Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
toen de eerste zomerdag vergeet-mij-nietjes tot bij haar bracht de lucht een sprankel hemelsblauw liet zien en het leven weer vooruit wou gaan maakte ze een afspraak met de tederheid bouwde met het geduld steen voor steen een huis vroeg de liefdesvlam om het nest te verwarmen
tot ze dartel als een veulen hoopvol de eerste voetstap zette de stenen werkelijkheid ontmoette en een keiharde stem haar gevoel de grond in boorde
Reacties op bericht (1)
24-06-2007
eerste zomerdag...
vind ik weer een mooie, de laatse tijd zijn het steeds vaker gevoelsgedichten die wellicht van heel diep komen... alsof je er alles uitgooit... mooi verwoord!
Is alles goed met jou?
24-06-2007 om 23:27
geschreven door hartendame2
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren