik mag terecht trots op je zijn. Je weg kronkelt wel eens, het is een weg met vallen en met opstaan. Maar je hebt volgehouden. Want wat je nu studeert is je grote droom en je wil er dan ook echt voor gaan. Stilaan zul je je weg wel vinden. Ik geloof in je, ook als er weer eens een hindernis langs je pad komt zal ik je blijven steunen.
Spijtig dat het zo moeilijk is om met je te praten. Je gevoelens, ik ken ze niet. Waar je mee zit, heb je problemen of gaat het je goed - ik zal je nooit echt begrijpen. Ik zal moeten leren dat je zo bent, anders dan de anderen maar toch ook zo fantastisch. Juist je anders zijn maakt het voor mij zo moeilijk als je weer vertrekt. Je zal altijd mijn zorgenkind blijven maar ik beloof je mijn best te doen om je je eigen weg te laten gaan.
Morgenochtend, ik kijk er nu reeds tegenop. Hoe graag ik je ook zie, 's maandags ben ik altijd blij als je eindelijk vertrekt. Die eeuwige strijd van maandagochtend, ik haat dat zo. Als je nu eens één keer gewoon zou willen doen, je zou me zo gelukkig maken. Ik kan niet anders doen dan het te aanvaarden. Als ik heel logisch nadenk dan weet ik wel dat "jou manier van doen" die maandagochtend gewoon zeggen wil : het was fijn weer eens thuis te zijn, ik zie je graag en tot vrijdag. Maar je doet het nu immers liever anders, omdat gevoelens uiten voor jou zo moeilijk is. Ook al ben ik na een uur van strijd en spanning blij als je uit de auto stapt, toch mis ik je en kijk weer uit naar vrijdag.
Zoonlief van mij, je hoort het me niet zo veel zeggen maar ik ben echt heel trots op jou
De kilte in het huis Je zetel in de hoek Na al die jaren Mis ik je nog steeds Soms voel ik dat je bij me bent Plots ben je weer heel ver weg Zo veel wil ik je nog zeggen Alles wat je nu moet missen Mijn zorg draag ik nu zelf Het mooie deel ik niet met jou
Een iets moet ik je nog zeggen Die laatste maanden bij je thuis Hoe dikwijls wilde ik je vragen Nog eens je kleine meisje te kunnen zijn Ik wou je zo graag nog eens omarmen En troost zoeken op je schoot Ik durfde je dat niet te zeggen Je was zo breekbaar en zo broos Mijn hele ik wou dicht bij je zijn Maar je lichaam zat zo vol met pijn
Op mij mag je bouwen, zei de grond. Wil je mijn trots, vroeg de pauw. Ik geef je kracht, brulde de leeuw. Kijk eens naar mijn schoonheid, zei de bloem. Ik zal je verwarmen, knetterde het vuur. Een beetje van mijn wijsheid, zei de wijze. Pluk maar van mijn vruchten, schudde de boom. Ik zorg voor je vrijheid, floot de vogel.
Wanneer je heel veel van iemand houdt, is de verleiding groot eisen te stellen en beperkingen op te leggen, uit angst te worden verlaten. Om de liefde tussen twee mensen te laten openbloeien, moeten de partners echter hun eigen weg kunnen volgen, anders krijgen ze een hekel aan elkaar. Visualiseer je geliefde als een vogel in je handen. Open je handen om de vogel vrij te laten. Zie de vogel vrij en blij boven je hoofd vliegen en uiteindelijk weer op je vinger neerstrijken
Wees beleefd tegen iedereen, maar vertrouwelijk met slechts enkelen en leer die enkelen goed kennen voordat je hun je vertrouwen schenkt. Ware vriendschap is als een plant die langzaam groeit en moet de emoties van tegenslag ondergaan en weerstaan, voordat ze haar naam verdient.
Speel nu maar je spel En leef je leven Ook in je nevel Kan de zon schijnen Je was te lang gevangen In de armen van je lot Je pech blijft bij je In het diepste van je ziel Je goed gevoel lacht je toe En wordt de hoop waar je voor gaat Strek nu maar je vleugels En vlieg je vlucht Maak de ontdekkingsreis Naar je nieuwe kunnen
Ik kwam je gisteren tegen Zo plots en onverwacht Je kwam toevallig op mijn weg En keek even achterom Een glimlach en een knipoog Het werd zo warm binnenin
Je was in al de mensen Die tijd maakten voor elkaar De zon die me begroette De bomen in het bos De dieren, het nieuwe leven Het veulen in de wei Het deed me plots beseffen Dat het leven verder gaat
Ik kwam je gisteren tegen Het geluk was diep in mij
Je blik die naar me kijkt Waas voor je ogen Vol onbegrip Machteloos Voor wat je overkomt Ik voel je pijn Weet niet wat te doen Je bent zo moe Zo moe van je strijd Dapper als je bent Mag je even stoppen
Doe je ogen nu maar toe Tot morgen Als ik kon Was morgen alles helder
Jij geeft mij stilte die ik niet ken Jij fluistert niet maar bent zo stil Jij bent er niet en ik toch wel Jij bent ver weg te ver voor mij Jij zoekt wegen om te treuren te treuren in verdriet ik verlies mijzelf niet
Een kracht, niet te omvatten Bovenaards die je steunt en volgt Zo'n kracht die je nodig hebt Waaruit je put in moeilijke momenten Ja zo'n kracht Daar wil ik in geloven
Het zoeken in ieder mens Naar het goede dat hij heeft De vriendschap en geborgenheid De liefde in het leven Ja zo'n zoektocht Daar wil ik aan beginnen
Het genieten van het leven Het geluk dat je zult vinden In de kleine doodgewone dingen Niet in roem en rijkdom Ja zo'n geluk Dat wil ik ook wel kennen
Maar geloven in het "geloof" Dat kan ik nu niet meer Ik stel me zo veel vragen En krijg geen antwoord Geloof - je hebt me zo veel pijn gedaan Ik begrijp het allemaal niet meer
Je hoort het zuchten van de wind Die woorden vormt Voor zijn windekind Beneden tegen een boom Zit ik - het windekind - De zon speelt met mijn schaduw De wind fluistert me toe Speel met mij Dan ben ik je zon Ik geef je warmte
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
