Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
weet je wat ik zie de zomer die weldra komt een zondagochtend vogels fluiten hun concert en ik ik voel geluk in mij trek mijn oogverblindend frivole jurkje aan blote benen voelen zomerwindje en tenen die gevaarlijk dansen in mijn open schoentjes
dan ren ik naar buiten loop je tegemoet we plukken van de zonnestralen en walsen in het vroege licht
tot we uitgeput zien hoe boven onze vijver van verlangen ons spiegelbeeld in alle hevigheid hunkert en jij met een ruk mijn frivole jurk in het dauwgras gooit
Reacties op bericht (1)
15-04-2007
Dat
onweerstaanbaar prikkelend lentegevoel heeft ook jou blijkbaar in zijn ban, Merel! Hunkerende harten... Heel mooi!
15-04-2007 om 08:40
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
