Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ze plukte witte rozen voelde hoe een doorn stak en het bloed met rood geweld neen op haar handen schreef de lucht zag zwart van het ongeloof plensde van ellende een natte bui en rode vegen liepen langs de heuvel met trage pas naar het dorre gras
ik geloof in jou
zijn denken infiltreerde haar sijpelde zachtjes bij haar binnen en ik geloof je niet kwam heel dicht bij haar ze hoorde een monotoon gezoem het huilen van het ongeloof
ze krabde onmacht uit zijn ogen drong binnen in zijn gedachten schreeuwde kreten van het kunnen tot woorden barstten van de overlast en letters niet meer wisten wat te zeggen
en toch dacht ze moet ik nog in je geloven
Reacties op bericht (2)
21-03-2007
mooi
Goede avond lieve Merel dit is weer een erg mooi gedicht heel knap hoe je dit kunt,nog een fijn begin van de lente gewenst liefs en groetjes
21-03-2007 om 22:23
geschreven door ekenit
Lieve Merel
Doe maar! Je bent er nu toch binnen geraakt, doe maar geloof maar!
Mooi geschreven, tja wel schrijven van je niet!
Ergens merel begin ik je blognaam langzaam bijna tot mij te nemen maar,
er is nog te veel wat ik niet hoef te begrijpen anders zou IK doordraaien.
Ik houd mij krampachtig vast aan de enige hoop die ik heb, begrijp je me?
Maar vaak dennk ook ik ik begrijp niks meer!
Dag lieve blogvriendin en dat meen ik!
21-03-2007 om 22:06
geschreven door Petrus
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren