Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ik herinner me een jonge vrouw haar allereerste keer weet nog hoe ze dacht ik verlang maar ben ook een beetje bang
doet het pijn als ik me volledig geef valt mijn schroom als losse vlagen op de grond ben ik te bedeesd wil ik me verbergen onder het doek van nu nog liever niet
ik herinner me een jonge vrouw bang verlangend naar een beetje meer
Een gedicht met gevoel,vind het prachtig...breng u nog een knuffel voor het slapen gaan!
Groetjes en liefs van roosje
25-09-2007 om 22:36
geschreven door roosje
g avond merel
we hebben allen dat straatje doorlopen hé .....heel lang geleden
groetjes
25-09-2007 om 22:35
geschreven door steffie
Goedenamiddag!
Bedankt dat je bent langsgekomen Merel,het was ook genieten van je gedichten dat is zeker!
25-09-2007 om 14:35
geschreven door Joël
was jij ook...
in Lisboa? Vertel... vertel... via mail als je wil... liefs...
25-09-2007 om 14:33
geschreven door fadista
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren