Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Ze blijven steeds bij je, herinneringen aan de pijn Je littekens, je raakt zo nooit meer kwijt diep van binnen zijn er scheurtjes groot en klein steeds weer voel je het leed het niet weten waarom, al je onmacht en verdriet hoop - geprikt als een ballon - zoveel kwetsuren die je raken alles wat voor goed verdween je stapelt het op, tot één groot litteken
je draagt het met je mee, je hele leven lang het maakt me bang
Reacties op bericht (4)
24-09-2006
Bekend
lieve Merel bij uw gedicht wordt ik stil...daar er zoveel waarheid in zit en ik voel met u mee , ik heb eens een gedicht gelezen , als ik kon toveren wel ik wou dat ik het nu ook kon .
lieve groet
Eugeen
24-09-2006 om 22:53
geschreven door eugeen
23-09-2006
gedicht
Is het gedicht van jouw hand???? In ieder geval ben ik er bij stil blijven staan!! Mooi!
Gisela
23-09-2006 om 22:45
geschreven door Gisela Altruye
erg
Merel, wat je hier aanbrengt, daar heb ik heel erg van hoor maar jij kan dat zo schitterend verwoorden.
23-09-2006 om 16:33
geschreven door daniël
Lieve Merel
Dit is helemaal waar!
Lieve groetjes van Petrus/Ton
23-09-2006 om 14:23
geschreven door Petrus
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
