Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
bang verdringt ze haar gedachten het onvermijdelijke probeert ze weg te duwen haar hart kan het ritme niet meer volgen nu de tonen angstig vertienvoudigen
dan komt ze bij het huis de loodjes liggen in de vroege duisternis geduldig op de laatste stap te wachten het voelt zo anders nu de dood voor de deur de boeken sluit
haast je weet hij haar te zeggen ik heb op jou gewacht de koude nevelslierten komen stilaan binnensluipen nog even en het is voorgoed gedaan
het afscheid neemt je bij de hand ik laat je nu met hem alleen weldra sluit ik zijn ogen voor de laatste keer dan ben ik weg en mag je tranen rouwen
04-04-2007 om 19:49
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren