Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
de streling aan het lijf weet niet wat eerst te aaien hunkerende borsten tong proeft van de tepel hete adem zoent kust verwarde vreugdetranen zoekend in het wilde weg ontbloot en zonder schroom kussen op verborgen plekjes vurig van verlangen knetterende vonken tot de climax komt
en ze als twee lepeltjes zich wentelen in de slaap
Reacties op bericht (3)
15-02-2007
gedurfd
geschreven, zeg ik dan ... maar ook de andere dingen zijn weer eens aangrijpend zoals het gedicht over autisme.
Dus nog even voor het slapengaan een dikke knuffel van mij!
Maarten
15-02-2007 om 23:55
geschreven door maarten
14-02-2007
Tastend
gelezen, woorden van warmte geproefd... een streling voor de ziel...
14-02-2007 om 13:48
geschreven door Tatanka Yotanka
hallo
een echt valentijngedicht
14-02-2007 om 13:47
geschreven door johan1944
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
