Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ze is een vrouw verstrengeld in de seizoenen langzaam ontwaakt ze uit haar winterslaap wrijft de pijn uit haar stramme ledematen en kijkt hoopvol om zich heen
haar verwarde gedachten ontkiemen zoals zaad dat nooit zal sterven in de aarde geduldig wacht tot een droom weer waarheid wordt en een nieuwe lente van verlossing spreekt
alleen de tijd zal haar leren of nieuwe bloesems helend zijn de wereld raakt stilaan in bloei als een bloem bloeit ze voorzichtig open
Reacties op bericht (1)
18-05-2007
Ook
dit juweeltje mag meteen bij op de bovenste plank!
18-05-2007 om 19:56
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
