Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ze zocht naar het verwerken vroeg het begrijpen welke boom de vruchten van de wijsheid droeg het begrijpen dompelde zich in het niet weten blies haar vraag de wolken in zodat de vleugels van de wind haar liet proeven van een zee van tijd
ze wreef onrust uit haar ogen ontdekte een plek waar de waarheid met open armen op haar wachtte hij troostte haar en vertelde het verhaal van een treurende vrouw die de waarheid niet in de ogen durfde kijken gebukt ging onder schuldgevoelens en verstrikt raakte in het kluwen van verdriet
ze keerde terug naar het begin van haar pijn vroeg het verwerken nog even geduld te hebben tot ze in de ogen van de werkelijkheid kon kijken
Reacties op bericht (1)
01-05-2007
Andermaal
'pijnlijk' mooi!
01-05-2007 om 10:48
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
