Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
kom Merel je mag gaan laat je oude vleugels rusten ze geven je slechts pijn hier zijn vleugels van ontdekken voor je vlucht hoog in de lucht
vlieg maar boven alles uit langs de verlaten straten tot voorbij de kleuren van de regenboog
vlieg voorbij jezelf spring uit je veilig nest laat eenzaam tot je komen rust maar op de hoogste bergtop kijk mijmerend naar beneden je bent een stipje van het groots geheel ik zie je knikken van begrijpen zo dankbaar dat je er mag zijn
Reacties op bericht (3)
22-04-2007
loslaten
jij schrijft heel makkelijk en mooi over pijn, verdriet, angst... in dit gedicht vind ik echter een gedachte, die mij tegenwoordig ook bezighoudt - 'je oude vleuges afschudden'.
loslaten, lieve merel, loslaten... dat moeten we leren. niet vastgeankerd blijven in het verleden of in de sleur.
en literatuur mag ook, moet ook plezier uitdrukken, de kracht en de vitaliteit
van het leven!
22-04-2007 om 08:37
geschreven door yasmin
21-04-2007
Draag je zorgen niet alleen , er is iemand bij wie je altijd terechtkunt , een echte vriend .Groetjes en dikke knuffels van amouretje
21-04-2007 om 21:23
geschreven door amouretje
Ik wens
je graag een hoge vlucht toe, Merel...
21-04-2007 om 11:39
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
