Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
mijn pas gehuilde tranen lagen kriskras op de grond moedeloos te bekomen in hun tocht naar reddeloos verloren huiverend klampten ze zich vast aan het laatste beetje nattigheid nog even en ze droogden uit als parels voor de zon
ze mompelden over de zin van hun bestaan de kleinste wilde weten welk leed de grootste had gekend
plots kwam ik aangelopen liep al joggend in het rond hijgend zochten ze naar een houvast wilden zo graag oogvocht zijn
mijn kijkers waren opgedroogd ik liep met sterke pas te moe om mij te volgen lachte ik ze even uit
Reacties op bericht (1)
26-05-2007
tranen
Merel,
dat is prachtig, we zouden inderdaad wat meer eens zo een dagen moeten hebben om die tranen weg te lachen.
Fijn Pinksterweekend!
Maarten
26-05-2007 om 19:20
geschreven door maarten
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren