Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
mijn zoeken staat op barsten nog even en alles zakt als een pudding in elkaar wat doe ik met mijn zwijgend lijden nu ik steeds minder van mezelf begrijp
ik neem mijn hoofd en leg het met het niet meer kunnen heel voorzichtig naast mijn lichaam neer op mijn kussen huilt het verwarde tranen doorweekt en nat schud ik het op de pluimen weten te ontsnappen en dwarrelen langzaam in het rond ik hoop dat eentje je weet te raken en in alle stilte tot je fluistert hoe mijn zoektocht wanhopig wordt nu ze nog steeds geen antwoord kent
Reacties op bericht (2)
25-02-2007
Ja, het leven is
altijd zoeken, altijd vragen, een blijvend avontuur ... het échte antwoord is steeds 'maar'(?) of 'precies'(!)... inderdaad een pluimpje.
Liefs van mij
25-02-2007 om 22:09
geschreven door Floreanne
antwoord
Merel..een echt antwoord zal je nooit krijgen, wel fragmenten dag na dag.
25-02-2007 om 14:52
geschreven door daniël
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren