Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
bijna stoorde ik de stilte geluidloos lag hij te genieten onder het sneeuwwit tapijt vol vreugde zette ik de eerste stappen mijn afdruk stond getekend in de sneeuw hoe wist ik dat hij daar rustte ik trapte bijna op het deken waaronder hij behoedzaam zijn slaap had neergelegd
gelukkig zag ik net op tijd hoe een krans van nevelslierten het plekje aan me toonde mijn adem stokte even verschrikt zette ik een stap terug maar alles bleef in al zijn eenvoud prachtig dit winters tafereel van kant geweven draden en bomen met een witte mantel bleef in alle stilte verder leven
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
