Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
te vroeg verloor je je jeugd je stierf op een lentedag de laatste blikken van je strijd om langzaam te ontwaken naast de gevallen bladen verdord lagen ze te verkleumen
de wind speelde vrij spel en de regen regende verdriet zodat je gevallen letsels als wortels grepen naar de grond om voor altijd lenteogen te verslinden zodat klamme nevel bij je bleef
en als de lente ontwaakte kwam niemand je vertellen hoe in het groene gras de vergeet-me-nietjes bloeiden
Reacties op bericht (5)
20-06-2007
Zo aangrijpend
dat ik er stil van word. Prachtig. Pierre.
20-06-2007 om 16:07
geschreven door Pierre Van Laeken
18-06-2007
Dag Merel
Uiten van verdriet, maar zo mooi gebracht,Merel een stevige knuffel,
Nelly,
18-06-2007 om 21:43
geschreven door nelly
g avond merel
tussen de lijnen door is er ergens een groot verdriet verborgen , maar wie weet ....soms heelt de tijd alle wonden
d kn
Steffie
18-06-2007 om 19:46
geschreven door steffie
ook mooi deze
maar wel een droefheid van woorden... soms raak je helemaal in de war als je een dicht leest... omdat het herkenningspunten raakt
18-06-2007 om 19:29
geschreven door hartendame2
Dat ik...
er stil van word...en er meer bij denk...te weinig weet...om er op te reageren.
Groetjes,
Fred.
18-06-2007 om 14:32
geschreven door fred
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
