Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Ik wil zo graag eens rusten leven zoals jij Ik wil zo graag eens zweven dromen wat niet kan Ik wil zo graag eens voelen hoe anders het kan zijn Ik wil zo graag eens denken zonder pieker in mijn hoofd
Even komen kijken, niet weten wat je wil Zou je het vertellen, of blijf je best nog even stil Geen weg weten met je emoties, twijfel zit zo diep Je voelt je zo gevangen, je bent zo heel alleen
Ze zeggen dat ik sterk ben dat zal dan zeker wel Maar hoe lang ga ik het nog kunnen laat iemand anders het eens zijn Ik wil zo graag eens huilen schuilen in geborgenheid Mag ik ook een keertje zwak zijn mijn ogen sluiten voor heel even Misschien kan ik dan weer verder maar nu gaat het echt niet meer
Staren in je eentje, denken tot je barst Anderen blijven zoeken, de oplossing is ver weg Ik wil nog wel geloven, maar de toekomst is zo vaag. Hoe moet ik gaan vertellen dat het zo moeilijk wordt
Springen op je fiets Wat rijden in het rond Wandelen met de hond Een drankje en een ijsje Genieten van het weer Zo maar een beetje praten Daag . . . tot een volgende keer
Haar mond lacht als ze kijkt naar mij haar wang streelt mijn gevoel haar hart spreekt mij met liefde aan warmte ligt de glimlach van haar handen toch ben ik radeloos want in haar ogen zie ik niets
Mijn voetstap vormt sporen, sporen op het strand. Meer en meer wordt ik meegezogen door de korrels van het zand. Steeds dieper is de afdruk, de tocht is moeilijk, de bagage veel te zwaar.
Een koele zeebries komt me tegemoet Wind heeft me in zijn macht, neemt me genadeloos mee op de vleugels van zijn kracht Duizelig door twijfel Dronken van verlangen
Wacht heel even, ik kom je halen Jij en ik weg van alle zorgen. In je koffer stop ik enkel heel veel goed geluk
Dan gaan we samen dansen in de ochtendzon Stoeien in het groene gras, springen in een waterplas Leven enkel in het nu, niet meer denken aan wat was of komt.
En 's avonds bij zonsondergang wil ik naast je liggen dromen, genieten van het samen zijn. Niet stilstaan bij wat morgen weer zal zijn
Zo dichtbij en toch loop je me voorbij alsof er niets is gebeurd Zo speel je je spel Hoor je niet het gekreun van de wind die woorden naar je blaast Voel je niet mijn hoop die je omarmt en die je smeekt Kom bij mij
Als ik je eens weer zie zal je mijn tranen niet zien Dan is het veel te laat
midden in de nacht wordt het licht geboren midden in de nacht begint het licht daar moet ik aan denken nu ik naar je kijk en de tranen zie op je gezicht
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren