Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
herinnering voelt pijn een gapende wonde kijkt in het rond verkrampte letsels springen uit de etter eindelijk bevrijd van opgekropte emotie
komen tot bij mij krabben in mijn vergeten splijt weer open
in de schuif van het verwerken zoek ik naar een pleister ontdek alleen vergeten momenten die verschrikt naar opzij rennen ik grabbel tussen de hoop onverteerde pijn en voel hoe de open wonde lijdt
Reacties op bericht (2)
13-04-2007
prachtig
Hallo lieve Merel wat weer een pracht van een gedicht,ik heb hier weer genoten van al dat moois en heb ook even een stemmetje achtergelaten op de button ,nog een heel fijn weekend gewenst liefs en groetjes
13-04-2007 om 20:07
geschreven door ekenit
12-04-2007
raak
Merel, wat een rake en schitterende verwoording.
12-04-2007 om 15:03
geschreven door daniël
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
