Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
In een mist van tranen kijk je me aan Schemer voor je ogen Zoekend in je nieuwe wereld naar je eigen kunnen Je hoofd draait dol zoveel gevoelens geen Weg meer weten Je toekomst kon je die maar kennen
Ik voel de twijfel diep in jou wanhoop - verdriet onmacht gelatenheid en ook agressie
Je Weg maakt rare kronkels zo verwarrend, niet te snappen Volg je Weg Je mag stoppen aan het kruispunt Ik zal daar op je wachten Samen hand in hand Vinden we je juiste Weg
Liefde kwam met zulke zachte stappen dat ik dacht dat zij een droom was. Ik vroeg haar niet om te gaan zitten. Toen zij wegging hoorde ik het niet eerder dan wanneer zij de deur had geopend. Ik haastte me naar buiten om haar terug te roepen. Tegen dan was zij een lichaamloze droom die oploste in het nachtelijke duister. de vlam van haar lamp op het verre pad een roodgloeiende begoocheling.
Als je denkt dat vrede en geluk ergens anders zijn en je rent er achteraan, zul je nooit aankomen. Alleen wanneer je beseft dat vrede en geluk hier in dit moment beschikbaar zijn, zul je in staat zijn je te ontspannen. In het dagelijks leven is er zoveel te doen en zo weinig tijd. Je voelt je misschien gedwongen de hele tijd te rennen. Stop er gewoon mee! Raak de diepste grond aan van het huidige ogenblik en je zult ware vrede en vreugde aanraken.
In het prille van het leven Kwam hij herfst tegen Dominant als deze was Toonde hij zijn kracht Strijd begon dapper het gevecht Bang was diep in zijn hart Hoop kwam even langs zijn weg Maar besef wist : dit is verloren
In het prille van het leven Kwam lente herfst tegen Wetend dat zijn herfst nu begon Keek hij toe vol ongeloof
Hoe lang ben ik nu al met mijn blog bezig, een tweetal weken ongeveer. Ik had nooit gedacht dat een blog mij zo'n rust en goed gevoel zou kunnen geven. De zorgen worden niet kleiner maar ik leer meer te aanvaarden, kan dingen van me af schrijven en leer ergens ook wel een nieuwe ik kennen. Het is voor mij een vorm van therapie geworden.
Iemand had me aangeraden met een blog te beginnen. Ik geloofde echter niet in me zelf, dacht zo iets niet te kunnen en durfde de stap niet te zetten. Daarom langs deze weg een kleine dank-je-wel. Ik ben ontzettend blij dat ik uiteindelijk toch naar je geluisterd heb en je goede raad heb aangenomen. Ik kan je er niet genoeg voor bedanken, daarom dacht ik dat het misschien wel fijn voor je zou zijn om het langs deze weg eens te kunnen lezen. Je hebt me ontzettend geholpen in heel veel dingen. Niet alleen door me de raad te geven om met een blog te beginnen. Maar ik weet ook dat ik met alles naar je toe mag komen, ondanks het feit dat je het ook soms niet gemakkelijk hebt En je weet ook wel dat ik er ben als je het nodig hebt.
Daarom nog eens dank voor je goede raad, het luisterend oor als ik weer eens huilend aan de telefoon hang , voor het vertrouwen en nog zo veel meer.
Leef niet gisteren, het zou kunnen dat je me vergeet Leef niet morgen het zou kunnen dat je me niet tegenkomt Leef ook niet vandaag vandaag duurt 24 uren lang Leef nu en blijf dicht bij mij misschien kun je me dan helpen
Bij elke inademing breng ik rust in mijn lichaam. Bij elke uitademing glimlach ik. Ik blijf in het moment van nu. En ervaar het grote wonder van dit moment.
Pluk geen bloemen, het houdt u tegen op uw weg en onder het gaan zullen zij verwelken Zie ze aan en bewonder hun schoonheid en op uw reis zullen ze u begeleiden met een groetende glimlach
Het mooie van de vriendschap is niet de uitgestrekte hand, niet de vriendelijke glimlach en ook niet de vreugde van kameraadschap ; het is de spirituele inspiratie die je krijgt wanneer je ontdekt dat iemand anders in je gelooft en bereid is je te vertrouwen
Het leven is een cyclus van afbraak en herstel. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Een wijs mens oefent geduld in moeilijke situaties en is gelukkig met de wetenschap dat herstel of rust zal volgen.
Morgenochtend vertrek je weer naar je kot. Zoals iedere zondagavond begint het bij mij weer te "knagen". Na al die tijd heb ik het nog steeds moeilijk om je los te laten.
Ik weet nog goed de eerste keer dat je ging vertrekken. Al huilend legde ik de dingen voor je klaar. Wat had ik het toen moeilijk. We zaten boordevol vragen, zorgen en ook wel angst. Zou het lukken, we wisten het niet zeker.
We willen je zoektocht naar zelfstandigheid een kans geven. En ondanks je beperkingen heb je het nu reeds ver gebracht. Ik mag terecht trots op je zijn. Je weg kronkelt wel eens, het is een weg met vallen en met opstaan. Maar je hebt volgehouden. Want wat je nu studeert is je grote droom en je wil er dan ook echt voor gaan. Stilaan zul je je weg wel vinden. Ik geloof in je, ook als er weer eens een hindernis langs je pad komt zal ik je blijven steunen.
Spijtig dat het zo moeilijk is om met je te praten. Je gevoelens, ik ken ze niet. Waar je mee zit, heb je problemen of gaat het je goed - ik zal je nooit echt begrijpen. Ik zal moeten leren dat je zo bent, anders dan de anderen maar toch ook zo fantastisch. Juist je anders zijn maakt het voor mij zo moeilijk als je weer vertrekt. Je zal altijd mijn zorgenkind blijven maar ik beloof je mijn best te doen om je je eigen weg te laten gaan.
Morgenochtend, ik kijk er nu reeds tegenop. Hoe graag ik je ook zie, 's maandags ben ik altijd blij als je eindelijk vertrekt. Die eeuwige strijd van maandagochtend, ik haat dat zo. Als je nu eens één keer gewoon zou willen doen, je zou me zo gelukkig maken. Ik kan niet anders doen dan het te aanvaarden. Als ik heel logisch nadenk dan weet ik wel dat "jou manier van doen" die maandagochtend gewoon zeggen wil : het was fijn weer eens thuis te zijn, ik zie je graag en tot vrijdag. Maar je doet het nu immers liever anders, omdat gevoelens uiten voor jou zo moeilijk is. Ook al ben ik na een uur van strijd en spanning blij als je uit de auto stapt, toch mis ik je en kijk weer uit naar vrijdag.
Zoonlief van mij, je hoort het me niet zo veel zeggen maar ik ben echt heel trots op jou
De kilte in het huis Je zetel in de hoek Na al die jaren Mis ik je nog steeds Soms voel ik dat je bij me bent Plots ben je weer heel ver weg Zo veel wil ik je nog zeggen Alles wat je nu moet missen Mijn zorg draag ik nu zelf Het mooie deel ik niet met jou
Een iets moet ik je nog zeggen Die laatste maanden bij je thuis Hoe dikwijls wilde ik je vragen Nog eens je kleine meisje te kunnen zijn Ik wou je zo graag nog eens omarmen En troost zoeken op je schoot Ik durfde je dat niet te zeggen Je was zo breekbaar en zo broos Mijn hele ik wou dicht bij je zijn Maar je lichaam zat zo vol met pijn
Op mij mag je bouwen, zei de grond. Wil je mijn trots, vroeg de pauw. Ik geef je kracht, brulde de leeuw. Kijk eens naar mijn schoonheid, zei de bloem. Ik zal je verwarmen, knetterde het vuur. Een beetje van mijn wijsheid, zei de wijze. Pluk maar van mijn vruchten, schudde de boom. Ik zorg voor je vrijheid, floot de vogel.
Wanneer je heel veel van iemand houdt, is de verleiding groot eisen te stellen en beperkingen op te leggen, uit angst te worden verlaten. Om de liefde tussen twee mensen te laten openbloeien, moeten de partners echter hun eigen weg kunnen volgen, anders krijgen ze een hekel aan elkaar. Visualiseer je geliefde als een vogel in je handen. Open je handen om de vogel vrij te laten. Zie de vogel vrij en blij boven je hoofd vliegen en uiteindelijk weer op je vinger neerstrijken
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
