Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
zoveel emoties heb ik beleefd ze vertelden mij hoe het leven boeiend in mijn dagboek schreef soms stond pijn me aan te gapen kwam het verdriet met vlugge pas tot bij mij gelukkig bracht een blauwe lucht zoete dromen en zag ik even het geluk het verlangen schreef sierlijke letters en heimwee traande doorlopen woorden donkere nachten spraken met de eenzaamheid tot de passie tederheid ontmoette en het liefdesvuur de kamer verwarmde was ik al eens moedeloos tekende vriendschap een regenboog
mijmerend hoe het ooit was een vleugje pijn met een sprankel geluk hoop ik dat de toekomst emoties brengt om van te snoepen
Ja, Merel, toen we elkaar hier leerden kennen was er wellicht meer verdriet, maar nu schrijf je alles inderdaad af in sierlijke letters. Iets waar je toen nooit had aan gedacht wellicht, en kijk nog even en een prijs zal je wel te beurt vallen! Blij dat we elkaar mochten leren kennen en dat je nu stilaan terug kan genieten! Maarten
29-09-2007 om 12:07
geschreven door maarten
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren